Σαν σήμερα..
πριν από 35 χρόνια ακριβώς.Ήταν 20 Ιουλίου του 1974, γιορτή του Προφήτη Ηλία. Το χωριό πανηγύριζε τον Προφήτη του και όλα τα πρόσωπα ήταν χαρούμενα και ευτυχισμένα.
Κι εκεί που ήταν όλοι ανέμελοι και κουβέντιαζαν περί ανέμων και υδάτων ήρθε το κακό. Στρατιωτικά εμβατήρια σε συνδυασμό με δημοτικά τραγούδια μεταδίδονταν από το κρατικό ραδιόφωνο. Δεν πήγε στην αρχή βέβαια ο νους μας πουθενά άν και φαίνονταν όλα αυτά λίγο παράξενα.Όμως η φωνή του εκφωνητή δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας .
Η "Εθνική Κυβέρνηση", όπως της άρεσε να αυτοαοποκαλείται η στρατιωτική Χούντα,είχε κηρύξει γενική επιστράτευση γιατί η γειτονική Τουρκία είχε εισβάλει στην Κύπρο εκμεταλευόμενη την ανατροπή από τους χουντικούς του προέδρου Μακαρίου. Ο πόλεμος λοιπόν με την Τουρκία ήταν προ των πυλών.Η γιορτινή ατμόσφαιρα μετατράπηκε αμέσως σε αβεβαιότητα στην αρχή και στη συνέχεια σε αγωνία. Κανείς δεν μπορούσε να δώσει μία διευκρίνηση στους επιστρατευόμενους που θα πάνε και πως θα πάνε. Η ισχυρή,κατά τους κυβερνώντες,στρατιωτικά, Ελλάδα αποδείχτηκε πολύ ανίσχυρη μπροστά στον κίνδυνο. Όπλα δεν υπήρχαν,διπλωματία δεν υπήρχε,αφού όλοι σχεδόν είχαν εξαφανιστεί ,ενώ το φρόνημα του στρτού ήταν στο ναδίρ.
Μετά από μερικές μέρες και συγκεκριμένα στις 24 Ιουλίου, αφού η ίδια η χούντα παραδέχτηκε σχεδόν ότι ήταν ανίκανη να διαχειριστεί την κατάσταση αποφάσισε να παραδώσει την εξουσία στους πολιτικούς. Ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους.Η χούντα έπεσε κάτω από το βάρος των αμαρτιών της.Η δημοκρατία αποκαταστάθηκε με βαρύ όμως τίμημα. Το 28% της Κύπρου έπεσε στα χέρια του Αττίλα το οποίο κατέχει μέχρι σήμερα.Παρά τις αδυναμίες της η Δημοκρατία μας είναι τόσο ισχυρή που δεν διατρέχει πλέον κανέναν κίνδυνο από οποιονδήποτε αυτόκλητο σωτήρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου