ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους ανήκει στην εποχή του χειμώνα κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Με την άφιξη του Δεκεμβρίου το κρύο αρχίζει να είναι αρκετά τσουχτερό ενώ στις 21 Δεκεμβρίου μπαίνει επισήμως ο Χειμώνας και ξεκινούν οι χιονοπτώσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε ο Δεκέμβριος λέγεται και «Άσπρος μήνας», «Ασπρομηνάς» αλλά και «χιονιάς». Τα λουλούδια του Δεκεμβρίου είναι ο νάρκισσος και ο ελαιόπρινος. Οι ζωδιακές πέτρες του είναι τουρκουάζ, λάπις λάζουλι, ζιρκόνιο και τανζανίτης. Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο. Ο Δεκέμβρης πάντα ξεκινά την ίδια μέρα της εβδομάδας με τον Σεπτέμβριο. Στο καλαντάρι του λαού μας ο Δεκέμβριος θεωρείται ιδιαίτερα «γιορτινός» λόγω των πολλών θρησκευτικών εορτών του όπως του Αγίου Διονυσίου στις 17 του μήνα. Ο Δεκέμβρης ονομάζεται, μεταξύ άλλων, και «κυρ Λευτέρης» από την γιορτή του αγίου Ελευθερίου στις 15 του μήνα που χαρίζει «καλή λευτεριά» στις έγκυες γυναίκες. Στης αγίας Άννας, στις 9 του μήνα, «η μέρα παίρνει ανάσα», ενώ στις 12, στην εορτή του αγίου Σπυρίδωνα «η μέρα παίρνει ένα σπυρί», αρχίζει δηλαδή να μεγαλώνει. Στις αρχές, όμως, του μήνα έχουμε τα «Νικολοβάρβαρα» οπότε «κάνει νερά και χιόνια» όπως λέει ο λαός μας, ενώ οι ναυτικοί συμπληρώνουν: «Τ’ αϊ-Νικολοβάρβαρα, κατεβασιές και χιόνια, μπουράσκας και τελώνια». Για τον χειμώνα γίνεται και η εξής αναφορά: «Αν τ’ Αγιού Φιλίππου λείπω, τ’ Άγια των Αγιών δε λείπω, κι αν λείπω τ’ Άγια των Αγιών τ’ Αϊνικολοβάρβαρα είμαι εδώ». Άλλες παρόμοιες παροιμίες αναφέρουν επίσης ότι «Η αγία Βαρβάρα βαρβαρώνει (το κρύο), ο αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο αϊ-Νικόλας παραχώνει». Άγια Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη: «Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Αι-Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος». Παροιμίες για το Δεκέμρη Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη, βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε νά \'ρθει να μας εύρει. Ελλάδα Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα ξεκρυώσω. Ελλάδα Δεκέμβρη μου, με πάγωσες και πώς να ξεπαγώσω; Μήνα μου σαρακοστιανέ καλέ, Χριστουγεννιάτη! Ελλάδα Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα ’χεις. Ελλάδα Πηγή:sansimera.gr

Νοέμβριος ή Νοέμβρης

Ο Νοέμβριος, ή Νοέμβρης, ή Αεργίτες (ποντιακά), ή Βιέστ (Αρβανίτικα) είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 30 ημέρες.Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό novem = 9 γιατί ήταν ο 9ος μήνας του ρωμαϊκού νουμιανού ημερολογίου. Με το Νοέμβρη αντιστοιχεί ο αρχαίος μήνας Νημακτηρίων, ο αρχαίος αιγυπτιακός Αιθήρ και η περίοδος μεταξύ Μπριμέρ Φριμέρ της Γαλλικής επανάστασης. Οι Ρωμαίοι τον είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα και γιόρταζαν τα Ποσειδώνια. Ο λαός τον αποκαλεί Βροχάρη (γιατί πέφτουν πολλές βροχές), Χαμένο (γιατί έχει τις μικρότερες σε διάρκεια ημέρες) Ανακατεμένο (από τον άστατο καιρό), Σκιγιάτης (σκιά, νύχτα), Κρασομηνάς (επειδή τότε άνοιγαν τα καινούρια κρασιά) Αγιομηνάς (του Αγ. Μηνά), Φιλιππιάτης (του Αγ. Φιλίππου) Αντριάς (του Αγ. Ανδρέα), Αϊ-Ταξιάρχης, Αρχαγγελίτης ή Αρχαγγελιάτης, Αϊ-Στράτης, Αϊ-Στράτηγος και Σποριάς

Οκτώβριος

Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης είναι ο δέκατος μήνας του έτους ανήκει στην εποχή του Φθινοπώρου κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Επειδή το πιο σημαντικό δώρο του Οκτωβρίου στους γεωργούς είναι οι πολλές βροχές του, γι’ αυτό σε πολλά μέρη ονομάζεται «Βροχάρης», αλλά και μήνας της σποράς, εξ ου και τα ονόματα «Σποριάτης», «Σποριάς» και «Σπαρτός». Ηταν ο τέταρτος μήνας του αττικού έτους. Ονομάστηκε Πυανεψιών από τα ιερά Πυανέψια ή Πυανόψια, εορτή προς τιμήν του Απόλλωνα. Ο Οκτώβριος αρχίζει την ίδια ημέρα του χρόνου με τον Ιανουάριο, εκτός από τα δίσεκτα έτη..

Κώστας Καρράς - Θυμήσου το Σεπτέμβρη .wmv

Σεπτέμβριος

Ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος μήνας του ισχύοντος Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημερών. Η λέξη Σεπτέμβριος, September στα λατινικά, προέρχεται από το αριθμητικό septem (σέπτεμ = επτά), καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του αρχαίου δεκάμηνου ρωμαϊκού ημερολογίου. Αργότερα, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, ο Σεπτέμβριος μετακινήθηκε στην ένατη θέση, χωρίς όμως να αλλάξει η ονομασία του. Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, θέλοντας να κολακέψει τον αυτοκράτορα Τιβέριο (14-37), αποφάσισε να δώσει το όνομά του στον μήνα Σεπτέμβριο. Αυτός σοφά ποιών αρνήθηκε, επειδή υποστήριξε ότι οι συχνές αλλαγές στις ονομασίες των μηνών μόνο σύγχυση προκαλούν. Τον Σεπτέμβριο στη Ρώμη τελούνταν μεγάλες γιορτές, όπως τα Καπιτώλια και τα Ρωμαία ή Ρωμαϊκοί Αγώνες (Ludi Romani) προς τιμή του Δία (κάτι σαν Ολυμπιακοί Αγώνες των Ρωμαίων). Την 1η Σεπτεμβρίου προσδιοριζόταν ο ετήσιος φόρος που έπρεπε να καταβάλουν οι Ρωμαίοι πολίτες (indictio), εξού και Ινδικτιών, που στο Βυζάντιο γιορταζόταν ως Πρωτοχρονιά και συνέπιπτε με το νέο εκκλησιαστικό έτος (Αρχή της Ινδικτιώνος). Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Σεπτέμβριος αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Μεταγειτνιώνα και στο πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Βοηδρομιώνα. Δεσπόζουσα γιορτή στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Ελευσίνα ήταν τα Ελευσίνια, με τα περιώνυμα Μυστήρια (Ελευσίνια Μυστήρια). Άλλες γιορτές: Αδώνια ​Μεταγείτνια Ηράκλεια του Κυνοσάργους Γενέσια Αρτέμιδος Αγροτέρας Βοηδρόμια Η 1η Σεπτεμβρίου συνδέεται με ποικίλες προλήψεις. Οι έγκυες απείχαν από κάθε εργασία για να μη γεννηθεί το παιδί τους με το σημάδι του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, που γιορτάζει αυτή την ημέρα (Συμεών / σημαδεύω). Η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται η «Ημέρα του Χρονογράφου», καθώς πιστεύεται ότι ο Χάρος γράφει όσους θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου. Για να ξορκίσουν τον Χάροντα, οι νοικοκυραίοι σπάνε ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού τους. Ο Σεπτέμβριος έχει διάφορες ονομασίες στο λαϊκό καλεντάρι: Χινόπωρος, επειδή θεωρείται ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου. Ορτυκολόγος, λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν νότια. Τρυγητής ή Τρυγομηνάς, λόγω του τρύγου, που είναι η κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό. Σποριάρης, επειδή προετοιμάζεται η σπορά των χωραφιών. Σταυρίτης, από τη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου. Πηγή: https://www.sansimera.gr © SanSimera.gr

