29η Μαϊου 1453.
Η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων!Η απώλεια για τον Ελληνισμό και Χριστιανισμό μεγάλη. Να πως αντιμετώπισαν το μεγάλο αυτό γεγονός ιστορικοί της εποχής:
Ο Δούκας, μιμούμενος τον <<θρήνο>> του Νικήτα Ακομινάτου, που είχε γραφεί μετά την λεηλασία της Κωνσταντινουπόλεως από τους Λατίνους το 1204, θρηνεί το γεγονός του 1453:
Ω πόλις, πόλις, πόλεων πασών κεφαλή! Ω πόλις, πόλις κέντρο των τεσσάρων του κόσμου μερών! Ω πόλις, πόλις, χριστιανών καύχημα και βαρβάρων αφανισμός! Ω πόλις, πόλις, άλλη παράδεισος φυτευθείσα προς δυσμάς, έχουσα ένδον φυτά παντοία βρίθοντα καρπούς πνευματικούς! Που σου το κάλλος, παράδεισε; Που σου η των χαρίτων του πνεύματος ευεργετική ρώσις ψυχής τε και σώματος; που τα των αποστόλων του κυρίου μου σώματα, τα προ πολλού φυτευθέντα εν τω αειθαλή παράδεισο, έχοντα εν μέσω τούτων το πορφυρούν ιμάτιο, την λόγχη, τον σπόγγο, τον κάλαμον, άτινα ασπάζοντες εφανταζόμεθα τον εν σταυρό υψωθέντα οράν, που τα των οστών λείψανα, που τα των μαρτύρων; Που τα του μεγάλου Κωνσταντίνου και των λοιπών βασιλέων πτώματα;…
Ένας άλλος σύγχρονος, ο Πολωνός ιστορικός Jan Dlugosz, γράφει στην ιστορία της Πολωνίας:
<< Η ήττα αυτή της Κωνσταντινουπόλεως, τόσον άθλια όσον και αξιοθρήνητη, υπήρξε μία μεγάλη νίκη των Τούρκων, μία τρομερή καταστροφή των Ελλήνων, ένα αίσχος των Λατίνων` με την ήττα αυτή ετραυματίσθη η πίστη των Καθολικών, η θρησκεία εταράχθη και το όνομα του Χριστού εξυβρίσθη και εταπεινώθη. Ένα από τα δύο τα ματια του Χριστιανισμού εξεριζώθη` ένα από τα δύο του χέρια ακόπη εφ’ όσον οι βιβλιοθήκες εκάησαν και οι αρχές της Ελληνικής φιλολογίας –δίχως τις οποίες κανείς δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του μορφωμένο- κατεστράφησαν»
Ένας χρονογράφος της μακρινής Γεωργίας, παρατηρεί με ευλάβεια ότι <<την ημέρα την οποία οι Τούρκοι επηραν την Κωνσταντινούπολη, ο ήλιος εσκοτίσθη»
Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως έκαμε τρομερή αντύπωση στην Δυτική Ευρώπη, η οποία, πρώτα απ’ όλα, κατελήφθη από φόβο με την σκέψη των μελλοντικών προωθήσεων των Τούρκων. Επιπλέον, η καταστροφή του κυριοτέρου κέντρου του Χριστιανισμού-μολονότι σχισματικού, κατά την αντίληψη της Καθολικής Εκκλησίας-προκάλεσε στους πιστούς της Δύσεως την οργή, την φρίκη και τον ζήλο για την βελτίωση της κατάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου