‘1984’ του Τζ.Όργουελ : το βιβλίο που προφήτευσε τον κόσμο

Του Μιχάλη Καλούπη Ο Τζορτζ Όργουελ ξεκίνησε να γράφει την δεκαετία του 40΄ για το μακρινό τότε 1984, για το μέλλον όπως το φανταζόταν. Το 1984 σαν χρονολογία μπορεί να ανήκει στο παρελθόν, αλλά το βιβλίο του Όργουελ θα αντιπροσωπεύει για πάντα «Το Μέλλον» μιας και όλα έχουν δρομολογηθεί σχεδόν όπως τα προέβλεψε. Ξεκινάω με ένα μικρό σπόιλερ για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, το οποίο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή και κατανόηση του κειμένου: το τέλος του δεν είναι χαρούμενο. Το 1984 δεν είναι μία νουβέλα ή ένα απλό μυθιστόρημα · είναι μία ανατριχιαστικά ακριβής προφητεία για το μέλλον του κόσμου, ένα μανιφέστο, είναι η εξιστόρηση της μοναχικής και διαχρονικής μάχης του ατόμου με το σύστημα, έναν μηχανισμό δομημένο μεθοδικά, σχεδόν άφθαρτου, που αποσκοπεί στον απόλυτο έλεγχο και την κατάργηση κάθε ελευθερίας – κάθε πραγματικής ελευθερίας , αυτής που πηγάζει από την αντικειμενική ματιά και την προσωπική σκέψη. Το βιβλίο είναι μία προειδοποίηση του συγγραφέα μισό αιώνα και βάλε πριν, την οποία αγνοήσαμε και αντ’αυτού την κάναμε ριάλιτι και χαζεύαμε με τις ώρες· το σύνθημα Big Brother is watching you, ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί δηλαδή, δεν ήταν νέα ιδέα των 00’s αλλά η πρόβλεψη του Όργουελ την οποία ξεπατικώσαμε άψογα, βάζοντας αρχικά 20 ανθρώπους σε ένα σπίτι με πλήρη παρακολούθηση – και με τη θέλησή τους μάλιστα, μες την τρελή χαρά. Πλέον πάμπολλα μέρη του κόσμου παρακολουθούνται 24/7 με την άδεια και τις ευχές μας. Το πήγαμε μάλιστα και ένα βήμα παρακάτω, αφού οικειοθελώς μεταφορτώνουμε όλες σχεδόν τις προσωπικές μας πληροφορίες σε διαδικτυακές βάσεις δεδομένων , ακόμα και το πού βρισκόμαστε και το τι κάνουμε ανά πάσα στιγμή. Και μας αρέσει. Ο πολίτης του 1984 όπως και αυτός του 2016 μπορεί να μην περιορίζεται από αλυσίδες αλλά η πρόσβασή του σε πληροφορίες είναι τόσο ελεγχόμενη και παραποιημένη που υπόκειται σε συνεχή πλύση εγκεφάλου και φοράει παρωπίδες εν αγνοία του, είναι αναισθητοποιημένος παθολογικά, αρκείται στο να λατρεύει Το Κόμμα, να ασπάζεται κάθε αλήθεια που αυτό τον ταΐζει και να μισεί τους εχθρούς που αυτό του υποδεικνύει. Η σκέψη στο 1984 είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. Ο έρωτας είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. Η γνώση είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. Δεν ξέρω αν η τελική ήττα του ανθρώπου είναι η ειλικρινής πρόβλεψη του Όργουελ ή αν σκοπός του ήταν να τρομοκρατήσει για να αφυπνίσει συνειδήσεις και να αποφευχθεί η προφητεία. Πώς φτάσαμε όμως ως εκεί; Ο κόσμος της «Ωκεανίας» που είναι μία από τις 3 υπερχώρες που έχουν απομείνει το 1984 διαχωρίζεται σε 3 τάξεις : Α) Το εσωτερικό κόμμα – η άρχουσα και ευημερούσα τάξη (ποσοστό ~1%) Β) Το εξωτερικό κόμμα – οι υπάλληλοι του κόμματος και λοιποί εργάτες του (ποσοστό ~20) Γ) Το προλεταριάτο – το υπόλοιπο συντριπτικό ποσοστό του κόσμου, που ζει υπό συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης με μηδαμινή πρόσβαση σε αγαθά. Αυτά είναι περίπου και τα ποσοστά των τάξεων του σήμερα: Η παγκόσμια ελίτ που συσσωρεύει το μεγαλύτερο ποσοστό του πλούτου είναι στο 1-2%. Τα παρακλάδια τους και όσοι έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερους μισθούς ως υπάλληλοί και στρατηγοί τους αποτελούν περίπου το 20%, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των σχεδόν 7 δισεκατομμυρίων του κόσμου μας ζει με τον λεγόμενο «βασικό μισθό», αρκείται στο να επιβιώνει για να παράγει ενώ σε πολλές περιπτώσεις και περιοχές του κόσμου άνθρωποι ζουν δίχως πόσιμο νερό, φαγητό και στέγη όπως είναι γνωστό. Ο ήρωας μας, ο Ουίνστον Σμιθ, ανήκει στους υπαλλήλους του Κόμματος και δουλειά του είναι να παραφράζει και να παραποιεί γεγονότα που είχαν λάβει χώρα στο παρελθόν, έτσι ώστε να βολεύουν τα παροντικά συμφέροντα του κόμματος. Η νοθεία της ελεύθερης σκέψης πηγάζει από το πρόγραμμα της «γλωσσοκάθαρσης» και την σύσταση της ‘Νέας Ομιλίας’. Αυτό που γίνεται στην ουσία είναι η εκ νέου ερμηνεία των λέξεων ώστε η πραγματική σημασία τους να παραποιείται και να βολεύει ξανά τα συμφέροντα του κόμματος. Η γλώσσα του 1984 είναι η μόνη που αντί να εμπλουτίζεται μειώνεται έτσι ώστε να μειωθεί η αντιληπτική και επικοινωνιακή ικανότητα του ατόμου. «…ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης. Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς…» Λαμβάνει χώρα μία πλήρης αλλοίωση της γλώσσας, έτσι ώστε οι λέξεις αποκόπτονται από την αρχική σημασία τους και αποτέλεσμα αυτού είναι τελικά να σημαίνουν κάτι παντελώς διαφορετικό. Το σύνθημα του κόμματος είναι : «Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη» Αν σου φαίνεται απλά και μόνο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σκέψου την αντήχηση που έχουν λέξεις όπως αναρχικός, ζητιάνος, αφεντικό, κομμουνιστής, πρόσφυγας, αριστερά και τόσες άλλες στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Αντιλαμβάνεται κανείς το πόσο έχει ήδη παραποιηθεί η σημασία αυτών των λέξεων, πώς τα media και οι κυβερνώντες συνδέοντάς τες πολλές φορές με ενέργειες «κατακριτέες» τους έδωσαν μία αρνητική αύρα. Κι «Αν θέλεις μία εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μία μπότα να συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο – για πάντα». Αυτή η μπότα αντιπροσωπεύει όπως καταλαβαίνεις την εκάστοτε εξουσία και τις δυνάμεις καταστολής το οποίο είναι έργο που το ξέρουμε. Η κλωτσιά στο πρόσωπο όμως δεν αντιπροσωπεύει μονάχα τον πόνο, τον εξευτελισμό και την υποδούλωση του ατόμου, αλλά επιπλέον την κατάλυση της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας· η κλωτσιά συνθλίβει το πρόσωπο, το το πιο διακριτό τμήμα του σώματος, όλοι φαίνεται να είναι το ίδιο ασήμαντοι για την εξουσία ώστε δε χρειάζεται καν να ξέρεις το πρόσωπό τους. Ο άνθρωπος δεν έχει πρόσωπο για την εξουσία. Δεν έχει ατομικό χαρακτήρα. Είναι μέρος της μάζας. Είναι όλοι το ίδιο. Ο Μεγάλος Αδερφός είναι αυτός που βλέπεις παντού, είναι τα μάτια που σε παρακολουθούν συνεχώς μέσα από κάμερες και μικρόφωνα, είναι αυτός που ασκεί τον απόλυτο έλεγχο. Κανείς δε ξέρει αν ο Μεγάλος Αδερφός υπάρχει πραγματικά σαν άτομο, σαν ηγέτης με υλική υπόσταση ή είναι μία αόρατη δύναμη που κινεί τα νήματα. Ο Ουίνστον Σμιθ προσπάθησε να αντισταθεί.