Στη Βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια, με το
παράπτωμα. Όταν π.χ ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να
ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο. Του έδιναν ένα ειδικό
χόρτο, που ήταν υποχρεωμένος, με το μάσημα, να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα
του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά
το μάσημα το στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες,
κλωστές-κλωστές δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά
Από την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδη φράση:
«μάλλιασε η γλώσσα μου»,που τη λέμε μέχρι σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια
μας να πείσουμε κάποιον και του το λέμε πολλές φορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου