Μαντάτα/χαμπέρια παίρνουνε, αλλά δεν χαμπαριάζουνε

γράφει ο Κώστας Δημ. Χρονόπουλος

Νέες δηλώσεις, διαπιστώσεις, επιστημονικά τεκμηριωμένες, από τον ελβετό καθηγητή Οικονομικών κο Γκέρτνερ:

- "Οι Διεθνείς οίκοι αξιολόγησης είναι υπεύθυνοι για την κρίση χρέους της Ελλάδας".
(Σ.Σ Προσωπικά πιστεύω ότι συνέβαλαν πολύ, αλλά πίσω από αυτούς υπήρχαν οι ειδικοί.... γενετιστές / πειραματιστές της παγκοσμιοποίησης οι οποίοι θέλησαν να πειραματιστούν χρησιμοποιώντας ως ινδικό χοιρίδιο / πειραματόζωο την Ελλάδα, με σκοπό την μετάλλαξη, φτωχοποίησή  της. Αλλά και ως μορμολύκειο /μπαμπούλα προς εκφοβισμό άλλων χωρών).

- "Οι αδικαιολόγητες υποβαθμίσεις είχαν ολέθριες συνέπειες".

-"Η χώρα ήταν σε θέση να εξυπηρετήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις" (Σ.Σ Άρα κακώς έμπλεξε με ΔΝΤ -Τρόικα).

- "Η Ελλάδα από την ένταξή της στην ΟΝΕ είχε υψηλό χρέος.  Δεν μπορούσε όμως να γίνει κανένας λόγος για "κρίση χρέους".

-"Πρέπει η Ελλάδα να σύρει στα Διεθνή Δικαστήρια τους οίκους αξιολόγησης".

Διαβάζοντας το κείμενο μελαγχόλησα.

Επειδή σκέφτηκα κάτι που, πιθανώς, αγνοεί ο κος καθηγητής. Ότι δηλαδή το δικό μας δράμα δεν οφείλεται στην: "κρίση οικονομικού χρέους", αλλά στην: "κρίση χρέους προς την Πατρίδα" (Σ.Σ Δυστυχώς εμείς δεν διαθέτουμε -όσο και αν αυτό πληγώνει - έναν Ερντογάν, ο οποίος έστειλε αυστηρότατη προειδοποίηση στους "οίκους" που υποβάθμισαν την Τουρκία: "Αν συνεχίσετε, διακόπτουμε τη συνεργασία μαζί σας").

Ποιοί θα σύρουν στα Δικαστήρια τους "Διεθνείς Οίκους (Ε)νοχής";

Αυτοί που τους προσκάλεσαν, μαζί με Τρόικα και ΔΝΤ;  Οι οσφυοκάμπτες οι οποίοι δεν εκμεταλλεύτηκαν ούτε τη χρυσή ευκαιρία , το μάννα εξ ουρανού που τους έστειλαν το ΔΝΤ και οι Γερμανοί, όταν παραδέχτηκαν ότι τα Μνημόνια, η μνημονιακή συνταγή απέτυχε, ήταν λάθος;

Ήταν μια θαυμάσια, μοναδική (Σ.Σ "ύστατη ευκαιρία " ήταν ο τίτλος ενός από τα άρθρα που είχα γράψει τότε παροτρύνοντάς τους, αλλά .... ) ευκαιρία να αντιδράσουμε. Περιορίζομαι - δικαιούμαι - στις δικές μου προτάσεις (τις οποίες και επαναφέρω με την παρούσα ευκαιρία):

Σύγκλιση όλων των πολιτικών Αρχηγών υπό τον κο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ομόθυμη, ομόψυχη, ενιαία σθεναρή στάση απέναντι στους αποικιοκράτες, ώστε να καταργηθούν τα Μνημόνια ή - έστω - να βελτιωθούν οι επαχθείς όροι τους.

Δεν είναι νοητό να συνεχίσουμε να πληρώνουμε εμείς για τα... ομολογημένα λάθη εκείνων.

Υ.Γ Έχω επίγνωση ότι τόσο οι προτροπές του κου Γκέρτνερ, όσο και οι δικές μου δεν πρόκειται να εισακουστούν !.......
Τα πολιτικά μας κόμματα ασχολούνται με μείζονος σημασίας ζητήματα όπως:
- Συσπειρώσεις των χώρων / μαντριών τους.
-Συγκέντρωση ή μη 180 βουλευτών για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και άρα : Διεξαγωγή ή μη πρόωρων εκλογών.
Να λοιπόν ... 180 λόγοι ώστε άλλες (ενοχλητικές;) φωνές να ακούγονται ως : "φωνές βοώντων εν τη πολιτική - ενδεχομένως και πατριωτική ; - ερήμω".

Η προφητεία του Ανδρέα Παπανδρέου: Η Ελλάδα θα γίνει πληθυσμός γερόντων, με τουρίστες

Ενα προφητικό άρθρο του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1987 ξέθαψε ο Πάσχος Μανδραβέλης, γραμμένο στο αμερικανικό περιοδικό New Perspectives Quaterly. Εκεί, ένας αγνώριστος Ανδρέας Παπανδρέου εξηγούσε πώς θα καταρρεύσει η Ελλάδα και τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια. Το πρόβλημα με τον Ανδρέα είναι ότι ήξερε, αλλά δεν έκανε τίποτα.


Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή, όπου παραθέτει και το άρθρο του Παπανδρέου:

Στο μόνο που ομονοούν όλα τα κόμματα, όλες οι ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων, όλα τα ΜΜΕ και συνεπώς όλος ο λαός, είναι ο «κεϊνσιανισμός α λα Γκρέκα». Η ελληνική ερμηνεία των οικονομικών της ζήτησης – την οποία παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη ο κ. Τσίπρας, αλλά ασπάζεται και ο κ. Σαμαράς– θέλει έναν τρόπο εξόδου από την κρίση: «Ξόδευε για να ’χεις και σκόρπισε για να σου μείνουν».

Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο είχε πει για τις περιόδους ύφεσης ο μεγάλος Βρετανός οικονομολόγος, αλλά –όπως προσφυώς είχε παρατηρήσει ο κ. Φίλιππος Σαχινίδης– ο Κέινς δεν είχε μόνο αριστερές σελίδες. Είχε και δεξιές, στις οποίες έγραφε ότι σε περιόδους ανάπτυξης της οικονομίας πρέπει να εφαρμόζεται περιοριστική πολιτική, κάτι που δεν έκανε η Ελλάδα την περασμένη δεκαετία.

Υπάρχει κι ένα επιπλέον πρόβλημα με τον κεϊνσιανισμό· ακόμη και τον ορθόδοξο, πόσο δε μάλλον για την ελληνική αίρεση. Το είχε παρατηρήσει –όσο κι αν φανεί παράδοξο– ο Ανδρέας Παπανδρέου 25 χρόνια πριν. 

Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε το 1987 στο αμερικανικό περιοδικό New Perspectives Quaterly (NPQ) επεσήμαινε ότι ο Κέινς «ανέπτυξε τη θεωρία της “ενεργού ζήτησης” ... μέσα στα εθνικά σύνορα... Ο διεθνής καταμερισμός της εργασίας σήμερα τα άλλαξε όλα. Αν τονώσουμε την καταναλωτική δύναμη εδώ στην Ελλάδα δημιουργούμε θέσεις εργασίας στην Ιταλία και τη Γερμανία... Οι καταναλωτές μας αγοράζουν ιταλικά παπούτσια ή τα καλύτερα γερμανικά αυτοκίνητα και δημιουργούν πρόβλημα στο ελληνικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Σήμερα ένας οπαδός του Κέινς θα είχε οδηγήσει την Ελλάδα στην πτώχευση μέσα σε δύο χρόνια!».

Πραγματικά: δύο χρόνια αλόγιστων δαπανών για ενίσχυση της ζήτησης (2007-2009) χρειάστηκαν για να πέσει η οικονομία στα βράχια από τον θαυμαστή –όπως θρυλείται– του Ανδρέα Παπανδρέου. Τα υπερδιογκωμένα δημοσιονομικά ελλείμματα εκείνων των ετών όχι μόνο δεν δημιούργησαν νέες θέσεις εργασίας, αλλά διόγκωσαν το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Κάποιοι άλλοι διάβαζαν μόνο τις αριστερές σελίδες του Ανδρέα Παπανδρέου.

«Εάν η Ελλάδα», έγραφε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, «θέλει ένα κράτος πρόνοιας με υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και ασφαλείς συντάξεις, πρέπει ταυτόχρονα να έχουμε υπόψη μας τη μάχη για την αύξηση της παραγωγικότητας. Εάν πρέπει να επιζήσουμε σε αυτόν τον νέο διεθνή καταμερισμό της εργασίας και της παραγωγής, όπου οι συνθήκες ανταγωνισμού έχουν γίνει πολύ σκληρές, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αν αυτή η στάση δεν υιοθετηθεί από την εργατική και τη μεσαία τάξη, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ σοβαρές...

«Η Ελλάδα έχει έναν υπερτροφικό δημόσιο τομέα που καταπνίγει την ιδιωτική επιχείρηση...», συνέχιζε το ίνδαλμα πολλών σημερινών χουβαρντάδων. «Στην Ελλάδα οι οικονομικοί πόροι για επενδύσεις συνθλίβονται από τα ελλείμματα του δημόσιου τομέα... Το θέμα είναι το κέρδος και είναι θέμα επιβίωσης για την ελληνική οικονομία... Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να προσελκύσει ξένες επενδύσεις για να χρηματοδοτήσει τη συμμετοχή της στην τεχνολογική επανάσταση, τότε είναι καταδικασμένη να παραμείνει μια τουριστική χώρα. Οι νέοι μας θα μεταναστεύσουν και θα έχουμε έναν πληθυσμό γερόντων που θα φροντίζει τα ξενοδοχεία...».

Ακούει κανείς από τους όψιμους κεϊνσιανούς του πολιτικού συστήματος;

Πηγή: iefimerida.gr