Να ερωτευτεί, να μάθει, να καταγράψει, να καταλάβει σε αντίθεση με την πλειοψηφία των υπνωτισμένων συναδέλφων του. Τη στιγμή που έπεσε στην παγίδα του μηχανισμού, μπροστά στην κατάρρευση των πάντων του, βρίσκει τελικά το κουράγιο να ρωτήσει για να ικανοποιήσει την περιέργειά του: -Υπάρχει ο μεγάλος αδερφός; -Φυσικά και υπάρχει. Το κόμμα υπάρχει. Είναι η ενσάρκωση του κόμματος. -Ναι, αλλά εννοώ, υπάρχει όπως υπάρχω εγώ; -Εσύ δεν υπάρχεις. Η αδυσώπητη αυτή απάντηση φαίνεται να εννοεί πως μπροστά στη δύναμη του Μηχανισμού, ο άνθρωπος αποτελεί απλώς ένα στατιστικό στοιχείο που αν θελήσει Το Κόμμα μπορεί να το διαγράψει σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, όπως και παρατηρούμε να γίνεται με πολλούς στην πορεία του βιβλίου. Κάθε ένας που αντιστέκεται με οποιοδήποτε τρόπο, κάθε ένας που δε χρειάζεται, εξαφανίζεται, διαγράφεται. Παύει να υπάρχει, έτσι απλά. Τα αρχεία θα παραποιηθούν μάλιστα ώστε να μην φαίνεται πως υπήρξε ποτέ είτε να παρουσιάζεται ως προδότης του Κόμματος. Η ανθρώπινη ύπαρξη δεν έχει κανένα βάρος, καμία ουσία, είναι μονάχα ένας αριθμός, είναι το ευτελές τίποτα. Για να παραλληλιστούμε με το σήμερα, ας δούμε πώς παρουσιάζονται οι νεκροί από κάθε βάρκα προσφύγων που βουλιάζει, οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, οι νεκροί από κάθε «τρομοκρατικό» χτύπημα, από κάθε πόλεμο· είναι απλά αριθμοί. Και ο άνθρωπος τον λατρεύει πεπεισμένος πως όλα αυτά είναι η απόλυτη αλήθεια και αναγκαία για το καλό του.αν όχι πάντα αρνητική, σίγουρα το νόημά τους είναι νοθευμένο, το οποίο μας απομακρύνει από την αντικειμενική αλήθεια. 20.000.000 παιδιά χωρίς πρόσβαση σε εμβόλια 400 πρόσφυγες πνιγμένοι. 3.000 στρατιώτες νεκροί. 500 αυτοκτονίες φέτος. Η αναφορά στα γεγονότα είναι αποστειρωμένη και τυπική. Κλέβουν το πρόσωπο και το όνομα από τους νεκρούς, σαν να μην έχουν σημασία, σαν να είναι το τίποτα. Η μπότα συντρίβει το πρόσωπο και το διαγράφει ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε το βάρος των γεγονότων και όλοι συνεχίζουμε τη δουλειά μας ατάραχοι από όσα φαινομενικά δεν μας αγγίζουν, μέχρι να έρθει η σειρά μας να γίνουμε αριθμοί και κανείς να μη νοιαστεί με τη σειρά του. Φαντάσου τον αντίκτυπο που θα είχε η ζωή και ο θάνατος του κάθε ξεχωριστού ανθρώπου στη δική σου ζωή αν ήξερες τα πρόσωπα, τα ονόματα και τα όνειρά τους. Οδεύουμε σταθερά και τάχιστα στο να γίνουμε οι αναίσθητοι, τυφλοί και αυτοματοποιημένοι πολίτες του 1984, όπως ακριβώς μας φαντάστηκε ο Όργουελ 80 χρόνια πριν και χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε μάλιστα, όπως επίσης προέβλεψε. Τα γεγονότα είναι εδώ, οι προφητείες μία μετά την άλλη επιβεβαιώνονται. Και είναι τόσες πολλές ακόμα οι ευστοχίες του συγγραφέα που δε χωράνε όλες εδώ. Το κείμενο θα κλείσει έτσι ωμά και απαισιόδοξα, όπως απαισιόδοξος ήταν και ο Όργουελ. Αφενός επειδή η απειλή είναι ρεαλιστική και αφετέρου σαν ανανέωση της προειδοποίησης του Βρετανού συγγραφέα.

