Ο καιρός

Livescores


powered by Agones.gr - livescore

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ- των Αγίων Τριών Ιεραρχών - ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ


Αφού γιόρτασε τον καθένα χωριστά μέσα στον μήνα Ιανουάριο, η Αγία Ορθόδοξη Αποστολική Εκκλησία εορτάζει στις 30 Ιανουαρίου μαζί και τους Τρεις μεγάλους Ιεράρχες και Οικουμενικούς Διδασκάλους, «Βασίλειον τον Μέγαν και τον Θεολόγον Γρηγόριον συν τω κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι».

Συγχρόνως και η Ελληνική Παιδεία τιμά τους προστάτες των Ελληνικών γραμμάτων, γιατί στο έργο των Τριών Ιεραρχών, περισσότερο παρά στους άλλους Πατέρας της Εκκλησίας, έχουν συζευχθεί αρμονικά η υγιής ελληνική σκέψη και το καθαρό χριστιανικό πνεύμα.

Πανηγυρίζουμε και τιμάμε ευλαβικά τη σεμνή μνήμη των Τριών Ιεραρχών που με το βαθύ φιλοσοφικό τους στοχασμό, τη μεγάλη και βαθιά πίστη τους, τη θερμή αγάπη τους στο Θεό και τον άνθρωπο, αναδείχθηκαν παιδαγωγοί και διδάσκαλοι, επιφανείς ρήτορες και συγγραφείς, πρότυπα φιλανθρωπίας και αρετής.

Τρέφουν πεινασμένους, ντύνουν γυμνούς, θεραπεύουν αρρώστους και προστατεύουν αδύναμους. Νουθετούν, διαπαιδαγωγούν και μορφώνουν με τα νάματα της λειτουργίας τους και της διδασκαλίας τους.

Από το 12ο αιώνα συνεορτάζονται στις 30 Ιανουαρίου ως τρεις μεγάλοι Φωστήρες της οικουμένης και από το 1838 καθιερώνεται η γιορτή τους ως γιορτή των Γραμμάτων και της Παιδείας.Όμως η εορτή αυτή δεν είναι, απλά και γενικά αφιερωμένη στην παιδεία, τα γράμματα και την πνευματική καλλιέργεια. Το περιεχόμενο της ημέρας αυτής είναι στενά συνδεδεμένο και σημασιοδοτείται από το γεγονός ότι εκτός από τη προσφορά των Τριών Ιεραρχών στους επιμέρους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, οι Τρεις Άγιοι Πατέρες προσέφεραν πρώτα απ’ όλα Χριστό στο συνάνθρωπό τους.

Η προβολή της αγιότητάς τους, ως μήνυμα ζωής, είναι η σπουδαιότερη προσφορά των Τριών Αγίων στο σύγχρονο αλλοτριωμένο άνθρωπο διότι έτσι, του υπενθυμίζουν και τον προσανατολίζουν προς τον αληθινό και μοναδικό σκοπό της ύπαρξής του, την Αγιότητα· την επάνοδο στο αρχέγονο κάλλος, στην παραδεισένια ομορφιά που είναι η εν Χριστώ ζωή.

Οι εορτές στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Οι εορτές είναι βασικό κομμάτι της ζωής όλων μας όμως ο τρόπος και αυτό που εορτάζουμε, δείχνουν το πως αντιλαμβανόμαστε το σκοπό και το νόημα της ζωής μας. Για να το πούμε με πιο απλά λόγια: «Πες μου τι γιορτάζεις, να σου πω ποιος είσαι».

Δυστυχώς είμαστε όλοι μάρτυρες μιας απαξίωσης των θρησκευτικών εορτών σαν ημέρες αργίας και ευκαιρίας ξεκούρασης, και όχι σαν ημέρες εορτασμού και χαράς.

Για να βιώσουμε όμως το νόημα αυτής της σημαντικής εορτής -αλλά και κάθε Χριστιανικής Εορτής- δεν πρέπει να αποσυνδέσουμε την εορτή από τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας. Τότε υποβιβάζουμε τον Χριστιανισμό σε απλό ιδεολόγημα, σε φιλοσοφία και στερούμε από τον εαυτό μας τη δυνατότητα να νιώσουμε κάποια βαθύτερη χαρά που δεν αρχίζει και τελειώνει με τη σημερινή ημέρα μόνο, αλλά μένει πέρα από το χρόνο, καταργεί το χρόνο και μας μεταμορφώνει, κάνοντάς μας κοινωνό της θείας φύσεως.

Σαν νέοι που αναζητούμε κάτι αληθινό, μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο από τη διαστρεβλωμένη αλήθεια μιας απαξίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που ζούμε καθημερινά.

Η εορτή των Τριών Ιεραρχών κρύβει ένα αφάνταστα σπουδαίο νόημα ως προς τη βαθύτερη ουσία της ζωής και της δια βίου παιδείας μας.

Σπουδάζουμε όχι για να τυποποιηθούμε και να μηχανοποιηθούμε αλλά για να καλλιεργηθούμε και να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας.

Οι Τρεις Ιεράρχες οι μεγάλοι αγωνιστές του Πνεύματος μας δείχνουν το δρόμο της αληθινής παιδείας:

Ανέπτυξαν το πνεύμα του ανθρώπου και όχι μια τεχνοκρατία χωρίς ψυχή.

Καλλιέργησαν την αγαθοεργία στη κοινωνική τους δράση και όχι το στυγνό επαγγελματισμό.

Έθεσαν εις την διακονία του Θεού όλα τα φυσικά και επίκτητα χαρίσματα τους και όχι στην υπηρεσία του εαυτού τους.

Αναζήτησαν το πρόσωπο του συνανθρώπου απορρίπτοντας μια παιδεία χωρίς πρόσωπο.

Έγιναν Άγιοι και άρα αιώνιοι…


Γι’ αυτό δεν πρέπει να περιοριζόμαστε κατά την επέτειο της εορτής των Αγίων Τριών Ιεραρχών μόνο σε ωραία λόγια, τα οποία τα λέμε και τα επαναλαμβάνουμε υπερτονίζοντας και υπογραμμίζοντας τις αρετές των Αγίων και γενικώς την όλη τους πολιτεία επί της γης.

Πρέπει η ζωή τους να μας αγγίξει επηρεάζοντας τη δική μας ζωή ούτως ώστε να έχουμε φώτιση αγιοπατερική και με το τρόπο αυτό τα φωτεινά παραδείγματα των Αγίων Πατέρων, των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας να γίνονται φωτεινοί οδοδείκτες προκειμένου να κατευθύνουν και την δική μας ζωή προς την δική μας Αγιότητα, το οποίο και αποτελεί για μας την πεμπτουσία της αποστολής μας.

Όλοι εμείς οι νέοι τιμάμε τους Τρεις Οικουμενικούς Διδασκάλους Μέγα Βασίλειο, Ιωάννη το Χρυσόστομο και Γρηγόριο το Θεολόγο για να εμπνευστούμε από τον αγιασμένο βίο τους και καλούμαστε να υιοθετήσουμε το παράδειγμα τους μετουσιώνοντάς το σε αγώνα προσωπικό και αφετηρία αγιοπνευματική.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Γενική απογραφή

Από τις 30 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου θα διεξαχθεί από την Ελληνική Στατιστική Αρχή η γενική απογραφή του πληθυσμού και των κατοικιών της χώρας, ενώ θα έχει προηγηθεί - από 1 έως 28 Φεβρουαρίου- η γενική απογραφή των κτηρίων.

Στόχος της γενικής απογραφής πληθυσμού και κατοικιών, που θα έχει ημερομηνία αναφοράς την 29η Μαρτίου, είναι να καταγραφούν όλα τα άτομα που διαμένουν στην ελληνική επικράτεια, στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους, δηλ. στον τόπο της συνήθους διαμονής τους.