Μίκης Θεοδωράκης ΒΟΥΝΑ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ

Αύγουστος ο μήνας της αφθονίας της γης

«… Έλα λοιπόν από την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα/ ν’ ανακαλύψουμε τα δώρα του γυμνού νησιού/ ρόδινοι και γαλάζιοι τρούλοι θ’ αναστήσουν το αίσθημα/ γενναίο σαν στήθος το αίσθημα έτοιμο να ξαναπετάξει/ έλα λοιπόν να στρώσουμε το φως/ να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου…» Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί Αύγουστος ένας υπέροχος μήνας αφιερωμένος στην ομορφιά του καλοκαιριού, στην ανάπαυση, στις διακοπές από την εργασία, στη θάλασσα, στη δροσιά των βουνών και των πηγών. Στην αφθονία της γης, μιας και τα αγαθά της είναι ένας πλούτος δημητριακών, φρούτων και λαχανικών, ο μεγαλύτερος από όλους τους μήνες του χρόνου!Αμέτρητες πολιτιστικές εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα με συναυλίες, θεατρικές τραγωδίες και κωμωδίες, γιορτές και πανηγύρια, χορός και μουσική… είναι ο μοναδικός μήνας που και το πιο απόμακρο έρημο χωριό ζωντανεύει με χαρούμενους επισκέπτες. Ο μήνας Αύγουστος πήρε το όνομά του από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο. Όπως ο Οκταβιανός Αύγουστος διαδέχτηκε τον Ιούλιο Καίσαρα έτσι και ο μήνας Αύγουστος διαδέχεται κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιο. O Αύγουστος στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο 2ος μήνας του Αττικού ημερολογίου και έτους με την ονομασία Μεταγειτνιών και διαρκούσε 29 ημέρες. Άρχιζε στις 24 Ιουλίου και διαρκούσε μέχρι τις 22 Αυγούστου. Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο δε, ήταν ο έκτος μήνας και για αυτό τον λόγο ονομαζόταν Sextilis στα λατινικά, ενώ είχε 31 ημέρες. Το 8 π.Χ ο Καίσαρας Αύγουστος τον ονόμασε με το όνομα του. Και λέγεται ότι οριοθέτησε αυτόν τον μήνα με το ονομά του προς τιμή της Κλεοπάτρας η οποία αυτοκτόνησε στις 12 Αυγούστου το 30 π.Χ. Στο Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθείται και από την Ορθόδοξη εκκλησία ήταν ο τελευταίος μήνας του έτους καθώς το νέο έτος άρχιζε από τον Σεπτέμβριο. Στην αρχαιότητα ο Αύγουστος είχε συνδεθεί με τον Σείριο. Τις θερμότερες δηλαδή μέρες του καλοκαιριού του Αυγούστου οι αρχαίοι τις είχαν συνδέσει με την ακτινοβολία του Σείριου η οποία προστίθενται στην ακτινοβολία του Ηλίου. Ήταν τα ακτινικά καύματα.Ο Αύγουστος είναι γνωστός και συνδεμένος με την μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, τον Δεκαπενταύγουστο η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, που γιορτάζουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας τη μεγάλη μητέρα με γιορτές και πανηγύρια. Αυτά κι άλλα πολλά λέγονται μέσα στους αιώνες, όπως κι αν έχει ο Αύγουστος είναι ο μήνας της χαράς και της απόλαυσης για όλους! Οπότε ας ξεκουράσουμε το σώμα, το νου κι ας κάνουμε χώρο μέσα μας απελευθερώνοντας έτσι κάθε τι που βαραίνει το μυαλό, την ψυχή και το πνεύμα μας. Είναι η πιο κατάλληλη εποχή αποφόρτισης και επαναπροσδιορισμού και όταν όλα μέσα μας ησυχάζουν τότε είναι η τέλεια στιγμή για να εστιαστούμε στο τι πραγματικά χρειαζόμαστε από τη ζωή μας.

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα. Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο. Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας. Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία. Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες. Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια! Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση». Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000. Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα. Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. ©

«Ποιος είδε κράτος λιγοστό» (του ποιητή Γ. Σουρή)

«Ποιος είδε κράτος λιγοστό» Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη τη γη μοναδικό, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; Να τρέφει όλους τους αργούς, νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε; Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει. Κι από προσπάππου κι από παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού. Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο- να παριστάνει τον ευρωπαίο. Στα δυο φορώντας τα πόδια που ‘χει στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι. Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο, ύφος του γόη, ψευτομοιραίο. Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης. Και ψωμοτύρι και για καφέ το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ». Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς. Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς! Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;.

Χρόνια Πολλά σ'όλες τις μανούλες

Η μητέρα είναι τα πάντα. Αυτή είναι η παρηγοριά μας στη θλίψη, η ελπίδα μας στη δυστυχία και η δύναμή μας στην απελπισία. Είναι η πηγή της αγάπης, του ελέους, της συμπόνοιας και της συγχώρεσης. Αυτός που χάνει τη μητέρα του χάνει μια αγνή ψυχή που τον ευλογεί και τον προστατεύει συνεχώς. Καλίλ Γκιμπράν "Το ψωμί της μάνας μου", του Παλαιστίνιου ποιητή Mαχμούτ Νταρουίς "Δίχως την ευχή σου Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ Μεγάλωσα πολύ Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί" Μου λείπει το ψωμί της μάνας μου Ο καφές της μάνας μου Το άγγιγμά της Φουσκώνουν μέσα μου οι παιδικές μου αναμνήσεις Μέρα τη μέρα Πρέπει να δώσω αξία στη ζωή μου Την ώρα του θανάτου μου Πρέπει να αξίζω τα δάκρυα της μάνας μου Και αν έρθω πίσω κάποια μέρα Βάλε με σα μαντήλι στα βλέφαρά σου Τα κόκαλά μου σκέπασε με χλόη Που την αγίασαν τα βήματά σου Δέσε μας μαζί Με μια μπούκλα απ’ τα μαλλιά σου Με μια κλωστή που κρέμεται από το φόρεμά σου Μπορεί να γίνω αθάνατος Μπορεί να γίνω Θεός Εάν αγγίξω τα βάθη της καρδιάς σου Αν καταφέρω και γυρίσω Κάνε με ξύλα να ανάψεις τη φωτιά σου Σκοινί για να απλώνεις τα ρούχα σου στην ταράτσα του σπιτιού σου Δίχως την ευχή σου Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ Μεγάλωσα πολύ Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί Για να βρω με τα χελιδόνια Το δρόμο πίσω Στην άδεια σου αγκαλιά.