Η Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο

Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν. Η ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974).Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου. Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν. Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν ανεξήγητα αργοπορημένη. Παρ’ ότι το ελληνικό Πεντάγωνο γνώριζε τις κινήσεις των Τούρκων, θεωρούσε ότι μπλοφάρουν. Μόλις στις 8:40 το πρωί δόθηκε επισήμως από την Αθήνα η εντολή εφαρμογής των πολεμικών σχεδίων, ενώ το ελληνικό ραδιόφωνο (το ΕΙΡΤ εν προκειμένω), μετέδωσε την είδηση γύρω στις 11 το πρωί. Η καθυστερημένη κινητοποίηση έδωσε τη δυνατότητα στους Τούρκους εισβολείς να παγιώσουν τις θέσεις τους και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα, έχοντας ως αντικειμενικό στόχο τη σύνδεσή του με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας. Τούρκοι αλεξιπτωτιστές Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, όταν κινητοποιήθηκαν άρχισαν να πολεμούν με ηρωική αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό. Αριθμούσαν γύρω στους 12.000 άνδρες (ελληνοκύπριους και ελλαδίτες), υπό τη διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση, που είχε το γενικό πρόσταγμα στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Στο μεταξύ, άρχισε να κινητοποιείται και ο ελληνοκυπριακός ανδρικός πληθυσμός και να μετέχει στον άνισο αγώνα με ό,τι διέθετε ο καθένας, πυροβολώντας από τις στέγες των σπιτιών του κατά των εισβολέων αλεξιπτωτιστ Στην Αθήνα, η κυβέρνηση αιφνιδιασμένη από την εξέλιξη των γεγονότων αρχίζει να παρουσιάζει εικόνα διάλυσης. Κηρύσσει γενική επιστράτευση, η οποία εξελίσσεται σε φιάσκο, δείχνοντας την τραγική κατάσταση που βρισκόταν ο Ελληνικός Στρατός. Και να σκεφθεί κανείς ότι την Ελλάδα κυβερνούσαν οι στρατιωτικοί και ο Στρατός αν μη τι άλλο θα έπρεπε να βρισκόταν σε υψηλό επιχειρησιακό επίπεδο. Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζόζεφ Σίσκο, που βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ, συναντάται στο Πεντάγωνο με το αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο. Ο παριστάμενος Δημήτριος Ιωαννίδης σε οργίλος ύφος απευθύνεται προς τον Σίσκο «Μας εξαπατήσατε... Ημείς θα κηρύξωμεν πόλεμον!» και αποχωρεί από τη σύσκεψη. Έκτοτε, τα ίχνη του αόρατου δικτάτορα χάνονται. Ο Σίσκο στη διάρκεια της ημέρας μάταια αναζητεί αρμόδιο για συνομιλίες. Αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκδίδει το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλεί σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Παρά την ομόφωνη έγκρισή του, αγνοείται από την Τουρκία, η οποία έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων επείγεται να εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια της. Γενικά, η διεθνής αντίδραση κατά του «Αττίλα» είναι χλιαρή. Τουρκική απόβαση Την επομένη, 21 Ιουλίου, οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Στόχος των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο είναι να αποκόψουν τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας από το προγεφύρωμα της Κερύνειας. Οι Έλληνες στρατηγοί απορρίπτουν εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο, προβλέποντας αποτυχία του σχετικού εγχειρήματος. Δύο ελληνικά υποβρύχια που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική τους υπεροχή και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμούς τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Μάλιστα, από ασυνεννοησία η τουρκική αεροπορία βυθίζει το αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για ελληνικό πλοίο και προκαλεί ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά. Την ίδια μέρα, σημειώνεται δραστηριοποίηση του αμερικανικού παράγοντα για την επίτευξη ανακωχής. Ο Σίσκο, που πηγαινοέρχεται μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, δεν βρίσκει κάποιον αρμόδιο στην Αθήνα να διαπραγματευτεί, καθώς όλοι οι αρμόδιοι έχουν εξαφανιστεί. Την ευθύνη αναλαμβάνει τελικά ο αρχηγός του Ναυτικού, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσινγκερ συμφωνεί η ανακωχή να ισχύσει από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου. Στις 2 το πρωί της 22ας Ιουλίου, 12 ελληνικά μεταγωγικά τύπου Νοράτλας, που μετέφεραν καταδρομείς στο νησί, βάλλονται, κατά λάθος, από φίλια πυρά πλησίον του αεροδρομίου της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να καταρριφθεί (4 μέλη του πληρώματος και 27 καταδρομείς έχασαν τη ζωή τους), ενώ άλλα δύο να πάθουν σοβαρές ζημιές. Την ίδια ημέρα, οι Τούρκοι εισβολείς εντείνουν τις επιχειρήσεις τους. Αποβιβάζουν άρματα μάχης και το μεσημέρι καταλαμβάνουν την πόλη της Κερύνειας. Στις 4 το απόγευμα αρχίζει να τηρείται η ανακωχή κατά τα συμφωνηθέντα, η οποία όμως θα παραβιασθεί αρκετές φορές από τους εισβολείς. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, οι Τούρκοι ελέγχουν το 3% του Κυπριακού εδάφους, έχοντας δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα, που συνδέει την Κερύνεια με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας. Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/649 © SanSimera.gr

Φέσωσαν με 600 εκατομμύρια τους καταναλωτές...

Οι απώλειες από το δίκτυο διανομής ενέργειας αλλά και από τις ρευματοκλοπές χρεώνονται στους ευσυνείδητους καταναλωτές με αποτέλεσμα οι... εταιρείες ενέργειας να τους έχουν φεσώσει με 600 εκατομμύρια ευρώ. Για να το κάνουμε λιανά το 2021 οι καταναλωτές πλήρωσαν 600 εκατομμύρια ευρώ για ηλεκτρικό ρεύμα το οποίο δεν κατανάλωσαν. Τα ποσά είναι μυθώδη καθώς όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Καθημερινή», εξαιτίας των απωλειών ρεύματος από το δίκτυο, οι καταναλωτές το 2021 πλήρωσαν 391 εκατομμύρια ευρώ για ηλεκτρικό ρεύμα που δεν κατανάλωσαν. Να σημειωθεί ότι οι απώλειες σε ηλεκτρικό ρεύμα εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων του δικτύου διανομής αντιστοιχεί στο 9,87% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας. Αντίστοιχα πλήρωσαν 209 εκατομμύρια ευρώ για τις ρευματοκλοπές των μπαταχτσήδων που αντιστοιχεί στο 4,47% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας. Οι προβλέψεις για το 2022 είναι εξαιρετικά δυσοίωνες καθώς εκτιμάται ότι εξαιτίας της έκρηξης των τιμών ενέργειας οι καταναλωτές θα κληθούν τα πληρώσουν κερατιάτικα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ εξαιτίας των απωλειών ρεύματος από τις «τρύπες» του πεπαλαιωμένου δικτύου αλλά και τις ρευματοκλοπές. Οι ευθύνες για την κυβέρνηση αλλά τους διαχειριστές του δικτύου είναι μεγάλες τόσο για το ηλεκτρικό ρεύμα που χάνεται λόγω του παλιού δικτύου όσο και λόγω τω ρευματοκλοπών αφού δεν έχει εκπονηθεί κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο τόσο για τον εκσυγχρονισμό των δικτύων όσο και για την αντιμετώπιση του φαινομένου της ρευματοκλοπής... avgi

Το τέλος της απάτης και της αυταπάτης...