Θα γίνει η καταμέτρηση των νοικοκυριών και της σύνθεσής τους, η καταγραφή των μελών των νοικοκυριών και των δημογραφικών, κοινωνικών, εκπαιδευτικών και οικονομικών χαρακτηριστικών τους, καθώς και η καταγραφή των χαρακτηριστικών και ανέσεων όλων των κατοικιών της χώρας.

Ο υπεύθυνος και τα μέλη του νοικοκυριού σε συνεργασία με τον απογραφέα, που και αυτός θα είναι εντεταλμένο άτομο της ΕΛΣΤΑΤ, θα συμπληρώσουν τα ειδικά ερωτηματολόγια, με τη μέθοδο της συνέντευξης, ενώ το περιεχόμενο των ερωτηματολογίων θα είναι εμπιστευτικό και θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο για στατιστικούς σκοπούς.Αντικείμενο της γενικής απογραφής κτηρίων, που θα έχει ημερομηνία αναφοράς τη 15η Ιανουαρίου, είναι η καταμέτρηση όλων των κτηρίων της χώρας, με αναφορά στη βασική τους χρήση, στο ιδιοκτησιακό τους καθεστώτος και σε άλλα χαρακτηριστικά τους.

Οι ιδιοκτήτες και οι διαχειριστές των κτηρίων θα κληθούν να συνεργαστούν με τον εντεταλμένο και εκπαιδευμένο άτομο της ΕΛΣΤΑΤ για τη συμπλήρωση του ειδικού ερωτηματολογίου, με τη μέθοδο της συνέντευξης.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Διευθυντές Σχολείων δήλωναν περισσότερους μαθητές και τώρα παραπέμπονται

Σύμφωνα με στοιχεία του υπ. Παιδείας παραπέμπονται ενώπιων του Συμβουλίου Επιλογής Συντονιστών πέντε (5) Διευθυντές Ελληνικών σχολείων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι όπως διαπιστώθηκε από ελέγχους των

κατά τόπους αρμοδίων αρχών (ξένων), δήλωναν αυξημένο αριθμό μαθητών, συνολικά 250, σε σχέση με αυτούς που πραγματικά είχαν. Η πράξη τους αυτή ζημίωνε το Ελληνικό δημόσιο, τόσο όσον αφορά την αποστολή περισσότερων των αναγκαίων βιβλίων, όσο και την απόσπαση περισσοτέρων εκπαιδευτικών και επιπλέον έφερε τη χώρα σε δύσκολη θέση απέναντι στις αρχές της χώρας οι οποίες συγχρηματοδοτούσαν τις μετακινήσεις των μαθητών.Σημειώνεται ότι η απόσπαση ενός εκπαιδευτικού σε μία ευρωπαϊκή χώρα κοστίζει επιπλέον στο δημόσιο το ειδικό επιμίσθιο του καθώς και τον μισθό του αναπληρωτή του, δηλαδή περίπου €40.000 ετησίως πλέον του κανονικού μισθού του (δηλαδή περίπου όσο κοστίζει η πρόσληψη δύο νέων δημοσίων υπαλλήλων).

***Το 2010 ξεκίνησε ΕΔΕ για τους συνυπεύθυνους Συντονιστές Εκπαίδευσης
πηγή: essos

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Ένας ιδιόμορφος «τρίτος κόσμος» γεννιέται στην Ελλάδα

Την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας, 16 Οκτωβρίου, είδαν το φως της δημοσιότητας συγκλονιστικά στοιχεία!

Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μιλάμε πλέον -και επισήμως;- για την κοινωνία των 2/3! Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία. Όπως αποδεικνύεται, το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, παρά τις επανειλημμένες «πλαστικές επεμβάσεις» εξακολουθεί να φαίνεται «χλωμό» στον πολίτη, αδύναμο να του προσφέρει ασφάλεια.

Τα στοιχεία αυτά της Κάπα Research, ήρθαν να προστεθούν στις απόψεις που υιοθετούνται από όλο και περισσότερους, περί αφανισμού της μεσαίας τάξης αφ' ενός και εφ' ετέρου περί δημιουργίας γενεών, με σημαιοφόρους στην ιδιόμορφη αυτή «παρέλαση» τους σημερινούς 30ντάρηδες, που -σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στην Ελλάδα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- δεν περιμένουν η ζωή τους να είναι καλύτερη από αυτή των γονιών τους.

Πολλοί μάλιστα, προεξοφλούν ότι θα είναι χειρότερη, αφού η απόκτηση σπιτιού, η δημιουργία «κομποδέματος» για μια δύσκολη ώρα και πολλά ακόμη αυτονόητα για τις παλαιότερες γενιές, αποτελούν για αυτούς «όνειρα θερινής νυκτός». Το μόνο για το οποίο μπορούν να είναι «περήφανοι» είναι ότι η «γενιά των 700 ευρώ», αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης για τους σύγχρονους κοινωνιολόγους και οικονομολόγους. Όλοι αναρωτιούνται πώς τα καταφέρνουν! .Για την επίλυση της -ομολογουμένως δύσκολης- εξίσωσης δίνεται ως δεδομένο ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών ανήλθε στα 89,3 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 37,3 δισ. αφορούν καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες. Ακόμη, αναφέρεται ότι τα τελευταία πέντε χρόνια οι αυτόχειρες, που βρίσκονται στην ηλικιακή κλίμακα 25-45 αποτελούν κάθε χρόνο το 38-40% του συνόλου των αυτοκτονιών. Η αυτοκτονία είναι παγκοσμίως η τρίτη αιτία θανάτου στις ηλικίες από 15 έως 34 χρόνων, αλλά η πλειοψηφία τους αφορά ενηλίκους, προσθέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Κυνική απαισιοδοξία και καταστροφολογία; Πιθανώς, αλλά φαίνεται να αποτελεί ελληνική «επιδημία» αυτός ο τρόπος σκέψης, αφού το 68,4% θεωρούν ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα ανοίξει κι άλλο στο μέλλον.

Εκτός του 1/3 των απόλυτα φτωχών, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των σχετικά φτωχών, εξηγούν οι ειδικοί. Γιατί μπορεί ένα εισόδημα άνω των 470 ευρώ να απορρίπτει κάποιον από τη «λίστα φτωχών», δε του εξασφαλίζει όμως τα απαραίτητα για την κάλυψη των -βασικών- αναγκών.

Η διεύρυνση της φτώχειας -σχετικής και απόλυτης- καταφέρει γερά χτυπήματα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής, προειδοποιούν οι ειδικοί για κοινωνικά θέματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συνδικάτων και επιστημονικών φορέων. Μιλούν για «τέλος εποχής», δημιουργία «ιδιόμορφου τρίτου κόσμου» και «νέας τάξης νεόπτωχων».

Ομοφώνως υποστηρίζουν ότι αν η κατάσταση δεν αλλάξει, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες και ότι τα μέτρα της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της φτώχειας κινούνται στη λογική της «φιλανθρωπίας» και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν αποτελεσματική αντιμετώπιση. Επιδόματα εξευτελιστικά, που απλώς διαχειρίζονται την εξαθλίωση, χαρακτηρίστηκαν από κάποιους.

Τέλος, προτείνουν λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν προτού η κοινωνική ειρήνη αποτελέσει παρελθόν.

Έρευνα: Αργυρώ Π. Τσατσούλη

Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές...

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε... Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.

Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.

Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Ένας στους δέκα φοιτητές παίρνει πτυχίο κάθε χρόνο!