Αδέσποτα ζώα και δεσποζόμενοι άνθρωποι

Παύλος Μεθενίτης

Εάν καταλάβουμε καλύτερα την ονομασία τους ως αδέσποτα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη δυναμική, αντιστρόφως ανάλογη σχέση μεταξύ ασφάλειας και ελευθερίας, μεταξύ πολιτισμού και αγριότητας. Σήμερα,Κυριακή 4 Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, η οποία καθιερώθηκε το 2010 με πρωτοβουλία των ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων, ώστε να «αναγκαστεί» η παγκόσμια κοινότητα να αντικρίσει ένα πολύ μεγάλο νούμερο: αυτή τη στιγμή υπολογίζονται σε 600 εκατομμύρια τα αδέσποτα που ζουν στις πόλεις. Μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα γι’ αυτά: εκτός από το να τους βάζουμε τροφή και νερό, μπορούμε να σταματήσουμε να αγοράζουμε ζώα συντροφιάς από πετ σοπ και να υιοθετήσουμε ένα αδεσποτάκι, μπορούμε να στειρώσουμε τα ζώα μας και να ενισχύσουμε, ηθικά και υλικά, τις φιλοζωικές οργανώσεις. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα για να μειώσουμε την πείνα, την εγκατάλειψη, τη δυστυχία των ζώων που ζουν εξόριστα, θα έλεγε κανείς, στις πόλεις μας – πολλά περνούν από το χέρι μας ώστε να σταματήσει αυτό το όνειδος των σκοτωμένων ζώων στους δρόμους, σαν να είναι τα μόνα αθώα θύματα ενός ακήρυκτου πολέμου. Επίσης, μπορούμε να μάθουμε πέντε πράγματα περισσότερα για το όνομά τους, γιατί τα λέμε «αδέσποτα». Ισως εάν καταλάβουμε καλύτερα την ονομασία τους, να κατανοήσουμε τη δυναμική, αντιστρόφως ανάλογη σχέση μεταξύ ασφάλειας και ελευθερίας, μεταξύ πολιτισμού και αγριότητας, κάτι που δεν ισχύει ασφαλώς μόνο για τα τετράποδα ζώα που ανέχονται το λουρί και το κολάρο για να σιγουρέψουν το φαγητό, τη στέγη και τη φροντίδα τους, αλλά και για τα δίποδα έλλογα ζώα, που προτιμούν να δεσπόζονται, να έχουν κύριο, για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, φυσικά εκχωρώντας στον κυρίαρχό τους ένα μεγάλο μέρος της ελευθερίας τους. Το αδέσποτο είναι εκείνο τα κατοικίδιο ζώο που δεν έχει αφεντικό. «Σκύλοι εκεί τώρα αδέσποτοι μόνον βαβίζουν», έλεγε ο Ανδρέας Κάλβος. Είναι επίσης, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, και εκείνο το άγριο ζώο που ενώ είχε συλληφθεί, ανέκτησε την ελευθερία του, χωρίς να το αναζητήσει ο κύριός του. Αδέσποτο επίσης λέμε το κινητό πράγμα στο οποίο κανείς δεν έχει κυριότητα, είτε εξαρχής, είτε γιατί ο κύριός του το εγκατέλειψε, όπως μια εφημερίδα αφημένη σε ένα παγκάκι, καθώς και το ακίνητο του οποίου ο κύριος παραιτήθηκε από την κυριότητά του. Αδέσποτες, με την αρνητική έννοια των ανεπιβεβαίωτων, των μη διασταυρωμένων, ορίζουμε, για παράδειγμα, τις αγνώστου προελεύσεως πληροφορίες – «αδέσποτη φήμη» λέμε, εννοοώντας τον αβάσιμο, τον αστήρικτο λόγο. Αδέσποτες είναι και οι βολές, οι πυροβολισμοί, που δεν έχουν σαφή προέλευση ή που δεν έχουν για στόχο αυτόν που έπληξαν, όπως ο Καραϊσκάκης που υποτίθεται πως πληγώθηκε θανάσιμα από αδέσποτο βόλι. Και, τέλος, αδέσποτος είναι εκείνος ο στίχος που βρίσκεται μόνος του, ανεξάρτητος από τυχόν προηγούμενους ή επόμενους, λέει το Λεξικό. Μια ωραία χρήση της λέξης αδέσποτος, με την έννοια του ανεξάρτητου, του ελεύθερου, έρχεται από τον Κώστα Καρυωτάκη στο ποίημά του «Δικαίωσις»: «Τότε λοιπόν αδέσποτο θ’ αφήσω / να βουίζει το Τραγούδι απάνωθέ μου. / Τα χάχανα του κόσμου, και του ανέμου / το σφύριγμα, θα του κρατούν τον ίσο». Και βέβαια, με την ίδια έννοια, αλλά για ανθρώπινο πρόσωπο, αξέχαστο θα μείνει το τραγούδι «Τρελή