Οπως εξελίσσονται σαν χιονοστιβάδα η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια, αρκετούς μήνες πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έτσι εξελίσσεται και η στάση των στελεχών της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά. Από την υπεραισιοδοξία και την υπερβολική αυτοπεποίθηση του φθινοπώρου, η κυβέρνηση έχει πέσει σε κατήφεια και... έμμεσα ομολογεί την αδυναμία της να διαχειριστεί την κρίση, έστω και αν καταφεύγει στο άλλοθι του πανευρωπαϊκού και παγκόσμιου χαρακτήρα της.... Λογική και αναπόφευκτη αυτή η μεταστροφή. Δεν υπάρχει κανένας διεθνής ή εγχώριος παρατηρητής των πραγματικών δεδομένων της οικονομίας που να παίρνει στα σοβαρά τα ανθηρά σενάρια του προϋπολογισμού ή τα πιο πρόσφατα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ανάπτυξη πάνω από 4% του ΑΕΠ ή πληθωρισμό 2%-3%. Αλλά πέρα από τις αναλύσεις των τεχνοκρατών, το βασικό πειστήριο της ραγδαίας επιδείνωσης των εκτιμήσεων για την οικονομία είναι η κατάσταση που βιώνει το μέσο ελληνικό νοικοκυριό. Η ακρίβεια σαρώνει το εισόδημά του. Οι λογαριασμοί ρεύματος, αερίου, καυσίμων απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των μηνιαίων δαπανών του. Αυτό φέρνει με τη σειρά του μείωση της κατανάλωσης στα εντελώς απαραίτητα για την επιβίωση. Φέρνει και αδυναμία να πληρωθούν οι οφειλές στην Εφορία ή στις τράπεζες. Στην άκρη αυτών των παρενεργειών της διεθνούς κρίσης, στη σαθρή εγχώρια οικονομική βάση, βρίσκεται ενδεχομένως μια νέα βαθιά ύφεση. Το απολογητικό ύφος του πρωθυπουργού όταν αναφέρεται στην οικονομία, ο αδέξιος τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να δικαιολογήσει την άρνησή του να παρέμβει στο ενεργειακό καζίνο που παράγει ανήθικα υπερκέρδη είναι ήδη ομολογία αδυναμίας να διαχειριστεί την περίπλοκη κρίση. Η δειλή αλλά δραματικά καθυστερημένη αναγνώριση της ανάγκης να μειωθεί η φορολογία σε βασικά αγαθά διατροφής είναι επίσης μια ομολογία ότι όλα όσα περί του αντιθέτου υποστήριζαν τα κυβερνητικά στελέχη τούς προηγούμενους μήνες ήταν πολιτική εξαπάτηση της κοινής γνώμης. Δεν ξέρουμε ποιες κρυφές ή φανερές δημοσκοπήσεις ενεργοποίησαν τις σειρήνες «πολέμου» στο Μαξίμου και κήρυξαν σε κατάσταση έκτακτης εκλογικής ανάγκης την κυβέρνηση. Αλλά είναι πια φανερό πως ακόμη και οι κορυφαίοι του κυβερνητικού θιάσου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχουν πλέον την αυταπάτη ότι μπορούν με κάποιο μαγικό τρόπο να βγουν αλώβητοι από την κρίση και την αποτυχία τους να τη διαχειριστούν. Γι’ αυτό ψάχνουν για συνδιαχειριστές. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει... efsyn.gr

Πόλεμος Ουκρανία – Jerusalem Post: Το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων με Ρωσία, η τελική πρόταση Πούτιν και οι δύσκολες αποφάσεις Ζελένσκi

Απώλειες 1% στο παγκόσμιο ΑΕΠ (από 3,5% στο 2,5%), 2% στο ΑΕΠ της Ευρώπης και 1% με 1,5% στο ΑΕΠ της Ελλάδος θα επιφέρει ο πόλεμος στην Ουκρανία και αυτό στο θετικό σενάριο πως σύντομα θα υπάρξει αποκλιμάκωση στο μέτωπο του πολέμου. Αντίστοιχα, ο πληθωρισμός σε παγκόσμιο επίπεδο θα ενισχυθεί κατά 2 μονάδες και στην Ελλάδα ίσως δούμε να σκαρφαλώσει έως και 8%.

Πηγή: iefimerida.gr - Τι θα φέρει ο πόλεμος στην Ουκρανία: «Φρένο» στην ανάπτυξη, πληθωρισμό, επισιτιστική κρίση - iefimerida.gr