Γλαφυρά τα στοιχεία που έρχονται από το ελληνικό πανεπιστήμιο, μετά από δεκαετίες μεταρρυθμίσεων. Μόνο ένας στους δέκα φοιτητές το χρόνο παίρνουν πτυχίο. Οι περισσότεροι ολοκληρώνουν τις σπουδές τους πέντε ή έξι χρόνια από την εισαγωγή τους στο ίδρυμα.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Καθημερινής το υπουργείο έχει ζητήσει στοιχεία από τα πανεπιστήμια και μέχρι στιγμής έχουν ανταποκριθεί 19 από τα 24. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά το 2009 πτυχίο πήραν συνολικά 21.105 φοιτητές.

Από αυτούς οι 14.509 ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους έπειτα από πέντε ή έξι χρόνια από την εισαγωγή τους στο ίδρυμα. Άλλοι 7.226 χρειάστηκαν από εφτά χρόνια και πάνω για να πάρουν πτυχίο. Μόνο 6.596 αποφοίτησαν κανονικά μέσα στην τετραετία.Τα στοιχεία αποδεικνύουν αυτό που όλοι παραδέχονται, γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί, ότι το ζήτημα στην ανώτατη εκπαίδευση είναι να... μπεις. Μετά άλλοι επαναπαύονται, άλλοι αργούν για να βγάλουν καλή βαθμολογία και άλλοι μπαίνουν στην αγορά εργασίας ενώ παράλληλα σπουδάζουν.

Μεταξύ των ιδρυμάτων τις καλύτερες επιδόσεις έχει το Αριστοτέλειο όπου το 12,6% των φοιτητών αποφοίτησε στην ώρα του. Ακολουθεί το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με 12,2%, το Πανεπιστήμιο Αθηνών 11,07% και το ΕΜΠ 10%.

Αν πάμε στα ΤΕΙ, στην ώρα του δεν αποφοίτησε το 2009, ούτε το 10%. Τα καλύτερα ποσοστά εμφανίζονται εδώ στην ΑΣΠΑΙΤΕ με 15,2% και στο ΤΕΙ Αθήνας με 10,45%. Στο ΤΕΙ Κρήτης αποφοιτεί στην ώρα του μόνο το 3,7% (!).
από newsit

Ο «Καλλικράτης» πάει σχολείο


Τον νέο σχολικό χάρτη της χώρας ετοιµάζει τώρα το υπουργείο Παιδείας µε εκτεταµένες συγχωνεύσεις, συνενώσεις και δηµιουργία πολυδύναµων σχολείων.

Ωστόσο, παρά τις συνενώσεις εκατοντάδων σχολείων που προετοιµάζονται, διαβεβαιώνει ότι δεν θα στοιβαχτούν οι µαθητές στις τάξεις, καθώς δεν αλλάζουν οι σηµερινές ρυθµίσεις για τον µέγιστο αριθµό µαθητών ανά τάξη, που είναι έως 25 για την Πρωτοβάθµια και έως 30 για τη ∆ευτεροβάθµια Εκπαίδευση.

Χθες ξεκίνησε δηµόσια διαβούλευση για τις συγχωνεύσεις που διεξάγεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.opengov.

gr/ypepth/?p=615 και θα διαρκέσει µέχρι την ερχόµενη ∆ευτέρα. Στο σχετικό κείµενο αναφέρεται ότι όπου διαπιστωθούν εκπαιδευτικές ανάγκες δεν θα συγχωνευθούν, αλλά θα ιδρυθούν νέα σχολεία, ενώ ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στα σχολεία ορεινών περιοχών και µικρών νησιών, όπου οι αποστάσεις, οι συγκοινωνιακές και οι καιρικές συνθήκες δεν διασφαλίζουν προϋποθέσεις ασφαλούς µεταφοράς των µαθητών. Στις περιοχές αυτές, θα εξεταστεί κάθε περίπτωση χωριστά και το τοπικό σχολείο θα ενταχθεί κατ’εξαίρεση σε οργανωτική δοµή µικρής σχολικής µονάδας βάσει των ιδιαιτεροτήτων, τηρουµένων των παιδαγωγικών κριτηρίων και µέχρι να δηµιουργηθούν συνθήκες µε την κατασκευή δηµοτικών έργων. Οι τρεις βασικές παράµετροι, βάσει των οποίων θα γίνουν οι συνενώσεις, θα είναι οι εξής:
1. Η αντιστοιχία οργανικότητας καιλειτουργικότητας των σχολικών µονάδων σε συνάρτηση µε το µαθητικό δυναµικό και τη δυνατότητα ανάπτυξης καιλειτουργίας κάθε σχολικής µονάδας.

2. Η εξέλιξη του µαθητικού δυναµικού την τελευταία 5ετία, ο ρυθµός αύξησης ή µείωσης και ο προσδοκώµενος αριθµός φοιτώντων µέχρι το 2013.

3. Οι εγγραφές των µαθητών στην Α΄ τάξη κάθε τύπου σχολείου (νηπιαγωγείου, δηµοτικού, γυµνασίουκ.λπ.) λαµβάνοντας επίσης υπόψη και τη φοίτηση αδελφών σε αντίστοιχα σχολεία.

Πάντως, δάσκαλοι και οικαθηγητές αντιδρούν στις επικείµενες συγχωνεύσεις, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση «υπακούει στις επιταγές του ∆ΝΤ και θέλει να επιβάλει το φθηνό σχολείο» και θα προκληθεί µεγάλη ταλαιπωρία σε µαθητές και γονείς. Η ∆ιδασκαλική Οµοσπονδία κήρυξε δίωρη στάση εργασίας την ερχόµενη Τετάρτη, προκειµένου να πάρουνµέρος οι εκπαιδευτικοί σε συγκέντρωση διαµαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας.

Με βάση τις υποδοµές
Για τη δηµιουργία του νέου σχολικού χάρτη κάθε περιφέρειας κριτήρια θαείναι κατ’ αρχήν οι κτιριακές υποδοµές- εγκαταστάσεις, καθώςκαι οι δυνατότητες ανάπτυξης αιθουσών διδασκαλίας, βιβλιοθήκης και λοιπών βοηθητικών χώρων και εξοπλισµού στοσχολείο µετακίνησης. Επιπλέον, θα εκτιµάται ηχιλιοµετρική απόσταση για το νέο σχολείο, λαµβάνοντας υπόψη τη συγκοινωνιακή κάλυψη της περιοχής, το οδικό δίκτυο, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες και τη διάρκεια κάλυψης της διαδροµής, η οποία για τις δύσκολες καιδυσπρόσιτες περιοχές δεν µπορεί να υπερβαίνει τη µισή ώρα για τα σχολεία της Πρωτοβάθµιαςκαι τα της ώρας για τα σχολεία της ∆ευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης. Το υπουργείο Παιδείας αναφέρει επίσης ότι οι σχολικές µονάδες που συνενώνονται θα αποτελούν ενιαία µονάδα χωρίς παραρτήµατα ή λυκειακές τάξεις, ενώ σε περίπτωση κατάργησης µιας ή περισσοτέρων µονάδων, εάν οι συνθήκες το υπαγορεύουν, θα ιδρύεται νέα σχολική µονάδα σε περιοχή που συγκεντρώνεται ο µεγαλύτερος αριθµός µαθητών. Εξάλλου, οι µονάδες της ίδιας βαθµίδας που λειτουργούν σε ενιαίο χώροως ξεχωριστές ενοποιούνται σε µία.

