Τα ψεύτικα λόγια

Είναι καιρός πλέον που, παρακολουθώντας τα όσα διαδραματίζονται γύρω μας, παρατήρησα κάτι: ένα θέατρο παραλόγου παίζεται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας με πρωταγωνιστές την Κυβέρνηση και τους συμμάχους δανειστές μας και θεατή το δυστυχή Ελληνικό λαό που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα χωρίς να μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά μήπως και αλλάξει κάτι από την επερχόμενη καταστροφή.

Οι επιδόσεις της κυβέρνησης έχουν καταρρίψει κάθε αρνητικό ρεκόρ. Πάνω στη σπουδή τους να φανούν καλά παιδιά στους δανειστές πέφτουν από γκάφα σε γκάφα με θύμα πάντα το λαό. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: το «λεφτά υπάρχουν», την παρέμβαση της δικαιοσύνης για τα κλεμμένα, τη ρουσφετολογία , τα απανωτά μέτρα λιτότητας πάντα εις βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων; Το ότι και οι τριακόσιοι γίνονται μια γροθιά και εξαφανίζουν κάθε φωνή που θα τολμήσει να αμφισβητήσει τα κεκτημένα προνόμιά τους; ( βλ. Δρούτσας και πρόσφατα Μόσιαλος). Το ότι λένε άλλα το πρωϊ άλλα το μεσημέρι για το ίδιο πάντα θέμα και το βράδυ αναιρούν αυτά που οι ίδιοι ανακοίνωσαν; Συνέβη με τις αποδείξεις, συνέβη και με την εργασιακή εφεδρεία .

Απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνηση στερείται σοβαρότητας και αποφασιστικότητας, στοιχεία απαραίτητα για να προωθήσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις, ενώ ηγείται αυτής ένας πρωθυπουργός άβουλος και άτολμος, εξαφανισμένος τελευταία, έχοντας αφήσει τον υπουργό οικονομικών να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Και εν τω μεταξύ η κυβέρνηση όλο και εξαγγέλλει νέα μέτρα για μείωση των εξόδων του Δημοσίου που ποτέ δεν τα υλοποιεί γιατί μάλλον δε θέλει και όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά αντίθετα εφορμά με κάθε τρόπο και αιτία στα μόνιμα υποζύγια τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Και δημιουργώντας μία χώρα με νέους χωρίς όνειρα , αφού τους τα έχουν απαγορεύσει, χωρίς προσδοκίες για μια αξιοπρεπή σταδιοδρομία, χωρίς προοπτική για μια συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία της χώρας.
Τι περιμένουν λοιπόν οι κυβερνώντες; Γιατί αφήνουν τη χώρα και σέρνεται σε ένα τούνελ χωρίς ίχνος φωτός; Τι περιμένουν; Να μας λυπηθούν οι δανειστές μας; Αν έχουν τέτοια σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού τους ζήτω που καήκαμε. Αλήθεια μήπως πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αναλάβει πρωτοβουλίες μήπως και αρχίσουν διαδικασίες εξόδου της χώρας από την κρίση;

Δεν μας έσωσε το ευρώ...

Tου Μάκη Κουρή

Το 2002, πριν μπούμε στην ΟΝΕ, ούτε πεινάγαμε ούτε ζούσαμε χειρότερα από σήμερα


Φόβο και τρόμο καλλιεργούν ότι έτσι και μας πετάξουν από το ευρώ θα έρθει η συντέλεια του κόσμου. Θα γυρίσουμε στις σπηλιές, θα τρώμε ρίζες, θα ξεπαγιάσουμε, δεν θα υπάρχουν νοσοκομεία, γιατροί, φάρμακα, μισθοί, συντάξεις. Φτάσανε να μας προτρέπουν να διαλέξουμε μεταξύ εντατικής και νεκροτομείου...

Δεν θα πάρουμε ούτε από το ένα ούτε από το άλλο, τους λέμε. Πλαστό, κατασκευασμένο το δίλημμα. Τα συμφέροντά τους θέλουν να προστατεύσουν. Και όχι το συμφέρον του λαουτζίκου. Που μια ζωή τον ληστεύουν. Όλοι αυτοί που δήθεν αγωνιούν, καταλήστεψαν με το χρηματιστήριο τα λεφτά του κοσμάκη, επί ημερών του φίλου τους εκσυγχρονιστή, του Σημίτη.