το Οι απόψεις αυτές αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια διαδικτυακής συζήτησης με θέμα της επιπτώσεις του πολέμου στην παγκόσμια οικονομία και στην Ελλάδα που διοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Ανώνυμων Εταιρειών και Επιχειρηματικότητας (ΣΑΕΕ) με τη συμμετοχή του προέδρου του ΣΑΕΕ Σίμου Αναστασόπουλου, και των οικονομολόγων Παναγιώτη Λιαργκόβα και Ναπολέοντος Μαραβέγια. Τον συντονισμό της συζήτησης είχε ο διευθυντής στο Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων (ΙΔΟΣ) Χαράλαμπος Τσαρδανίδης. Οι επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία Μπορεί ο πόλεμος να μην είναι παγκόσμιος αλλά οι αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία είναι αντίστοιχες: κίνδυνος παγκόσμιας διατροφικής κρίσης, επιδείνωση της ενεργειακής κρίσης, πλήγμα για τις βιομηχανίες, επιτάχυνση του πληθωρισμού, έμφραγμα στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, χτύπημα σε χρηματιστήρια και τράπεζες. Σε αυτό το κλίμα, η υπερδεκαετής δοκιμασία της ελληνικής οικονομίας εισέρχεται σε μια πολύ δύσκολη φάση. Σύμφωνα με τον κ. Λιαργκόβα, η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο θα απαιτήσει χρόνο και αυτό γιατί ναι μεν η Ευρώπη εισάγει το 40% των αναγκών της από Ρωσία αλλά υπάρχουν και χώρες όπως η Λετονία και η Τσεχία που εισάγουν το σύνολο των αναγκών τους σε αέριο από τη Ρωσία. Σύμφωνα πάντα με τον κ. Λιαργκόβα, η αύξηση στις τιμές της ενέργειας θα πλήξει σειρά αγαθών αλλά και κλάδους της οικονομίας όπως οι μεταφορές και η βιομηχανία. Από την αρχή του πολέμου οι τιμές στα σιτηρά στο χρηματιστήριο του Σικάγο αυξήθηκαν κατά 77%, ενώ στο ρεύμα έχουμε ιστορικό ρεκόρ με 430 ευρώ η MWh και το πετρέλαιο ανέβηκε στα 139 δολάρια το βαρέλι. Ερωτώμενος ο κ. Μαραβέγιας για την σχεδιαζόμενη έκδοση ευρωομολόγου που θα χρηματοδοτήσει επιδοτήσεις στην ενέργεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις αλλά και αμυντικές δαπάνες τόνισε ότι θα βοηθήσει, ιδίως χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία με μεγάλο χρέος ως προς το ΑΕΠ του. iefimerida.gr

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Σαρώνουν ενδοοικογενειακή βία και επαγγελματικές ανισότητες - Τα θλιβερά στοιχεία

Νικολίτσα Τρίγκα Εκπαιδευτικό Ρεπορτάζ

H 8η Μαρτίου είναι η ημέρα της Γυναίκας και θα πρέπει να είναι περισσότερο ημέρα προβληματισμού, παρά εορτασμού. Οι γυναίκες αξίζει να εορτάζουν κάθε ημέρα, όταν καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά της πατριαρχίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της καταπίεσης. Με αυτή τη διαπίστωση οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων τιμούν την σημερινή ημέρα της γυναίκας αλλά όπως υπογραμμίζει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) «με νομοθετικά κατοχυρωμένη όμως την ισότητα των φύλων σε όλες σχεδόν τις χώρες του δυτικού κόσμου θα περίμενε κανείς μια διαρκή βελτίωση των συνθηκών ζωής για τις γυναίκες που σήμερα– υποτίθεται – εορτάζουν». Αναφερόμενοι στην οικονομική κρίση οι εκπαιδευτικοί τονίζουν ότι χτύπησε κυρίως τις νέες γυναίκες, τις μετανάστριες εργάτριες, τις γυναίκες στην «άτυπη» οικονομία, συμπεριλαμβανομένων των οικιακών βοηθών και των γυναικών με αναπηρίες, που ήταν ήδη πολύ ευάλωτες. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι 13 εκατομμύρια λιγότερες γυναίκες εργάζονται το 2021 σε σύγκριση με το 2019. Στον δικό μας μικρόκοσμο, στην ιδιωτική εκπαίδευση, είναι σαφές ότι οι γυναίκες συνάδελφοι υφίστανται τεράστιες διακρίσεις, καταπίεση και εργασιακή εκμετάλλευση». Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αναφερθεί στον χώρο των ιδιωτικών νηπιαγωγείων (έναν χώρο σχεδόν αποκλειστικά γυναικείας απασχόλησης), που έχουν μεταβληθεί στην πλειονότητά τους σε χώρους βασανισμού. Οι συναδέλφισσες δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάνοντας συχνά δουλειές που δεν έχουν σχέση με το λειτούργημά τους, δεν πληρώνονται νόμιμα, επιστρέφουν χρήματα στο χέρι του εργοδότη, κακοποιούνται λεκτικά, ακόμη και σωματικά. Δραματική είναι και η κατάσταση σε έναν άλλο γυναικοκρατούμενο χώρο, αυτόν των Κέντρων Ξένων Γλωσσών, όπου άνω του 80% των διδασκόντων είναι γυναίκες που αμείβονται με τραγικά ωρομίσθια, που είναι θύματα της καλπάζουσας αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας και που λόγω της απογευματινής απασχόλησης σπάνια βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν.

Τσικνοπέμπτη -Οι ρίζες και οι γεύσεις ενός παλιού εθίμου

Γιατί τσικνίζουμε, και μάλιστα τη συγκεκριμένη μέρα; Πού βρίσκονται οι ρίζες του εθίμου, ποια κρεατικά και γλυκά προτιμάει η παράδοση την Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη; Είναι εκ παραδόσεως η μέρα της «επίσημης» κραιπάλης, που ο κόσμος το ρίχνει έξω με μπόλικο κρέας με κρασί. Ο λόγος για την Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (της επονομαζόμενης Κρεατινής), που ακούει στο άκρως περιγραφικό όνομα Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη και φέτος τη γιορτάζουμε στις 24 Φεβρουαρίου. Ένα όνομα που τα λέει όλα. Και όντως τη μέρα αυτή, σύμφωνα με το έθιμο, η Ελλάδα τσικνίζει από άκρη σ’ άκρη καθώς το λίπος των κρεατικών στάζει στα πυρωμένα κάρβουνα. Η προέλευση της Τσικνοπέμπτης Η ακριβής προέλευση του εθίμου παραμένει ασαφής και χαμένη σε ένα ομιχλώδες, πολύ μακρινό παρελθόν. Τα χαρακτηριστικά της όμως, κρεατοφαγία, τσίκνισμα, οινοποσία κ.λπ., μαρτυρούν συγγένειες με τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων αλλά και των Ρωμαίων, και ειδικοί εντοπίζουν τις ρίζες της εκεί. Άλλωστε, τα πολύ βαθιά ριζωμένα έθιμα και συνήθειες της προχριστιανικής εποχής συχνά τροποποιήθηκαν όσο χρειαζόταν και προσαρμόστηκαν στις επόμενες συνθήκες επιβιώνοντας έτσι κατά κάποιον τρόπο και στα χριστιανικά χρόνια. Το πολύ φαγητό και το πολύ ποτό, σήμα κατατεθέν της Τσικνοπέμπτης, θυμίζουν παλαιότερες πρακτικές που σχετίζονταν με την καρποφορία της γης. Ο λαογράφος Δημήτριος Λουκάτος (1908 – 2003) ερμηνεύει το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας ως «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης». Γιατί Τσικνοπέμπτη και όχι …Τσικνοπαρασκευή (να μας βολεύει κιόλας;) Το για ποιο λόγο επιλέχθηκε το έθιμο του τσικνίσματος να γίνεται Πέμπτη -και συγκεκριμένα την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά Δευτέρα– αυτό φαίνεται να σχετίζεται με μια άλλη ισχυρή θρησκευτική παράδοση, χριστιανική αυτή τη φορά. Καθώς για την ορθόδοξη πίστη οι μέρες Τετάρτη και Παρασκευή είναι πολύ σημαντικές μέρες νηστείας, η Πέμπτη θεωρήθηκε καταλληλότερη μέρα για «οργανωμένη» κρεατοφαγία. Επίσης δεδομένου ότι η τρίτη εβδομάδα είναι αυτή της Τυρινής, που ξεκινάει η σταδιακή αποχή από το κρέας προκειμένου οι πιστοί να προετοιμαστούν για τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής, η μεσαία βδομάδα της Κρεατινής ήταν η πιο ταιριαστή να …χαρίσει στο έθιμο την Πέμπτη της. Πρωταγωνιστές, η τσίκνα και το γαλακτομπούρεκο Από τα πιο συνηθισμένα είδη κρέατος είναι οι χοιρινές παντσέτες, τα λουκάνικα, τα παϊδάκια και γενικά ό,τι …στάζει λίπος για να δημιουργηθεί η απαραίτητη τσίκνα, χωρίς να λείπουν τα σουβλάκια ή ακόμη και οι τηγανιές. Από γλυκίσματα, την τιμητική τους στο παρελθόν είχαν το γαλακτομπούρεκο, οι μπακλαβάδες και οι γλυκές κολοκυθόπιτες. Σε όλη δε τη διάρκεια της Αποκριάς σημαντικό παρών έδιναν και τα γλυκά του τηγανιού, όπως οι λουκουμάδες.

