Τα ψεύτικα λόγια

Είναι καιρός πλέον που, παρακολουθώντας τα όσα διαδραματίζονται γύρω μας, παρατήρησα κάτι: ένα θέατρο παραλόγου παίζεται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας με πρωταγωνιστές την Κυβέρνηση και τους συμμάχους δανειστές μας και θεατή το δυστυχή Ελληνικό λαό που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα χωρίς να μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά μήπως και αλλάξει κάτι από την επερχόμενη καταστροφή.

Οι επιδόσεις της κυβέρνησης έχουν καταρρίψει κάθε αρνητικό ρεκόρ. Πάνω στη σπουδή τους να φανούν καλά παιδιά στους δανειστές πέφτουν από γκάφα σε γκάφα με θύμα πάντα το λαό. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: το «λεφτά υπάρχουν», την παρέμβαση της δικαιοσύνης για τα κλεμμένα, τη ρουσφετολογία , τα απανωτά μέτρα λιτότητας πάντα εις βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων; Το ότι και οι τριακόσιοι γίνονται μια γροθιά και εξαφανίζουν κάθε φωνή που θα τολμήσει να αμφισβητήσει τα κεκτημένα προνόμιά τους; ( βλ. Δρούτσας και πρόσφατα Μόσιαλος). Το ότι λένε άλλα το πρωϊ άλλα το μεσημέρι για το ίδιο πάντα θέμα και το βράδυ αναιρούν αυτά που οι ίδιοι ανακοίνωσαν; Συνέβη με τις αποδείξεις, συνέβη και με την εργασιακή εφεδρεία .

Απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνηση στερείται σοβαρότητας και αποφασιστικότητας, στοιχεία απαραίτητα για να προωθήσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις, ενώ ηγείται αυτής ένας πρωθυπουργός άβουλος και άτολμος, εξαφανισμένος τελευταία, έχοντας αφήσει τον υπουργό οικονομικών να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Και εν τω μεταξύ η κυβέρνηση όλο και εξαγγέλλει νέα μέτρα για μείωση των εξόδων του Δημοσίου που ποτέ δεν τα υλοποιεί γιατί μάλλον δε θέλει και όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά αντίθετα εφορμά με κάθε τρόπο και αιτία στα μόνιμα υποζύγια τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Και δημιουργώντας μία χώρα με νέους χωρίς όνειρα , αφού τους τα έχουν απαγορεύσει, χωρίς προσδοκίες για μια αξιοπρεπή σταδιοδρομία, χωρίς προοπτική για μια συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία της χώρας.
Τι περιμένουν λοιπόν οι κυβερνώντες; Γιατί αφήνουν τη χώρα και σέρνεται σε ένα τούνελ χωρίς ίχνος φωτός; Τι περιμένουν; Να μας λυπηθούν οι δανειστές μας; Αν έχουν τέτοια σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού τους ζήτω που καήκαμε. Αλήθεια μήπως πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αναλάβει πρωτοβουλίες μήπως και αρχίσουν διαδικασίες εξόδου της χώρας από την κρίση;