Βάζουν το περίστροφο στον κρόταφο του πολίτη, να μην αντιδράσει, να αποδεχθεί μέτρα που τον καταδικάζουν ισόβια στα κάτεργα. Στο κόλπο είναι και η «τρόικα». Που παίζει τα δικά της παιχνίδια. Για να κατοχυρώσει τα δισεκατομμυριάκια τους... Επιβάλλοντας στυγνό, μόνιμο οικονομικό έλεγχο στην Ελλάδα, που εξασφαλίζει και τον πολιτικό έλεγχο. Και έτσι θα πάρουν για φραγκοδίφραγκα ήλιο, θάλασσα, γη... Και για καμιά πενηνταριά χρόνια θα εκμεταλλεύονται την Ψωροκώσταινα, όπως έγινε και μετά το 1950...

Σαν κόλαση παρουσιάζουν τυχόν επιστροφή στη δραχμή. Και αυτό δεν είναι ξεκομμένο από τους σχεδιασμούς για να δεχθεί ο κόσμος αδιαμαρτύρητα τον χαλκά... Τρομακτικός, σατανικός σχεδιασμός. Ριπές εναντίον όσων μιλούν για δραχμή. Τους λασπώνουν ότι έχουν συμφέροντα, να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί περιουσίες και ακίνητα...

Κατ’ αρχάς, για να μη μας περνάνε για κουτόφραγκους, δεν είναι στο χέρι κανενός να μας βγάλει απ’ το ευρώ. Υπάρχουν συνθήκες που δεν μπορούν να παραβιαστούν. Γιατί έτσι και συναινέσουν κατά της Ελλάδας, αύριο μπορεί να έρθει η σειρά κάποιου άλλου. Δική μας είναι η απόφαση για έξοδο από την Ευρωζώνη. Βέβαια έχουν τη δυνατότητα να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, έτσι και νομίσουν ότι τους συμφέρει να απαλλαγούν από την Ελλάδα... Όμως ξέρουν πολύ καλά ότι δεν θα είναι καθόλου ανώδυνη γι’ αυτούς μια τέτοια επιλογή... Φοβούνται, τρέμουν το ντόμινο... Εδώ τρέμει ο Ομπάμα μήπως και ένα ταρακούνημα του ευρώ προκαλέσει αναταραχή στην Αμερική και φέρει τα πάνω κάτω στην οικονομία της.

Όμως σ’ όλους αυτούς που έχουν θεοποιήσει το ευρώ είναι ώρα να ειπωθούν κάποιες αλήθειες, που ξεχνούν ή κάνουν πως ξεχνούν. Το 2002 που μπήκε η Ελλάδα (το πώς είναι γνωστό, με τις σκανδαλώδεις αλχημείες Σημίτη - Παπαντωνίου, που κόστισαν στο ελληνικό Δημόσιο ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ και κανένας Εισαγγελέας μέχρι σήμερα δεν επενέβη) δεν πεινάγαμε. Μια χαρά ζούσαμε και το επίπεδο ζωής δεν είχε τίποτε να ζηλέψει με του 2009, πριν ξεσπάσει η καταιγίδα.

Ούτε χρεοκοπίες μάς απειλούσαν ούτε στάσεις πληρωμών, οι δουλειές πήγαιναν μια χαρά, λουκέτα δεν υπήρχαν, ούτε ανεργία, το μπουκαλάκι το νερό δεν στοίχιζε 170 δραχμές, η τυρόπιτα 500 δραχμές, ένας καφές 600 και πάνω δραχμές, δεν πλήρωνες το σουβλάκι 700 δραχμές, το εισιτήριο του λεωφορείου 770 δραχμές, για ένα ζευγάρι παπούτσια δεν χρειαζόσουν 20.000 δραχμές και βάλε. Είχες στην τσέπη 5.000 δραχμές και αισθανόσουν ότι είχες λεφτά, ενώ τώρα έχεις 100 ευρώ, δηλαδή 34.500 δραχμές, και κάνουν φτερά έτσι και κάτσεις να φας με 2-3 φίλους σ’ ένα επαρχιακό εστιατόριο.

Οι τιμές πήγαν στα σύννεφα με το ευρώ. Εγκληματική αποδείχθηκε η ισοτιμία που δέχθηκε ο Σημίτης. Εγκληματικό και το ότι δεν απαιτήσαμε να είναι στο 1/4, δηλαδή όχι παραπάνω από 80 δραχμές το 1 ευρώ. Το νόμισμα των 10 λεπτών, που είναι 34,5 δραχμές, δεν το χρησιμοποιεί κανείς. Ντρέπεται η γιαγιά στο χωριό ακόμα και να το ρίξει στον δίσκο της Εκκλησίας, ενώ παλιά με ένα 20άρικο ήταν και ικανοποιημένη. Ήδη το νόμισμα των 10 λεπτών έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Σε λίγο θα είναι... συλλεκτικό είδος. Μια σύγκριση τιμής ενός προϊόντος σε δραχμές και σε ευρώ σε τρελαίνει.