Τα Νέα

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ο Μέγας Αθανάσιος


Ο Μέγας Αθανάσιος γεννήθηκε το 295 από φτωχούς αλλά ενάρετους γονείς, γεγονός που του στέρησε τη δυνατότητα για ανώτερες σπουδές. Όμως ο πανάγαθος Θεός τον προίκισε με πλούσια πνευματικά προσόντα. Λαμβάνει τη στοιχειώδη εκπαίδευση και στη συνέχεια μελετά μόνος του για να φθάσει σε υψηλότατα επίπεδα γνώσης και σοφίας. Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του προς την Εκκλησία. 25 ετών χειροτονείται διάκονος από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, τον οποίο ακολουθεί στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325, στη Νίκαια της Βιθυνίας. Αναδεικνύεται πρωτεργάτης στην καταδίκη της αιρετικής διδασκαλίας του Αρείου. Το 328 και σε ηλικία 33 ετών εκλέγεται πανηγυρικά πατριάρχης Αλεξανδρείας. Από τη θέση αυτή αντιμετωπίζει ένα φοβερό πόλεμο εκ μέρους των αιρετικών οπαδών του Αρείου. Όμως ο άγιος, χάρη στην μεγάλη πνευματικότητά του και τη ζέουσα πίστη στο Θεό, κατορθώνει να βγει νικητής απ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες ακόμη και από τις πέντε εξορίες που του επιβλήθηκαν, καθώς ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Β΄ ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Εκοιμήθη εν ειρήνη το 373.

Η διδασκαλία του (από τη Βικιπαίδεια)

Η τριαδικότητα και ο άνθρωπος

Το πιστεύω του Μεγάλου Αθανασίου συνοψίζονται απο τα πεπραγμένα της Α΄ Οικουμενικής συνόδου. Δηλαδή «Ο Υιός και Λόγος του Θεού, τέλειον γέννημα του Πατρός, γέννημα δε όχι κατά θέλησιν, αλλά κατά φύσιν. Δεν προήλθε διότι το ηθέλησεν ο Πατήρ, αλλά διότι είναι μέσα είς την φύσιν του Πατρός να γεννά τον Υιόν και μέσα εις την φύσιν του Υιού να γεννάται. Τούτο ακριβώς συνιστά την διαφοράν αυτού από τα κτίσματα. Είναι εικών και ομοίωσις του Πατρός, ενώ ο άνθρωπος είναι απλώς κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, άναρχος και Αυτός, όπως ο Πατήρ». Η ψυχή είναι «αυτοκίνητη» και ζεί και μετά το θάνατο του σώματος. Η αθανασία αυτή δεν οφείλεται στη φύση της, αλλά στο θέλημα του Θεού.

Η παράδοση της εκκλησίας

Με το ορο αυτό εννοεί τόσο την Αγία Γραφή, όσο και την παράδοση των Αποστόλων και των Πατέρων τηςς εκκλησίας, την οποία δίδαξε ο Κύριος και κήρυξαν οι Πατέρες. Σε αυτήν την παράδοση θεμελιώδης είναι η ύπαρξη της εκκλησίας του Χριστού και όποιος ξεφεύγει απο αυτή χάνει την ιδιότητα του Χριστιανού. Τη δε δογματική διδασκαλία, εχει τη δυνατότητα , μόνο η εκκλησια να διατυπώνει.

Η ενανθρώπηση του λόγου

Ο Ιησούς Χριστός κατά τον Αθανάσιο « υιοποίησεν ημάς τω Πατρί και εθεοποίησε τους ανθρώπους, γενόμενος αυτός άνθρωπος. Ουκ άρα άνθρωπος ων ύστερον γέγονεν άνθρωπος, ινα μάλλον ημάς θεοποίηση» ( Λόγος κατα Αρειανών 1,30 ). Υποστηρίζει οτι όποιος υιοθετεί το δόγμα του Αρείου, ουσιαστικά υποστηρίζει οτι ο Χριστός είναι κτίσμα, και καταντάει και αυτός ειδωλολάτρης, όπως οι εθνικοί. Επίσης το Άγιο Πνεύμα «συναριθμείται» και «συνδοξάζεται» αφού «της αυτής Θεότητος εστί και της αυτής ουσίας».

Εορτή

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Αθανασίου ετησίως δύο φορές το χρόνο. Στις 2 Μαΐου, που είναι και η ημερομηνία κοίμησης του αγίου, το οποίο το μαθαίνουμε από Κώδικα των Καυσοκαλυβίων. Υπήρχε διάσταση απόψεων κάτα πόσο βέβαιο είναι, αν πρόκευται για την κοίμηση του ή την ανακομιδή των λειψάνων όπως ο Λαυριωτικός Κώδικας υποστηρίζει. Η δεύτερη εορτή του τιμάται στις 18 Ιανουαρίου μαζί με τον Άγιο Κύριλλο, χωρίς να είναι ακόμα μέχρι σήμερα γνωστό, το γιατί και πότε καθιερώθηκε αυτή η εορτή.

ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ


Από το ΤΟ ΒΗΜΑ

Εχουν περάσει τόσοι μήνες από την ψήφιση του σχετικού νόμου και η απαγόρευση του καπνίσματος δεν λέει να εφαρμοσθεί. Κάθε τόσο προβάλλονται διάφορες ενστάσεις, οι οποίες κατατείνουν σε συνεχείς αναβολές. Το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο και το κράτος βουλιάζει στην αναξιοπιστία.

Οπως έχει επισημανθεί και άλλες φορές, αν δεν μπορεί να εφαρμόσει την απαγόρευση του καπνίσματος, με την οποία συμφωνεί η πλειονότητα των πολιτών, πώς θα εφαρμόσει άλλα πιο σύνθετα μέτρα;

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Τα νέα έντυπα της εφορίας – Πώς θα δηλώνονται τα εισοδήματα του 2010

Νέα δεδομένα στη συμπλήρωση του εντύπου 4 της φορολογικής δήλωσης καθώς καταργήθηκαν αναδρομικά από 1-1-2010 όλες οι διατάξεις που προβλεπουν αυτοτελή φορολόγηση των εισοδημάτων.

Αποζημιώσεις, επιδόματα και αμοιβές που μέχρι το 2009 φορολογούνταν αυτοτελώς με χαμηλούς συντελεστές φόρου από 15% ως 20% εντάχθηκαν στην ενιαία κλίμακα φορολογίας εισοδήματος και φορολογούνται πλέον με υψηλότερους συντελεστές κλιμακούμενους από 18% ως 45%.

Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται οι παρακάτω κατηγορίες εισοδημάτων:

- Το 50% των αποζημιώσεων ΔΙΒΕΕΤ, ΔΕΤΕ και ΔΕΧΕ που λαμβάνουν οι εφοριακοί, οι υπάλληλοι του ΓΛΚ, οι τελωνειακοί και οι υπάλληλοι του Γενικού Χημείου του Κράτους.
- Το 50% του επιδόματος των υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομίας
- Οι αποζημιώσεις των γιατρών του ΕΣΥ για τις εημερίες
- Οι αμοιβές του ιπτάμενου προσωπικού της πολιτικής αεροπορίας
- Οι αποζημιώσεις για εκτός έδρας μετακινήσεις που λαμβανουν οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ και οι αιρετοί σύμβουλοι των ΟΤΑ
- Η ειδική αποζημώση που παίρνει το προσωπικό του ΕΚΑΒ
- Οι αποζημιώσεις δικαστικών και βουλευτών
- Οι αμοιβές των ποδοσφαιριστών, καλαθοσφαιριστών και προπονητών κατά την υπογραφή μεταγραφών ή κατά την ανανέωση συμβολαίων. Επίσης καταργήθηκαν, οι απαλλαγές από τη φορολογία εισοδήματος για:

- ανέργους με συνολικά εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ
- βουλευτές και δικαστές
- ερασιτέχνες αθλητές και διαιτητές
- δημόσιους υπαλλήλους αποσπασμένους σε πολιτικά γραφεία
- μουσικούς και
- διπλωματικούς υπαλλήλους

Όλα τα εισοδήματα των παραπάνω κατηγοριών φορολογούνται πλεον με την κλίμακα φορολογίας εισοδήματος φυσικώ προσώπων, δηλαδή με συντελεστές φόρου από 18% ως 45%.

