« Πόθεν έσχες»

Πολύ παλιός θεσμός, που τον καθιέρωσε επιβλητικά ο βασιλιάς της Αιγύπτου Αμάσιος. Κάθε Αιγύπτιος όφειλε να αποδείχνει κάθε χρόνο στο Νομάρχη ότι νόμιμα απόχτησε τα έσοδά του. Στην περίπτωση που δεν μπορούσε να το αποδείξει, τότε καταδικαζόταν σε θάνατο. Αυτό το αναφέρει ο Ηρόδοτος. ( Β΄177). Προσθέτει, όμως , ο Ηρόδοτος , ότι αυτόν τον νόμο τον μετέφερε ο Σόλωνας και τον εφάρμοσε στην Αθήνα. Αλλά ο Άμασις βασίλεψε στην Αίγυπτο από το 569 π.χ , δηλαδή, πολύ μετά την εφαρμογή της νομοθεσίας του Σόλωνα. Πιο πιθανό ίσως θα φαινότανε, ότι ο Άμασις, φίλος του Σόλωνα, τροποποίησε τον πολύ αυστηρό νόμο του Δράκοντα περί «αργίας» « αργία μήτηρ πάσης κακίας» , κατά τον οποίο ο «αργός», μηνυόμενος («αργίας γραφή») τιμωρούνταν με θάνατο. Φαίνεται δε ότι ο Δράκοντας είχε εφαρμόσει την πολύ αυστηρή ποινή του θανάτου για τους « αργούς», γιατί ίσως είχε στο νου του, ότι δεν είναι δυνατόν ο «αργός» να ζει, εφόσον δεν είχε βιοποριστικό επάγγελμα ή άλλη περιουσία, αλλά ζούσε σε βάρος της Πολιτείας.
Αλλά και στην αρχαία Ρώμη υπήρχε ο θεσμός του «πόθεν έσχες» στο Δημόσιο Δίκαιο. Στο ιδιωτικό Δίκαιο εφαρμοζόταν το «Μουκιανό Τεκμήριο», κατά το οποίο παντρεμένη γυναίκα( που η περιουσία της ανήκε κατά τεκμήριο στον άντρα της), έχουσα περιουσία που δεν προερχόταν από δωρεές του άντρα της, ήταν υποχρεωμένη να αποδείξει από πού τα βρήκε( πόθεν έσχες).
Στη νεότερη Ελλάδα η αρχή του «πόθεν έσχες» υποβλήθηκε σαν πρόταση νόμου, το 1925, στην Δ΄Εθνοσυνέλευση, από το βουλευτή Μοσχούλα. Επίσης υποβλήθηκε μια άλλη ίδια πρόταση νόμου: «περί ειδικής εξετάσεως όλων των από 15 Δεκεμβρίου 1923 κυβερνήσεων».Αλλά και οι δύο προτάσεις δεν έγιναν δεκτές, γιατί θα ήταν δύσκολος ο έλεγχος στην εφαρμογή του καταγράφοντας τα περιουσιακά κλπ. στοιχεία όχι μόνο των πολιτικών, αλλά και των Δημοσίων Υπαλλήλων και ακόμη των ιδιωτών. Γενική μελέτη πάνω στην αρχή του «πόθεν έσχες» δημοσίευσε από το 1910 ο Ν. Δημητρακόπουλος στο περιοδικό «Δίκαιον» ( 10 Ιανουαρίου 1910). Τη φράση την έκανε πιο γνωστή ο Χαρίλαος Τρικούπης, που ζήτησε να εφαρμοστεί το «Πόθεν έσχες».