Εδώ που φτάσαμε, το ευρώ μάς βούλιαξε. Κι όποιος έχει και την παραμικρή αντίρρηση, ας μας πει ένα θετικό που κέρδισε ο πολίτης και η χώρα από το ευρώ.

Έβαλαν βέβαια το χεράκι τους οι κυβερνήσεις από το 1981 και μετά, που κάθε άλλο παρά αξιοποίησαν σωστά τα πακέτα Ντελόρ - Σαντέρ κ.λπ. που πήραμε και τα οποία κατέληξαν σε τσέπες, ενώ θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί υποδομές. Αλλά αυτά τα πακέτα τα πήραμε πριν από το ευρώ και θα συνεχίζαμε να τα παίρνουμε ανεξάρτητα αν ήμασταν στην Ευρωζώνη ή όχι. Η Αγγλία π.χ. παίρνει προγράμματα χωρίς να είναι στο ευρώ.

Δεν σημαίνει με όλα αυτά που παραθέσαμε παραπάνω ότι είμαστε υπέρ της εξόδου από το ευρώ ή της επιστροφής στη δραχμή. Απλώς επισημαίνουμε ότι το ευρώ δεν αποδείχθηκε μάννα εξ ουρανού, όπως ακόμη και σήμερα το παρουσιάζουν. Χάσαμε τον μηχανισμό έκδοσης νομίσματος και παραδοθήκαμε στο διευθυντήριο. Εμείς, με το χέρι στην καρδιά, θα πούμε ότι το ευρώ δεν μας έσωσε... Όπως δεν έσωσε και άλλες χώρες που μπήκαν στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία, με βιομηχανίες και υποδομές, αγκομαχά, το ίδιο και η Ισπανία, που έχει παραγωγή μεγάλη, η Γαλλία έχει προβλήματα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία δεν τις έσωσε το ευρώ.

Επομένως ας πάψουν να τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό. Το μαύρο ή άσπρο δεν ισχύει εδώ. Το καθένα έχει το δικό του πρόβλημα. Όμως ξανατονίζουμε –και αυτό πρέπει να το θυμίζουμε σ’ όλους τους... πρόθυμους– ότι με τη δραχμή δεν πεινάγαμε ούτε ζούσαμε χειρότερα από σήμερα. Μάλλον καλύτερα περνάγαμε. Και χωρίς το πιστόλι στον κρόταφο...

Αντιμετωπίζοντας το παρόν και οικοδομώντας το μέλλον…

Χρήστος Β. Μασσαλάς Καθηγητής, π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Το πολιτικό μας σύστημα έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα, που όλα δείχνουν ότι δεν είναι στις δυνατότητές του. Οι σημερινές δυσκολίες στη λειτουργία του, που αντιμετωπιζόταν κατά το παρελθόν στο πλαίσιο του συστήματος, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση… Τα πρόδρομα γνωρίσματά της μπορούν να αναζητηθούν, τόσο στο πρόσφατο όσο και στο απώτερο παρελθόν. Οι κεραίες των πολιτικών μας δεν τα συνέλαβαν και η κατάσταση πήρε απρόβλεπτες διαστάσεις. Οι άγριοι κλυδωνισμοί που ακολούθησαν σε όλα τα θεσμικά πεδία και οι έντονες κερδοσκοπικές πιέσεις οδήγησαν τη χώρα στον αστερισμό των καταιγίδων.

Ο θυμός κυριαρχεί και οι εκδηλώσεις ανυπακοής σε αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας δίνουν μια εικόνα που δεν ταιριάζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Το διακύβευμα από τα φαινόμενα αυτά, που εμφανίζονται καθημερινά, είναι η υποβάθμιση της χώρας και οι απρόβλεπτες περιπέτειες του λαού της. Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους μας ότι η αστάθεια οδηγεί στη βία, καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα και ιεραρχικές θέσεις σε μια κατάσταση εξαιρετικά ρευστή. Η κατάσταση αυτή ενδέχεται να οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις που μπορούν να πάρουν δυσάρεστες μορφές. Η επιβίωσή μας όμως ως ανεξάρτητης κρατικής οντότητας απαιτεί τη συμβολή όλων μας στην προσπάθεια τιθάσευσης της κρίσης και την προετοιμασία του συστήματος που θα διαδεχθεί το σημερινό. Το σημερινό πολιτικό σύστημα προσπαθεί με όρους του να αντιμετωπίσει τα σημερινά προβλήματα. Αλλά, το να αντιμετωπίζεις την κρίση του συστήματος με όρους που τη δημιούργησαν, δεν οδηγεί σε αποτελέσματα που να ενσωματώνουν και τη μελλοντική προοπτική.