Στον πίνακα 6 συμπληρώνουμε τα στοιχεία εκείνα και τα ποσά που μειώνουν την ετήσια δαπάνη. Εδώ έχουμε τις εξής αλλαγές:

- το επίδομα ανεργίας λαμβάνεται υπόψη για κάλυψη τυχόν πρόσθετης διαφοράς μεταξύ δηλωθέντος εισοδήματος και αθροίσματος αντικειμενικών δαπανών διαβίωσης και δαπανών απόκτησης περιουσιακών στοιχείων
- νεοι κωδικοί με τίτλο επαναπατριζόμενα κεφάλαια, όπου αναγράφονται ποσά που εισήχθησαν στην Ελλάδα και φορολογήθηκαν με 5%.

Στον πίνακα 7, όπου αναγράφονται οι δαπάνες που αφαιρούνται από το συνολικό εισόδημα ή το φόρο,στον κωδικό 049 μπαίνουν οι αποδείξεις που μαζεύαμε όλο το χρόνο για να εξασφαλίσουμε αφορολόγητο.

Η αξία των αποδείξεων που πρέπει να μαζευτούν για να μην μειωθεί το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ ανέρχεται στο 10% του ατομικού εισοδήματος το οποίο φορολογείται με τις γενικές διατάξεις αν το εισόδημα αυτό είναι άνω των 6.000 ευρώ και μέχρι 12.000 ευρώ. Αν υπερβαίνει τις 12.000 ευρώ πρέπει να έχουμε αποδείξεις που αντιστοιχούν στο 30% του ατομικού εισοδήματος. Για μέχρι 6.000 ευρώ εισόδημα δεν χρειαζόμαστε αποδείξεις για να εξασφαλίσουμε αφορολόγητο.
πηγή:nεwsit

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο Κοσμοκαλόγερος της Λογοτεχνίας


Εκατό χρόνια συπληρώθηκαν πριν λίγες μέρες από το θάνατο του «Κοσμοκαλόγερου» της λογοτεχνίας ή του Αγίου των γραμμάτων όπως είναι γνωστό το όνομα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 στο όμορφο νησί της Σκιάθου. Γονείς του ήταν ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Γκιουλώ Μωραϊτίδη, ενώ μεγάλωσε με άλλα εννέα αδέρφια παρ’ ότι έχασε δύο σε μικρή ηλικία. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανάμεσα στις εκκλησιαστικές ψαλμωδίες και τις έντονες φυσικές ομορφιές του νησιού διαμόρφωσαν μία ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία που αγαπούσε το Θεό και υμνούσε τη φύση.

Δυστυχώς, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Ο Παπαδιαμάντης φοίτησε τα πρώτα χρόνια του σχολείου στη Μονή του Ευαγγελισμού και ενώ αποφοίτησε το 1863, κατάφερε να συνεχίσει το Γυμνάσιο στη Χαλκίδα και μετά στον Πειραιά όχι πριν το 1867 καθώς τα οικονομικά έξοδα ήταν δυσβάσταχτα. Στο ενδιάμεσο, μάλιστα πραγματοποίησε ένα ταξίδι προσκυνήματος και εσωτερικής αναζήτησης στο Άγιο Όρος πριν ολοκληρώσει τελικά το Γυμνάσιο το 1873 στη Βαρβάκειο των Αθηνών. Η ιεροσύνη που θέλησε ο νεαρός Παπαδιαμάντης να ακολουθήσει στο Άγιο Όρος δεν κατάφερε να τον κερδίσει όχι επειδή ο ίδιος δεν ήθελε αλλά επειδή θεωρούσε τον ευατό του ανεπαρκή για κάτι τέτοιο.

Τον επόμενο χρόνο από την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, ο Παπαδιαμάντης γράφεται στην Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και προσπαθεί να βγάλει προς το ζην προγυμνάζοντας μαθητές. Δυστυχώς, δεν κατάφερε ποτέ να αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο, εξαιτίας περισσότερο της οικονομικής ανέχειας που τον ακολουθούσε σε όλα τα χρόνια της ζωής του. Έτσι, ακόμα και όταν επέστρεφε στην Σκιάθο καθώς ο τρόπος ζωής στην πόλη δεν του ταίριαζε, σύντομα ξαναγύριζε στην Αθήνα για να ενισχύσει οικονομικά τον ίδιο και την οικογένειά του.

Τα χρόνια του Πανεπιστημίου ο Παπαδιαμάντης ασχολήθηκε και με την δημοσιογραφία, ενώ κατάφερε να μάθει μόνος του Αγγλικά και Γαλλικά και να αχοληθεί με μεταφράσεις ενισχύοντας τα πενιχρά του εισοδήματα. Εξάλλου, ξένες γλώσσες εκείνη την εποχή ήταν πολύ λίγοι που γνώριζαν και η μετέπειτα συνεγασία του με τον εκδότη Βλάση Γεωργιάδη που ίδρυσε την εφημερίδα Ακρόπολη έφεραν ακόμα καλύτερες μέρες στα οικονομικά του.

Ουσιαστικά, τα χρήματα που έβγαζε θα μπορούσαν να τον συντηρήσουν και να του εξασφαλίσουν μία άνετη και αξιοπρεπή ζωή, όμως ο Παπαδιαμάντης, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει είχε χρήματα συμπτωματικά μόνο τις πρώτες μέρες του μήνα. Πολύ γρήγορα οι οικονομίες του εξανεμίζονταν, καθώς πλήρωνε τα τρέχοντα χρέη του και έδινε στους φτωχούς και στην οικογένειά του στην Σκιάθο. Παράλληλα, η κοπιαστική πνευματική εργασία που συνοδευόταν από το ποτό και το τσιγάρο δεν άργησαν να βάλουν και την υγεία του σε περιπέτειες από νωρίς.
Ο Παπαδιαμάντης ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος, απόλυτα αφοσιωμένος στην τέχνη του και ολοκληρωτικά δοσμένος σε μία ασκητική ζωή που δεν μπορούσε να μην περιλαμβάνει και την μεγάλη του αγάπη για την εκκλησία ψέλνοντας για πολλά χρόνια στον Ι. Ναό Αγίου Ελισσαίου. Δεν είχε πολλούς φίλους και πολλές φορές και αυτοί δεν μπορούσαν να εισβάλουν στον δικό του μοναδικό κόσμο που βασίλευε κατά κύριο λόγο η Σκιάθος και η θρησκεία. Στενοί του φίλοι υπήρξαν, ο Γιάννης Βλαχογιάννης και ο Μιλτιάδης Μαλακάσης.

