Φρούτα και λαχανικά μας κάνουν αισιόδοξους

Οι άνθρωποι που καταναλώνουν άφθονα φρούτα και λαχανικά τείνουν να είναι πιο αισιόδοξοι για το μέλλον, αναφέρουν επιστήμονες από τη Σχολή Δημοσίας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

Αξιολογώντας σχεδόν 1.000 εθελοντές ηλικίας 25 έως 74 ετών, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όσοι εξ αυτών ήταν αισιόδοξοι είχαν υψηλότερα επίπεδα καροτενοειδών στο αίμα τους.

Τα καροτενοειδή, το πιο γνωστό από τα οποία είναι η βήτα-καροτίνη, είναι μία ομάδα χρωστικών ουσιών που προσδίδουν σε ορισμένα φρούτα και λαχανικά (όπως τα εσπεριδοειδή και τα καρότα) το χαρακτηριστικό κόκκινο, κίτρινο και πορτοκαλί χρώμα τους.

Υπάρχουν επίσης σε υψηλά επίπεδα στα σκουροπράσινα, φυλλώδη λαχανικά.

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι διαθέτουν ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες και ότι τα υψηλά επίπεδά τους στο αίμα μπορεί να αποτελούν δείκτη καλής υγείας.

Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές αξιολόγησαν τις συγκεντρώσεις εννέα διαφορετικών καροτενοειδών στο αίμα των εθελοντών τους. Επιπλέον, τους ζήτησαν να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για τη στάση τους απέναντι στη ζωή, ενώ χρησιμοποίησαν ένα ειδικό τεστ για να βαθμολογήσουν την αισιοδοξία τους.

Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Psychosomatic Medicine», όσοι πέτυχαν υψηλότερη βαθμολογία στο τεστ της αισιοδοξίας έτειναν να έχουν κατά 13% υψηλότερα επίπεδα καροτενοειδών, όπως η βήτα-καροτίνη, στο αίμα τους σε σύγκριση με όσους πέτυχαν την χαμηλότερη.

Επιπλέον, όσοι εθελοντές έτρωγαν λιγότερη από μία σαλάτα (ή δύο μικρά φρούτα) την ημέρα ήταν πολύ λιγότερο αισιόδοξοι απ’ ό,τι όσοι έτρωγαν περισσότερο από μία σαλάτα και ένα φρούτο την ημέρα.

«Είναι η πρώτη μελέτη που συσχετίζει την αισιοδοξία με πιο υγιείς συγκεντρώσεις καροτενοειδών», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Τζούλια Μπόεμ, ερευνήτρια στο Τμήμα Κοινωνικών & Συμπεριφορικών Επιστημών του Χάρβαρντ.

Πέρυσι, μελέτη του Πανεπιστημίου του Ουώργουϊκ έδειξε πως όσοι τρώνε δύο μεγάλες σαλάτες και τρία φρούτα την ημέρα είναι πιο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι όσοι τρώνε ελάχιστα φρούτα και λαχανικά.

Αν και δεν είναι επακριβώς γνωστό πως επηρεάζουν φρούτα και λαχανικά το αίσθημα της ευεξίας, οι ειδικοί εικάζουν ότι τα αντιοξειδωτικά τους συστατικά ασκούν αγχολυτική δράση και έτσι μας κάνουν να βλέπουμε πιο αισιόδοξα τη ζωή.

Γιατί οφείλουμε να διδάσκουμε τα Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά μας

Ι.Θ. Κακριδής

Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που θέλουμε να μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα; Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι που μας υποχρεώνουν να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να επικοινωνήσουν όσο γίνεται περισσότερο με τον αρχαίο κόσμο.
Πρώτα απ’ όλα, γιατί είμαστε κι εμείς Έλληνες. Από τον καιρό του Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες εφτακόσια χρόνια. Στους αιώνες που κύλησαν οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο τηςδόξας, άλλοτε πάλι στα χείλια μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης∙ νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές∙ δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές∙ αλλάξαμε θρησκεία∙ στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας∙ και όμως κρατηθήκαμε Έλληνες, με την ίδια γλώσσα‐φυσικά εξελιγμένη‐, με τα ίδια ιδανικά, τον ίδιο σε πολλά χαραχτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια.
Στον πνευματικό τομέα κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την ιστορία του, γιατί άγνοια της ιστορίας θα πει άγνοια του ίδιου του ίδιου του εαυτού του. Είμαι Έλληνας, συνειδητός Έλληνας, αυτό θα πει, έχω αφομοιώσει μέσα μου την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα μυκηναϊκά χρόνια ως σήμερα.
Ο δεύτερος λόγος που μας επιβάλλει να γνωρίσουμε την αρχαία πνευματική Ελλάδα είναι ότι είμαστε κι εμείς Ευρωπαίοι. Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο Ελληνικό, με συνδετικό κρίκο τον ρωμαϊκό. Με τους άλλους Ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο Χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα. Μα και ο Χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την Ελληνική σκέψη, για να μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ρίζα του πολιτισμού των Ευρωπαίων όλων είναι ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός και η τέχνη, γι’ αυτό δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς, αν θέλει να αισθάνεται πως πνευματικά ανήκει στην Ευρώπη.
Μα ο κυριότερος λόγος που δεν επιτρέπεται οι νέοι μας ν’ αγνοούν την αρχαίαν Ελλάδα είναι άλλος: στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά, και υλική και πνευματική. Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο. Το απολυταρχικό τους σύστημα επιβάλλει στα άτομα να σκύβουν αδιαμαρτύρητα το κεφάλι μπροστά στο βασιλέα και στους θρησκευτικούς αρχηγούς.
Η ελεύθερη πράξη και η ελεύθερη σκέψη είναι άγνωστα στον εξωελληνικό κόσμο. Και οι Έλληνες; Πρώτοι αυτοί, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από μέσα τους και μόνο, την δεσποτεία θα την μεταλλάξουν σε δημοκρατία, και από την άβουλη, ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάματα του νου και της φαντασίας.
Ο Έλληνας είναι ο πρώτος, που ενώ ξέρει πως δεν μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει θεός, όμως κατέχεται από μια βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει ικανό να περάσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι−ο τέλειος άνθρωπος. Αυτή η πίστη στον τέλειον άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ καλλιτεχνικό αίσθημα που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον αρχαίον Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με το νου, με τη φαντασία και με το χέρι:
στις απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγεία της καθημερινής χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στο λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να μορφωθούν∙ για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη των παλιών Ελλήνων∙ για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων τους∙ για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη∙ προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον άνθρωπο.