κι αδέσποτη», όπως το ερμήνευσε ο Νίκος Παπάζογλου, από τον δίσκο «Η εκδίκηση της γυφτιάς» των Ξυδάκη/Ρασούλη. (Τρελή κι αδέσποτη / παρόλη την αγάπη / έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά / έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι / έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά)... Η λέξη αδέσποτος παράγεται από το στερητικό α και το δεσπότης που είναι ο κύριος, ο ιδιοκτήτης. Ο δεσπότης τώρα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα λέξη, με ευρύ νοηματικό φάσμα. Από τον δεσπότη κατάγονται λέξεις όπως η Δέσποινα, η δεσποινίδα, η δεσποσύνη, το δεσποτάτο, η δεσποτεία (η απολυταρχία, ο δεσποτισμός) και βέβαια το ρήμα δεσπόζω, δηλαδή «κυριαρχώ, έχω απόλυτη εξουσία, κατέχω την υψηλότερη θέση, ηγούμαι, βρίσκομαι ψηλότερα ή επιβάλλομαι με τον όγκο μου»... Το λεξικό λέει πως ο δεσπότης είναι σύνθετη λέξη: «δεμ-σ-πότης». Το πρώτο συνθετικό (δεμ-σ) ταυτίζεται με το σανσκριτικό dampati που σημαίνει «οικοδεσπότης», ενώ το «πότης» συνδέεται με το ινδοευρωπαϊκό poti-s, που είναι ο «σύζυγος, ο κύριος του σπιτιού». Από την ίδια ρίζα προέρχονται και το λατινικό potis, και οι γαλλικοί και αγγλικοί όροι για την ισχύ pouvoir και power αντίστοιχα. Ο δεσπότης είναι ο επίσκοπος και ο ίδιος ο Θεός, αλλά και ο δυνάστης, ο άρχοντας, ο αυθέντης, ο εξουσιαστής, ο κυρίαρχος, το αφεντικό. Στην καθομιλουμένη λέμε τον δεσπότη και «δέσποτα», ενώ εάν σαστίζουμε, τα χάνουμε, ή παθαίνουμε κάτι και υποφέρουμε, αναφωνούμε: «Είπα τον δεσπότη Παναγιώτη»! Τον δεσπότη Παναγιώτη, για να το μαζεύουμε κάπως το ζήτημα, λένε κάθε μέρα τα αδέσποτα που υποφέρουν. Ναι μεν δεν έχουν αφεντικό, αλλά επειδή τα περισσότερα από αυτά υπήρξαν δεσποζόμενα, έχοντας απολέσει την ικανότητα να επιβιώνουν μόνα τους, η ελευθερία τούς πέφτει βαριά και χρειάζονται, αν όχι την πεφωτισμένη δεσποτεία μας (την ηπιότερη άσκηση της μοναρχικής εξουσίας), τουλάχιστον την υποστήριξη και την αρωγή μας. Λίγα είναι τα αδεσποτάκια που καταφέρνουν να τα βγάλουν πέρα εντελώς μόνα τους στις άξενες πόλεις μας. Και ακόμα λιγότερα είναι αυτά που αποκτούν αναγνωρισιμότητα, που έχουν κάνει ένα όνομα στην πιάτσα... Κλασικά παραδείγματα είναι βέβαια οι πασίγνωστοι Κανέλος και Λουκάνικος, οι «επαναστάτες» αδέσποτοι σκύλοι που προστάτευαν τους διαδηλωτές της Αθήνας, γαβγίζοντας τους αντιπροσώπους της εξουσίας, αστυνομικούς και βουλευτές! Πραγματικά αδέσποτα, ελεύθερα, χωρίς κύριο ή ιδιοκτήτη ζώα που άφησαν εποχή. Ομως, ο σκύλος που έγινε κινηματογραφικός αστέρας είναι ασφαλώς ο Τζακ (φωτ.), ένας βετεράνος αδέσποτος, που πέρασε διά πυρός και σιδήρου πριν φτάσει να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του σκηνοθέτη Δημήτρη Σοφιανόπουλου, με τον ευφάνταστο τίτλο «Θανάσης – a greek Dogumentary». Ο Τζακ λοιπόν υποδύεται τον Θανάση, έναν αδέσποτο σκύλο, που όπως κι οι υπόλοιποι Ελληνες υποφέρει από την κρίση. Οπως γράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος για τον πρωταγωνιστή: «Ο Θανάσης είναι ένας αδέσποτος σκύλος που, αφού έζησε κάποια χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, είχε την τύχη να υιοθετηθεί από μια πλούσια οικογένεια και να μετακομίσει στην Εκάλη. Εκεί απέκτησε συμπεριφορά νεόπλουτου. Ακριβώς όπως πολλοί άλλοι Ελληνες. Ομως ήρθε η κρίση, τα αφεντικά τα έχασαν όλα, και ο Θανάσης βρέθηκε πάλι στον δρόμο. Τώρα πρέπει να συνεχίσει τη ζωή του φτωχός και αδέσποτος. Ακριβώς όπως πολλοί άλλοι Ελληνες»...