Αρχικά ο Παπαδιαμάντης θεωρήθηκε ηθογράφος ενώ περνώντας τα χρόνια τη θέση των ηθογραφημάτων πήραν τα υπέροχα διηγήματά του, δίνοντάς του τον τίτλο του πατέρα του διηγήματος στην Ελλάδα. Τα θέματά του τα αντλούσε τόσο από τις παιδικές του μνήμες στη Σκιάθο όσο και από τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που συναναστρεφόταν. Ο λόγος του αν και λιτός διακατέχεται από μία λεπτή ποιητικότητα. Αρχικά, ο Παπαδιαμάντης χρησιμοποιούσε την καθαρεύουσα για την συγγαραφή των έργων ενώ στα επόμενα χρόνια δε δίστασε να γράψει στην δημοτική. Όντας εν ζωή η λογοτεχνική του αξία ενώ ήταν παραδεκτή ουσιαστικά από όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της εποχής εντούτοις μόνο μετά το θάνατό του αναγνωρίστηκε, δίνοντάς του τη θέση στον κόσμο της λογοτεχνίας που πραγματικά του ανήκε.
Το έργο του δεν κατάφερε να το δει τυπωμένο όσο ζούσε. Μετά τον θάνατό του τυπώθηκαν έργα του από τις εκδόσεις Φέξη (1912-1913), τον Οίκο Ελευθερουδάκη το 1925-1930, τον Αθ. Καραβιά το 1945, τον Εκδοτικό Οίκο Δ. Δημητράκου και την Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων.

Ο Παπαδιαμάντης, πέρα από τα τρία μυθιστορήματα και τα τρία εκτεταμένα διηγήματα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνεται και το αριστούργημά του η Φόνισσα, έγραψε 180 διηγήματα και 40 μελέτες και άρθρα, ενώ η πρώτη του συγγραφική απόπειρα καταγράφεται με το έργο του Η μετανάστις.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Άγιος των γραμμάτων όπως τον αποκαλούν αποτελεί έναν λογοτέχνη αντικείμενο μελέτης από πλήθος επιστημόνων. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Ιανουαρίου του 1911 αφού πρώτα είχε χτυπηθεί στην Αθήνα από ρευματισμούς επιβαρύνοντας την κατάσταση της υγείας του, κάτι που τον έκανε να εγκαταλείψει την δημοσιογραφία και να επιστρέψει στην αγαπημένη του γενέτειρα την Σκιάθο.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Περί οικονομικών μέτρων..


του Αθανασίου Βλαχάβα
Τελικά έγινε αυτό που όλοι λίγο πολύ φοβόμασταν. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, κόψιμο δώρων και το σημαντικότερο: ανεξέλεγκτη πλέον αύξηση τιμών με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της αγοραστικής αξίας του χρήματος, χωρίς καμία μάλιστα συζήτηση ή διαπραγμάτευση με τους θιγόμενους ( δημόσιοι υπάλληλοι). Ως εδώ όλα καλά. Μάλιστα έκανε εντύπωση που ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του έδειξε τέτοια αποφασιστικότητα και επιμονή χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, στην εφαρμογή τέτοιων μέτρων εναντίον ανθρώπων που στο κάτω-κάτω ούτε υψηλόμισθοι ήταν ( εκτός εξαιρέσεων) ούτε φοροφυγάδες. Άφηνε ελπίδες όμως ότι την ίδια αποφασιστικότητα και επιμονή θα έδειχνε και στη συνέχεια, όταν θα κατέθετε το νομοσχέδιο για το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων και όταν θα έπρεπε να συγκρουστεί με ισχυρές κοινωνικές ομάδες. Όμως αντί γι αυτό τί είδαμε όλοι εμείς ότι κάνει η κυβέρνηση; Διαπραγματεύεται, συζητάει, κάνει ανοιχτή διαβούλευση. Και για να μη θίξει τις ισχυρές αυτές ομάδες προσπαθεί να βρει τρόπους να κρατήσει τα κλειστά αυτά επαγγέλματα μισάνοιχτα ή μισόκλειστα. Γιατί αντιδρούν, λέει , στο νομοσχέδιο που τους δόθηκε για συζήτηση, όλες αυτές οι ομάδες που προσπαθούν να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους και δεν είναι και λίγες.( 160 περίπου ). Π.χ αντιδρούν οι φαρμακοποιοί γιατί θέλουν να εξασφαλίσουν τους κληρονόμους τους, οι δικηγόροι, οι πολ. μηχανικοί κ.λ.π. Και κοντά τους και οι πανεπιστημιακοί καθηγητές οι οποίοι ούτε κάν το συζητούν γιατί δήθεν το νομοσχέδιο δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση( όπως την εννοούν αυτοί βέβαια). Απ’ότι φαίνεται η αποφασιστικότητα και επιμονή της κυβέρνησης εξαντλείται στους μισθωτούς και συνταξιούχους. Για τέτοια πυγμή και στιβαρότητα μιλάμε. Γιά να δούμε όμως τι θα κάνει στη συνέχεια και με άλλα σοβαρά θέματα όπως είναι οι υπάλληλοι της βουλής με τους 16 μισθούς, με το πολιτικό χρήμα, τη χρηματοδότηση των κομμάτων και το πραγματικό πόθεν έσχες των πολιτικών ;Τι θα κάνει ,όπως λέει, με τους φοροφυγάδες ή τους επίορκους εφοριακούς; Θα ψηφιστούν , όσα προβλέπονται στο νομοσχέδιο, ή στη βουλή θα αρχίσουν οι τροπολογίες απ’την πλευρά των βουλευτών που θα ακυρώσουν το αρχικό, με αποτέλεσμα να παραμείνει η χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται, έρμαια στις διαθέσεις του κάθε επιτήδειου.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

«Ψαλίδι» στους εισακτέους


Μειώσεις σοκ στον αριθμό των εισακτέων, που ξεπερνούν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και το 50%, ετοιμάζονται να υποβάλουν οι διοικήσεις των ΑΕΙ-ΤΕΙ στο υπουργείο Παιδείας, σε μια προσπάθεια να «ανασάνουν» τα ιδρύματα από την πληθώρα των μετεγγραφών που δέχονται κάθε χρόνο, αλλά και γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
«Ψαλίδι» στους εισακτέους

Είναι ενδεικτικό ότι το ΤΕΙ Πειραιά στην πρόταση που θα κάνει προς το υπουργείο θα ζητήσει... έναν φοιτητή σε κάθε τμήμα για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος, καθώς αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και δεν μπορεί να πληρώσει ούτε το έκτακτο διδακτικό προσωπικό, το οποίο προχώρησε σε επίσχεση εργασίας. Ταυτόχρονα, πολλά τμήματα ιδρυμάτων σε ένδειξη διαμαρτυρίας δεν θα στείλουν εισήγηση, αφού ?όπως σημειώνουν... η γνώμη τους δεν λαμβάνεται υπόψη.
Το αίτημα σύσσωμης σχεδόν της πανεπιστημιακής κοινότητας για σημαντική μείωση στον αριθμό των εισακτέων δεν αφορά μόνο τις μετεγγραφές, αλλά και οικονομικά προβλήματα τα οποία συμβάλλουν στην πλημμελή εκπαίδευση των φοιτητών.

Αξίζει να επισημανθεί ότι η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει διαμηνύσει προς πάσα κατεύθυνση ότι φέτος θα εισακουστούν οι προτάσεις των ιδρυμάτων περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται βέβαια για τον αριθμό των εισακτέων που θα διαμορφωθεί για κάθε τμήμα, τον ανταγωνισμό των υποψηφίων και μακροπρόθεσμα ακόμη και τις βάσεις εισαγωγής. Μάλιστα στις 7 Ιανουαρίου έστειλε έγγραφο προς τα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας, ζητώντας να στείλουν τις προτάσεις τους σχετικά με τον αριθμό των εισακτέων αλλά και να τις τεκμηριώσουν.

Ηδη τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι οι διοικήσεις των ιδρυμάτων και οι πρόεδροι των τμημάτων που κάνουν τις εισηγήσεις ζητούν δραστική μείωση των εισακτέων που ξεπερνά και το 50%. Ενδεικτικό παράδειγμα, τμήμα του ΤΕΙ Χαλκίδας το οποίο δέχθηκε πέρυσι 250 εισακτέους ενώ προτείνει για φέτος την εισαγωγή μόλις 100.