"Βασίλης Ραφαηλίδης, ο Μέγας Αιρετικός" / γράφει η Έλενα Ακρίτα

Έλενα Ακρίτα Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπία. Έχει ανάγκη από ανθρωπισμό. Βασίλης Ραφαηλίδης, Δημοσιογράφος (1934-2000) Τώρα στα χρόνια που φυλακίζουν δημοσιογράφους, η φωνή σου λείπει όσο ποτέ, Βασίλη Ραφαηλίδη. Τώρα που η ελευθεροτυπία διώκεται, η φωνή σου λείπει όσο ποτέ, Βασίλη Ραφαηλίδη. Τώρα που ένα αυταρχικό καθεστώς φιμώνει τον Ελεύθερο Λόγο, σφραγίζει την Αντίθετη Άποψη – τα ιερά και τα όσια σου δηλαδή - η φωνή σου λείπει όσο ποτέ, Βασίλη Ραφαηλίδη. Αναρωτιέμαι σήμερα τι θα έλεγες για το κυνήγι μαγισσών σε συναδέλφους μας. Αναρωτιέμαι σήμερα τι θα έλεγες για τη λίστα Πέτσα. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγες για τα παπαγαλάκια που μιλάνε για τους πανέμορφους και τους υπέρκομψους κυβερνήτες μας. Θα άνοιγες το στόμα σου και δεν θα τους ξέπλενε ούτε ο Ιορδάνης ποταμός. Αλλά έφυγες νωρίς. Πολύ νωρίς. Και σήμερα λείπεις. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Λείπεις μωρέ Βασίλη. Σε αυτόν τον κρανίου τόπο, λείπεις μωρέ. Σε αυτή τη δυστοπία που βιώνουμε και - οριακά – επιβιώνουμε. Σε αυτή την ένδεια ιδεών και αξιών, σε αυτή τη φτώχεια του πνεύματος και της νόησης λείπεις, Βασίλη. Λείπεις σε μας που σε γνωρίσαμε, λείπεις σε αυτούς που σε διαβάσανε, λείπεις στα στέκια τα παλιά, λείπεις στα σινεμά που σεργιάνιζες, στα αμφιθέατρα που μίλαγες… Λείπεις γιατί έλεγες τα πράγματα με το όνομά τους. Λείπεις γιατί η εξουσία φοβόταν εσένα κι όχι εσύ την εξουσία. Λείπεις γιατί δεν παζάρεψες ποτέ το ‘θλιβερό σου το σαρκίο’ για πόστα και οφίτσια και τιμές και μαλακίες που εξαγοράζουν συνειδήσεις. Λείπεις. Λείπει η γλώσσα σου που έσπαγε κόκκαλα, λείπει η βαθιά σου μόρφωση, λείπει η κρίση σου, η ακεραιότητα, η νεανική σου ορμή, το ηθικός σου σφρίγος, λείπουν τα διδάγματά σου, λείπει η φωνή σου, κοφτή και στακάτη. Λείπεις γαμώτο. Λείπεις. (Θυμάμαι τότε που ο Ραφαηλίδης, χωρίς να υπολογίσει το κόστος, υπερασπίστηκε τη Μαλβίνα στην διαμάχη της με τον Σημίτη. Γιατί υπήρχε κόστος: για τη στάση του αυτή, τον απέλυσαν από την εφημερίδα Εθνος. Κι έπειτα η κόντρα με τον Σαββόπουλο και τον Απόστολο Δοξιάδη για της Φρίντας την ταινία). Γιατί αυτός ήσουν, μωρέ Βασίλη. Γιατί έτσι ήσουν. Γιατί αυτή τη δημοσιογραφία ήξερες κι αυτήν υπηρετούσες. Τη δημοσιογραφία της αλήθειας και της ελευθεροτυπίας, μακριά από συμφέροντα, μακριά από παρεάκια με μεγαλοεκδότες και καναλάρχες, πάντα όρθιος και μόνος στη φοβερή ερημία του πλήθους. Τώρα που συλλαμβάνουν δημοσιογράφους, η φωνή σου λείπει όσο ποτέ Βασίλη Ραφαηλίδη. Και θυμόμαστε τα λόγια σου. Τα έχουμε φυλαχτό για να θυμίζουμε στους νεότερους τη φωνή σου. Για να μη σβήσει ποτέ. Είπες. Το "έπος του Πολυτεχνείου" έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για εκείνους που εφτά χρόνια λούφαζαν. Και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μια νυκτί. […] Ευτυχώς που η οίηση κι ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά σιγά. Είμαστε η χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών. Όλα πήγαν στραβά εξαρχής στο κράτος που ονομάστηκε ‘Ελλάδα’ το 1830, όταν εμφανίστηκε η νέα Ελλάδα στον ίδιο τόπο που στην αρχαιότητα υπήρχε η Αρχαία Ελλάδα. Αυτό δημιούργησε μύριες παρανοήσεις όσον αφορά την καταγωγή των Νεοελλήνων. Που βέβαια δεν είναι ανάγκη να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα για να είναι Έλληνες. Ούτε είναι κανείς σώνει και καλά Έλληνας γιατί έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα. Η ζορισμένη γεωγραφία πολύ μικρό ρόλο παίζει στην εθνικότητα. Κι αυτό το γνώριζαν καλά οι Αρχαίοι Έλληνες οι διάσπαρτοι σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Η γεμάτη αίμα και δυστυχία ανθρώπινη Ιστορία μαρτυράει πως δεν είναι αρκετό να γεννηθεί κανείς άνθρωπος. Πρέπει να γίνει άνθρωπος. Τον Σωκράτη τον σκότωσε η Δημοκρατία με δημοκρατικές διαδικασίες. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει τον δρόμο στους άλλους για να μην χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού. Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του. Που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη". Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Κι επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι’ αυτούς. Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπία. Έχει ανάγκη από ανθρωπισμό. Μια χώρα απατεώνων αποκλείεται να μην την κυβερνούν απατεώνες. Η δημόσια απάτη στην Ελλάδα έχει ιδιωτική βάση. Τη θέλει ο λαός και την στηρίζει ο λαός. Αρκεί να διαρρεύσει πως είσαι έντιμος για να μην εκλεγείς βουλευτής. Ψηφίζουμε φελλούς γιατί χρειαζόμαστε φελλούς. Η εθνική σου ταυτότητα δεν είναι η προσωπική σου ταυτότητα αλλά ένα δάνειο από τους προγόνους σου. Δεν κόπιασες να την φτιάξεις, την πήρες έτοιμη από τις σελίδες της Ιστορίας. Συνήθως μια τέτοια ταυτότητα την χρησιμοποιούνε είτε άνθρωποι με ελλειμματική προσωπικότητα, είτε οι δημαγωγοί για να κάνουν την δουλειά τους εξαπατώντας τους ανθρώπους με ελλειμματική προσωπικότητα. πηγή:faretra.info