Τροφές που καίνε το λίπος

Υπάρχουν τροφές που μας βοηθούν να κάψουμε το λίπος; Ποιες τροφές μας κρατούν χορτάτους και συνεισφέρουν στην απώλεια βάρους; Μια σαλάτα με τομάτα και αγγούρι Οι τομάτες σας δίνουν λίγες θερμίδες – αλλά σας κάνουν να αισθάνεστε χορτάτοι. Είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες και διευκολύνουν την πέψη αλλά και τη γενικότερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Περιέχουν λυκοπένιο (όσο πιο κόκκινη και ώριμη είναι η τομάτα, τόσο περισσότερο), ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά το οποίο έχει και αντικαρκινικές ιδιότητες. Μπορείτε να καταναλώσετε τομάτες ωμές, σε σαλάτα ή μαγειρεμένες, σε σάλτσες και ως χυμό. Οι ιδιότητές τους παραμένουν αναλλοίωτες! Τα αγγούρια, από την άλλη, αν και περιέχουν χαμηλές ποσότητες βιταμινών και δεν είναι τόσο πλούσια όσο οι τομάτες σε φυτικές ίνες, σας κάνουν επίσης να αισθάνεστε χορτάτοι. Σας κρατούν ενυδατωμένους, βοηθούν στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης, βοηθούν στην καλή λειτουργία του εντέρου και στο κάψιμο του λίπους, λόγω της περιεκτικότητάς τους σε νερό. Για ένα ελαφρύ και υγιεινό σνακ, προτιμήστε το αγγούρι αντί για κράκερ ή επεξεργασμένα τρόφιμα. Μια σαλάτα με τομάτες και αγγούρια, λίγο ελαιόλαδο και ρίγανη είναι μια πολύ καλή λύση για ένα καλοκαιρινό γεύμα για όσους και όσες επιθυμούν να χάσουν βάρος Μια ελληνική προσέγγιση Το γιαούρτι μας βοηθά να χάσουμε βάρος. Το κλασσικό ελληνικό γιαούρτι περιέχει λιγότερη ζάχαρη από τα άλλα και μας δίνει τις αναγκαίες πρωτεΐνες, προβιοτικά (ωφέλιμα για τον οργανισμό βακτήρια του πεπτικού συστήματος) και ασβέστιο. Τροφές που καίνε το λίποςΜπορείτε να προτιμήσετε το γιαούρτι αντί για την κρέμα γάλακτος στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, ενώ επίσης μπορείτε να το αντικαταστήσετε με το γάλα. Για το πρωινό σας μπορείτε να καταναλώσετε γιαούρτι με φρούτα όπως τα σύκα, τα σμέουρα ή τα μύρτιλλα, ή απλώς με λίγο μέλι και βρώμη. Το ελαιόλαδο είναι επίσης γνωστό για τις ιδιότητές του. Προτιμήστε το αγνό παρθένο ελαιόλαδο και καταναλώστε το ωμό (σε μικρές, όμως, ποσότητες). Αντικαταστήστε άλλα έλαια και λίπη που χρησιμοποιείτε στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική με το ελαιόλαδο και αποφύγετε τα ντρέσινγκ και τις φορτωμένες με θερμίδες σάλτσες· λίγο λαδάκι αρκεί. Σπαράγγια και σπανάκι Τα σπαράγγια είναι αγαπημένη πρόταση των διατροφολόγων και των διαιτολόγων για την απώλεια βάρους. Είναι υπερτροφή, πράγμα που σημαίνει πως περιέχουν υψηλές ποσότητες βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ενώ βοηθούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος, μιας και σας βοηθούν να αποτοξινωθείτε και παράλληλα να διατηρήσετε τα καλά βακτήρια στον οργανισμό σας. Τα σπαράγγια μαγειρεύονται εύκολα, έχουν ευχάριστη γεύση και μπορείτε να τους προσθέσετε αρωματικά βότανα και μπαχαρικά. Το σπανάκι, τώρα, εκτός από τη δύναμη που σας δίνει (θυμηθείτε τον Ποπάυ), σας κάνει να νιώθετε χορτάτοι, ενώ δεν περιέχει πολλές θερμίδες. Είναι πλούσιο σε σίδηρο και μαγειρεύεται με πάμπολλους τρόπους. Από ωμό, σε μια σαλάτα (συνδυάστε το με καρύδια ή φουντούκια, ελαιόλαδο και παντζάρι), μέχρι και κατεψυγμένο, σας βοηθά να χάσετε βάρος. Προτιμήστε τα καυτερά Τα μπαχαρικά, ειδικά τα καυτερά, έχουν θερμογόνες ιδιότητες που σας βοηθούν αφενός να κάψετε λίπος, αφετέρου να βελτιώσετε το μεταβολισμό σας. Οι σπόροι μουστάρδας δίνουν μια πικάντικη νότα στο φαγητό και ενισχύουν το μεταβολισμό σας, το μαύρο πιπέρι , όπως και το πιπέρι καγιέν κάνουν τα φαγητά καυτερά, το ginseng σας προσφέρει ενέργεια και ο κουρκουμάς βοηθά στη διάσπαση του λίπους. Ακόμη, προτιμήστε πιπεριές τσίλι, κρεμμύδι και σκόρδο στη μαγειρική σας. flowmagazine.gr

<< Κύρ - Μέντιος>>

Το πιο αδικημένο τετράποδο είναι ο γάιδαρος. Από αρχαιοτάτων χρόνων , τα ζώα αυτά έχουν τη μεγαλύτερη συμπάθεια του κόσμου. Και πριν μερικές δεκαετίες η Ελληνική ύπαιθρος στηριζόταν πολύ σ'αυτά για να εκτελούν οι άνθρωποί της τις περισσότερες δουλιές.Ήταν οι φίλοι τους, μετέφεραν τα προϊόντα τους αλλά και τους ίδιους,όργωναν τα χωράφια τους κλπ. Κι όμως, η φράση γάιδαρος" θεωρείται προσβλητική.Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται στην αρχική μας σελίδα. Στην αρχαία Ρώμη, υπήρχαν πολλοί "ιεροί όνοι" ,όπως και στην αρχαία Ελλάδα. Η φυγή της Παναγίας στην Αίγυπτο με το θείο βρέφος,έγινε με γαϊδουράκι. Εκεί,όμως,που ο γάιδαρος λατρεύτηκε περισσότερο είναι η αρχαία Μακεδονία. Σε κάθε βωμό και σε κάθε πλατεία της , υπήρχε και το άγαλμα ενός γαϊδάρου. Ο Αρχέλαος,ο περίφημος στρατηγός και βασιλιάς της, καυχιόταν ότι οι στρατιώτες του δεν μπορούσαν να νικηθούν ποτέ,γιατί είχαν την εξυπνάδα, την τόλμη και την υπομονή του γαϊδάρου. Τόση δε, ήταν η λατρεία που είχαν στα συμπαθητικά αυτά τετράποδα, ώστε στην αρχαία πόλη της Μακεδονίας,Μένδη,έκοψαν νομίσματα,που είχαν επάνω τους αποτυπωμένο ένα κεφάλι όνου. Από αυτό το περιστατικό συνηθίζουμε ν'αποκαλούμε σήμερα τουςγαιδάρος "κυρ-Μ΄έντιους".

ΗΠΑ: Υφάσματα από πλαστικές σακούλες και αεροπορικά καύσιμα από τρόφιμα

Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανέπτυξαν υφάσματα από πεταμένες πλαστικές σακούλες και αεροπορικά καύσιμα από πεταμένα τρόφιμα. Με τον τρόπο αυτό φιλοδοξούν να συμβάλλουν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Οι ερευνητές στις ΗΠΑ παρουσίασαν αφενός μία νέα μέθοδο παραγωγής αεροπορικών καυσίμων από απορρίμματα τροφίμων και αφετέρου μία νέα τεχνική δημιουργίας ρούχων από πεταμένες πλαστικές σακούλες. Καθώς η κλιματική αλλαγή που απαιτεί μείωση στις εκπομπές άνθρακα και η κυκλική οικονομία που ανακυκλώνει τα υλικά για να μειωθεί η σπατάλη πόρων αναδεικνύονται σε κεντρικές περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής μας, οι επιστήμονες εμφανίζουν συνεχώς νέες καινοτομικές λύσεις.