Πρυτάνεις και πρόεδροι Τεχνολογικών Ιδρυμάτων καλούν το υπουργείο Παιδείας να σεβαστεί τις προτάσεις τους για το πόσους φοιτητές μπορούν να εκπαιδεύσουν, προσθέτοντας πως σε αντίθετη περίπτωση θα αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της αυτοτέλειας των ιδρυμάτων. «Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πάρουμε παραπάνω σπουδαστές από πέρυσι. Εμείς θα ζητήσουμε περίπου 80 άτομα ανά τμήμα» συμπληρώνει ο πρόεδρος του ΤΕΙ Αθήνας Δημήτρης Νίνος.

Η μείωση στις χρηματοδοτήσεις των ιδρυμάτων είναι σοβαρός παράγοντας και συντελεί στην απροθυμία των ιδρυμάτων να εγγράψουν μεγάλο αριθμό φοιτητών. Για παράδειγμα στο ΤΕΙ Πειραιά την 1-10-2009 ο προϋπολογισμός πληρωμής ωρομίσθιου εκπαιδευτικού προσωπικού ήταν 6.500.000 ευρώ και σήμερα η τελική χρηματοδότηση ανέρχεται στα 4.972.500 ευρώ, δηλαδή οι χρηματοδοτήσεις μειώθηκαν κατά 1.527.500 ευρώ.
πηγή:έθνος

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Αλλαγές και στο ωράριο στο δημόσιο


Μετά το μισθολόγιο του δημοσίου τομέα στο στόχαστρο της κυβέρνησης μπαίνει τώρα και το ωράριο λειτουργίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες είναι θέμα χρόνου η ανακοίνωση της επέκτασης του ωραρίου λειτουργίας και το απόγευμα για τους υπαλλήλους του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα ενώ τα δημόσια σχολεία θα μετατραπούν σε ολοήμερα.
Τη ''βολή'' των δημοσίων υπαλλήλων όμως θα χαλάσει και το σχέδιο μεταφοράς όλων των υπουργείων στα όρια του νομού Αττικής για το οποίο μάλιστα υπάρχει ήδη η συγκατάθεση του πρωθυπουργού.Πρωταρχικός στόχος της μετακίνησης αυτής είναι να ανακουφιστεί η Αθήνα από τις διαδηλώσεις ενώ ταυτόχρονα θα υπάρξουν και πολλά οικονομικά οφέλη για το δημόσιο αφού είναι ασύγκριτα υψηλότερες οι τιμές των ακινήτων στο κέντρο απ' ότι στην περιφέρεια της Αττικής.
Σύμφωνα μάλιστα με το ''Έθνος'' ο Γ.Παπανδρέου είναι απολύτως σύμφωνος με αυτή την κίνηση αφού και ο ίδιος προσωπικά έχει εκφραστεί στο παρελθόν με θετικά λόγια στην ανάγκη συγκέντρωσης όλων των κυβερνητικών υπηρεσιών.
πηγή: kafeneio

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Τα έθιμα των Φώτων στα Κρανίδια



Mε τη γιορτή των Φώτων ολοκληρώνονται οι γιορτές του Δωδεκαήμερου. Η έκφραση του λαού «κάθε Φώτα και Λαμπρή» είναι ενδεικτική της σπουδαιότητας της γιορτής αυτής. Ποια ήταν τα έθιμα των Φώτων στα Κρανίδια Κοζάνης;

Την παραμονή των Φώτων μερικά παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα, ενώ η νηστεία της ημέρας αυτής έχει σαν σκοπό την ψυχική προετοιμασία των πιστών. Ο παπάς γύριζε με τον σταυρό τα σπίτια του χωριού ραντίζοντάς τα και ψέλνοντας. Οι νοικοκυρές του έδιναν χρήματα για τις ανάγκες της Εκκλησίας .
Ανήμερα τα Φώτα οι κάτοικοι του χωριού εκκλησιάζονταν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, πολιούχου του χωριού, γιορτάζοντας με τον τρόπο αυτό τη βάπτιση του Χριστού. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας γίνονταν δημοπρασία των εικόνων της Εκκλησίας στο προαύλιό της. Όποιος πρότεινε τα περισσότερα χρήματα για κάθε εικόνα, εκείνος την έπαιρνε . Η πρώτη εικόνα που έβγαινε σε δημοπρασία ήταν του Χριστού, η δεύτερη του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, τη μνήμη του οποίου τιμούσαν και τιμούν την επόμενη μέρα. Κάποιοι προτιμούσαν να πάρουν την εικόνα του Αγίου εκείνου του οποίου έφεραν το όνομα.
Στα Κρανίδια έριχναν το σταυρό στη λεκάνη του Μύλου ,που υπήρχε εκεί που είναι σήμερα το σπίτι του Σταμούλη. Παιδιά και νεαροί έπεφταν στο ποτάμι, για να πάρουν το Σταυρό. Επίσης ομάδα νεαρών έπιαναν τους νιόπαντρους και απειλώντας τους ότι θα τους ρίξουν στη λεκάνη, τους ανάγκαζαν να τάξουν ένα τραπέζι στο σπίτι τους ή στο καφενείο του χωριού. Αφού προσκυνούσαν οι πιστοί τις εικόνες, επέστρεφαν στην εκκλησία.
Όταν επέστρεφαν στο σπίτι οι νοικοκυρές ράντιζαν με το αγιασμένο νερό το σπίτι, το αλέτρι, τα δένδρα, τα λουλούδια και τις σοδειές ενώ όλα τα μέλη της οικογένειας έπιναν απ’αυτό. Όποιος «έπιανε» το σταυρό, τον ασπάζονταν και τον παρέδινε στον παπά και μαζί με κάποιους φίλους του γύριζε στη συνέχεια σε όλα τα σπίτια του χωριού, για να ασπαστούν οι άνθρωποι τον αγιασμένο σταυρό.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Πρωτοχρονιά, μία από τις αρχαιότερες γιορτές του κόσμου


Η Πρωτοχρονιά αντιπροσωπεύει το ξεκίνημα του νέου έτους και μαζί μ' αυτό την αρχή για μία νέα ζωή. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι φεύγοντας ο παλιός χρόνος παίρνει μαζί του κι ό,τι κακό είχε και περιμένουν να έρθει ο νέος με τα δώρα του.
Ο καινούργιος χρόνος φορτωμένος με όνειρα, ελπίδες και....
υποσχέσεις για τη ζωή, κάνει την εμφάνισή του χαμογελαστός, χαρούμενος γεμάτος αισιοδοξία και οι άνθρωποι τον υποδέχονται με πυροτεχνήματα, γιορτάζοντας και ελπίζοντας σε κάποια αλλαγή, σε μία καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή.

Ο εορτασμός του νέου έτους είναι μία από τις αρχαιότερες γιορτές. Πολλοί πιστεύουν ότι ξεκίνησε στην αρχαία Βαβυλώνα περίπου 4.000 χρόνια πριν, την Άνοιξη, κατά το πρώτο νέο φεγγάρι μετά την εαρινή ισημερία.

Για πολλά χρόνια, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν ως Πρωτοχρονιά, την πρώτη Μαρτίου. Το 46 π.Χ., όμως, ο Ιούλιος Καίσαρας εφάρμοσε ένα νέο ημερολόγιο, αυτό που ισχύει και σήμερα, με αποτέλεσμα να μετρά ως πρώτη του χρόνου, η πρώτη Ιανουαρίου. Ο μήνας αυτός έχει πάρει το όνομά του από τον Θεό των Ρωμαίων Ιανό, o οποίος πάντα απεικονίζεται με δύο πρόσωπα, με το ένα να κοιτάζει πίσω στον παλιό χρόνο και το άλλο, μπροστά, στο νέο έτος.Οι γιορτές των Ρωμαίων ονομάζονταν Calends (calendar=καλεντάρι=ημερολόγιο) και οι άνθρωποι στόλιζαν τα σπίτια τους και αντάλλασσαν δώρα.

Η ορθόδοξη εκκλησία της εποχής κυρίως του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επειδή ήθελε να χωρίσει τους χριστιανούς από τους ειδωλολάτρες, απαγόρευε στους πρώτους να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά, όπως οι δεύτεροι. Τα αποτελέσματα της απαγόρευσης αυτής ήταν πολύ μικρά. Απαλείφθηκαν μόνο τα στοιχεία εκείνα που έρχονταν σε ευθεία αντίθεση προς τη χριστιανική ηθική.

Τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς

Η Πρωτοχρονιά, όπως αυτή διαμορφώθηκε κάτω από την επίδραση της εκκλησίας και τη σύνδεσή της με τη γιορτή του Αγίου Βασιλείου, διαιωνίστηκε έως σήμερα ως λαϊκή γιορτή με έθιμα στις περιοχές όλης της Ελλάδας. Έθιμα, όμως, της Πρωτοχρονιάς υπάρχουν και στον υπόλοιπο κόσμο. Πολλά δε από αυτά έχουν καθιερωθεί και στη χώρα μας.

Τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς σχετίζονται κυρίως με το καλότυχο της χρονιάς που έρχεται.
Όπως για παράδειγμα, το σπάσιμο του ροδιού, που λόγω των πολλών σπόρων του παραπέμπει στην ευχή για πολλαπλασιασμό των αγαθών ή το κρέμασμα της αγριοκρεμμύδας, φυτό μεγάλης αντοχής.

Από φόβο για τα μελλούμενα γίνεται και το ποδαρικό, η υποδοχή του πρώτου προσώπου που θα μπει στο σπίτι μας όταν αλλάξει ο χρόνος. Μικρά παιδιά και γενικά καλορίζικοι άνθρωποι προσκαλούνταν να κάνουν ποδαρικό, ώστε η οικογένεια να απαλλαχτεί από οτιδήποτε κακό.

Την καλοτυχία τη χρονιά που έρχεται επιδιώκουν και όσοι παίζουν χαρτιά ή τυχερά παιχνίδια, έθιμο που σχετίζεται με την ανάγκη της πρόγνωσης του μέλλοντος, όπως και άλλες, λιγότερο γνωστές, συνήθειες.

Όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση φύλλων ελιάς στο τζάκι ή κόκκων σιταριού στη στάχτη. Το κάψιμό τους έδινε στοιχεία μαντέματος για την κατάσταση της υγείας των παρευρισκομένων κατά τη διάρκεια του νέου έτους κλπ.

Η γαλοπούλα, ως βασικό φαγητό την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, ήρθε στην Ελλάδα από τη Βόρεια Ευρώπη. Οι κάτοικοι εκεί αρχικά μαγείρευαν μεγάλα πουλιά για το γιορτινό γεύμα. Προτιμούσαν τους φασιανούς, τις χήνες και τα παγόνια. Όταν όμως δοκίμασαν τη γαλοπούλα, την καθιέρωσαν ως το κατεξοχήν πρωτοχρονιάτικο γεύμα. Το έθιμο της γαλοπούλας έφτασε στην Ευρώπη από το Μεξικό το 1824 μ.Χ. Στην Ελλάδα παραδοσιακό φαγητό για την Πρωτοχρονιά ήταν το χοιρινό κρέας, όπως και για τα Χριστούγεννα.

Ο Αη-Βασίλης

Ανήμερα την Πρωτοχρονιά οι ορθόδοξοι χριστιανοί γιορτάζουν τη μνήμη του Αγίου Βασιλείου από την Καισάρεια.
Βεβαίως, στις βιτρίνες των καταστημάτων επικρατεί ένας άλλος Άγιος, ο οποίος έρχεται από την παγωμένη Λαπωνία, γνωστός ως Santa Claus. Ο άγιος αυτός δεν έχει καμιά σχέση με τον δικό μας. Πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο.

Ο δικός μας Άγιος Βασίλειος έρχεται την ημέρα της Πρωτοχρονιάς από την Καισάρεια και είναι ο φιλάνθρωπος επίσκοπος, ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, ενώ ο Santa Claus ήρθε από την Αμερική και ο σκοπός της ύπαρξής του ήταν να διαφημίσει γνωστό αναψυκτικό. Δημιουργός του, δε, υπήρξε ο Αμερικανός σκιτσογράφος Τόμας Ναστ, το 1862.

ΠΗΓΗ: το βημα on-line

Δασκάλες… ρομπότ


Στο πλαίσιο ενός πιλοτικού εκπαιδευτικού προγράμματος, περίπου 30 ρομπότ έπιασαν δουλειά ως δασκάλες αγγλικών...
σε 21 δημοτικά σχολεία μιας νοτιοκορεατικής πόλης! Τα ρομπότ, σε σχήμα αυγού και με την ονομασία Engkey, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, δημιουργήθηκαν από το Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κορέας (KIST). Έχουν ύψος περίπου ένα μέτρο και, αντί για πρόσωπο διαθέτουν μια οθόνη τηλεόρασης.

Κινούνται με ροδάκια μέσα στην τάξη, την ώρα που μιλούν στους μικρούς μαθητές, τους διαβάζουν βιβλία, ενώ μερικές φορές κουνιούνται ρυθμικά στο ρυθμό της μουσικής. Τα ρομπότ χρησιμοποιούν προγραμματισμένο λογισμικό για να τραγουδούν και να παίζουν με τα παιδιά παιχνίδια εκμάθησης του αλφαβήτου.

Στην οθόνη τους εμφανίζεται μια ψηφιακή γυναίκα. Τα ρομπότ ελέγχονται εξ αποστάσεως από πραγματικούς δασκάλους αγγλικών, που όμως βρίσκονται σε άλλη χώρα, τις Φιλιππίνες, και μπορούν να δουν και να ακούσουν τους Κορεάτες μαθητές. Ειδικές κάμερες ανιχνεύουν τις εκφράσεις του προσώπου των τηλε-δασκάλων και αυτές αντικατοπτρίζονται στο πρόσωπο της ψηφιακής δασκάλας. «Οι μορφωμένοι κι έμπειροι δάσκαλοι από τις Φιλιππίνες είναι πολύ φθηνότεροι από τους ομολόγους τους σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ν. Κορέας» δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμων του KIST Σαγκόνγκ Σεόνγκ-Ντάε.

Ωστόσο μερικοί γονείς εμφανίζονται επιφυλακτικοί με τη νέα αυτή τεχνολογία, καθώς νιώθουν μια νευρικότητα στην ιδέα ότι θα πρέπει να μιλήσουν σε ένα μηχάνημα για την πρόοδο του παιδιού τους και όχι σε ένα δάσκαλο με σάρκα και οστά.

Τα ρομπότ, που προς το παρόν βρίσκονται σε στάδιο δοκιμής, προορίζονται αρχικά να σταλούν σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές της χώρας, τις οποίες αποφεύγουν οι δάσκαλοι, ιδίως των ξένων γλωσσών.

Οι εκπαιδευτικές Αρχές της Σεούλ διευκρίνισαν, πάντως, ότι δεν προτίθενται να αντικαταστήσουν τους πραγματικούς δασκάλους με ρομπότ, όμως θέλουν από τη μία να βοηθήσουν τη ρομποτική βιομηχανία της χώρας τους και, από την άλλη, να εμπλουτίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
πηγή:επίκαιρα