Στην πρώτη περίπτωση, ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέρεκ Βάρντον του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου Ανανεώσιμης Ενέργειας, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το BBC, βρήκαν τρόπο να μετατρέπουν τα άχρηστα τρόφιμα και την κοπριά των ζώων σε ένα είδος παραφίνης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους κινητήρες των αεροσκαφών. Όπως εκτιμούν, το νέο καύσιμο μπορεί να μειώσει κατά 165% τις εκπομπές «αερίων του θερμοκηπίου» σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα. Αυτή η μεγάλη μείωση προέρχεται τόσο από τη μείωση των εκπομπών άνθρακα από τα αεροπλάνα όσο και από τις λιγότερες εκπομπές άνθρακα κατά την απόρριψη των τροφίμων στις χωματερές. Επίσης, το νέο καύσιμο παράγει 34% λιγότερη αιθάλη. Μέχρι σήμερα, από άποψη κυκλικής οικονομίας, το μεγαλύτερο μέρος των πεταμένων τροφίμων που αξιοποιείται για παραγωγή ενέργειας μετατρέπεται σε αέριο μεθάνιο. Η αεροπορική βιομηχανία κάνει μεγάλη κατανάλωση καυσίμων παγκοσμίως και αντίστοιχα μεγάλες είναι οι εκπομπές της στην ατμόσφαιρα που επιβαρύνουν την κλιματική αλλαγή. Καθώς η προοπτική της ηλεκτροκίνησης στα αεροπλάνα μεγάλων αποστάσεων είναι ακόμη μακρινή (αντίθετα με τα οχήματα), οι εταιρείες προσπαθούν συνεχώς να κάνουν πιο «πράσινα» τα αεροσκάφη, με νέες τεχνολογίες εξοικονόμησης καυσίμων ή με χρήση νέων πιο φιλικών στο περιβάλλον, όπως τα βιοκαύσιμα. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να κάνουν πιο μαζική παραγωγή του νέου βιοκαυσίμου και να το δοκιμάσουν σε πτήσεις της αμερικανικής εταιρείας Southwest Airlines το 2023. ΗΠΑ: Υψηλή μόδα από ταπεινά σκουπίδια Στη δεύτερη περίπτωση, ερευνητές του Πανεπιστημίου ΜΙΤ με επικεφαλής τη δρα Σβετλάνα Μπορίσκινα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Sustainability», ανέπτυξαν μία νέα μέθοδο που επιτρέπει την κατασκευή υφασμάτων από πολυαιθυλένιο, το ευρύτερα χρησιμοποιούμενο πλαστικό παγκοσμίως σε σακούλες, συσκευασίες τροφίμων κ.ά. Στόχος – όπως με την αεροπορική βιομηχανία – είναι οι βιομηχανίες υφασμάτων και ρούχων να γίνουν πιο βιώσιμες για το περιβάλλον και να μειωθεί η εκτεταμένη ρύπανση από τα πλαστικά. Η βιομηχανία της μόδας είναι από τις πιο ρυπογόνες στον κόσμο, καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες νερού και γεννώντας εκατομμύρια τόνους αποβλήτων, ενώ παράλληλα παράγει το 5% έως 10% των παγκόσμιων εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου». Το πλύσιμο και στέγνωμα των ρούχων στη συνέχεια απαιτεί ακόμη περισσότερη κατανάλωση ενέργειας και νερού από ό,τι η παραγωγή τους. Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι τα νέα «πλαστικά» υφάσματα θα αξιοποιηθούν σε αθλητικά ρούχα και στην υψηλή μόδα ή ακόμη και σε διαστημικές στολές. Αυτά τα νέα υφάσματα θεωρούνται πιο φιλικά στο περιβάλλον σε σχέση με τις φυσικές ίνες και μπορούν να ανακυκλωθούν. «Δεν υπάρχει λόγος η απλή πλαστική σακούλα να μη μπορεί να γίνει ίνα και να μη χρησιμοποιηθεί ως υψηλής ποιότητας ρούχο. Μπορείς να μετατρέψεις κυριολεκτικά τα πλαστικά σκουπίδια σε ρούχα υψηλής απόδοσης, που θα είναι άνετα και επιπλέον μπορείς να τα ανακυκλώσεις πολλές φορές σε ένα νέο ρούχο», δήλωσε η Μπορίσκινα. Το νέο «πράσινο» ύφασμα αποτελείται από ίνες πολυαιθυλενίου, που έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε – αντίθετα με το συμβατικό πολυαιθυλένιο – να επιτρέπουν τη διαφυγή του νερού και έτσι αποτρέπουν την υγρασία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το νέο υλικό είναι λιγότερο επιβαρυντικό για το περιβάλλον σε σχέση με το μαλλί, το βαμβάκι, το λινό, το μετάξι, το νάιλον και τον πολυεστέρα. Επίσης, μπορεί να ξεπλυθεί πιο εύκολα μόνο με κρύο νερό, μειώνοντας περαιτέρω το περιβαλλοντικό αποτύπωμά του, ενώ μπορεί και να βαφτεί σε διάφορα χρώματα, πριν γίνει ύφασμα. Επειδή αποτελείται μόνο από ένα υλικό (πολυαιθυλένιο), είναι εφικτό να ανακυκλώνεται ξανά και ξανά. Το ερώτημα είναι κατά πόσο ένα τέτοιο «πλαστικό» ύφασμα θα αρέσει στους καταναλωτές και εάν θα νιώθουν άνετα φορώντας το. πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Στην μνήμη της μάνας μου

Μάνα, αυτή τη μέρα, κι αυτή ακριβώς την ώρα έφυγες για το μακρινό σου ταξίδι!!! Αυτή η μέρα λοιπόν μέσα στην ψυχή μας , στο μυαλό μας σ'ολο μας το είναι κάθε χρόνο θα σου ανήκει , είναι δική σου. Εκεί που είσαι κι εκεί που γαληνεύει το Πνεύμα σου δέξου ένα μεγάλο ευχαριστώ που ήσουνα στη ζωή μας!!! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έκανες για μας,που ήσουνα πάντα δίπλα μας και στα εύκολα και στα δύσκολα που περάσαμε και για όσα μας δίδαξες με τη συμπεριφορά σου και τις πράξεις σου για ήθος, σεβασμό και αξιοπρέπεια!!!Το ξέρω, θ'άθελες να είχε σταματήσει ο χρόνος εκείνη τη στιγμή που μας είχες δίπλα σου και μας κοιτούσες!!! Θυμάμαι εκείνη τη στιγμή καλά μα δεν μπορούσα ούτε μπορούσε να σταματήσει!!! Αχ μάνα!!! Θέλω να ξέρεις ότι έτσι θα μείνεις πάντα στη μνήμη μας. Ευγενική με ήθος και αξιοπρέπεια... Ποτέ δεν έφυγες από κοντά μας..και Ποτέ δεν θα φύγεις!!! Δέξου αυτό το βίντεο που έκανα για σένα με το χώρο σου που τόσο αγαπούσες!!!