Το σύστημα βρίσκεται σε διακλάδωση και το πρόβλημα που αναδύεται είναι το τι σύστημα θέλουμε στη θέση του σημερινού… Η επιλογή μας για το σύστημα που θα οικοδομηθεί είναι η κρίσιμη επιλογή. Διατρέχουμε μια περίοδο μετάβασης και η έκβασή της είναι γεμάτη αβεβαιότητα. Η περίοδος μετάβασης από το σημερινό σύστημα σε ένα άλλο είναι μια περίοδος μεγάλων αγώνων, μεγάλης αβεβαιότητας και μεγάλης αμφισβήτησης των δομών της γνώσης.

Είναι επιτακτική ανάγκη να προσπαθήσουμε: α) να καταλάβουμε καθαρά τι είναι αυτό που συμβαίνει, β) να κάνουμε τις επιλογές προς ποια κατεύθυνση θέλουμε να πάει η κοινωνία μας και γ) να βρούμε τρόπους δράσης, ώστε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να πάει η κοινωνία μας προς την κατεύθυνση που θέλουμε. Πρέπει δηλαδή να εκδηλώσουμε το διανοητικό, ηθικό και πολιτικό καθήκον μας.

Ο κόσμος σήμερα έχει καλύτερη πληροφόρηση, είναι πιο πρόθυμος να παλέψει για τα δικαιώματά του και είναι πιο σκεπτικιστής στη ρητορεία των πολιτικών. Και αυτό αποτελεί τη θετική κληρονομιά του σημερινού συστήματος.

Η χρονική περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος ιστορικών επιλογών. Οι φωτισμένοι πολιτικοί και η διανόηση επωμίζονται τον κυρίαρχο ρόλο να πείσουν για να βρούμε το δρόμο για τη μετάβαση σε ένα δημοκρατικό σύστημα όπου οι απόψεις της πλειοψηφίας του λαού θα μεταφράζονται σε απόψεις της πλειοψηφίας των νομοθετικών σωμάτων. Και ακόμη η πλειοψηφία θα πραγματώνει τη δική της ελευθερία και θα ενθαρρύνει και την ελευθερία των μειοψηφιών. Μια τέτοια προοπτική θα δώσει θέσει στη διαφάνεια, γιατί η αδιαφάνεια φέρνει σύγχυση, και αυτό ευνοεί εκείνους που θέλουν να περιορίσουν την ελευθερία.

Στις μέρες μας το δυναμικό μας καταναλώνεται σε ρητορείες και σε κατανομή ευθυνών. Ο προβληματισμός για τη μετάβαση σ’ ένα άλλο σύστημα ποιο δίκαιο, πιο αποτελεσματικό, πιο διαφανές, πιο εκπαιδευμένο, πιο έξυπνο… δεν αναδύεται, με αποτέλεσμα η κρίση να γίνεται χαοτική.

Η εθνική προσπάθεια για μια άλλη εφικτή κοινωνία απαιτεί το συνεχή προβληματισμό, χωρίς δογματικές αγκυλώσεις.

Η σωτηρία της χώρας θέλει ένα ειλικρινή διάλογο που θα παρασύρει το σύνολο του πληθυσμού σε έντονο προβληματισμό που θα τροφοδοτεί η αξιόπιστη πληροφόρηση και η ανάλυση των επιλογών από τους πολιτικούς και τη διανόηση.

Οικοδομώντας το σύστημα που θα διαδεχθεί το σημερινό, έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σ’ εκείνο που θα μοιράζει ή θα επιτρέπει προνόμια ή ασυδοσία (κάτι που συμβαίνει σήμερα) και σ’ ένα άλλο που θα επικρατεί η διαφάνεια, οι ίσες ευκαιρίες και η αξιοκρατία.

Με βάση τις επιλογές για το μέλλον θα πρέπει να αποδομήσουμε το σημερινό σύστημα λίγο-λίγο και στη θέση του να ενσωματώσουμε το όραμα της κοινωνίας του μέλλοντος.

Οι θυσίες είναι αναγκαίες, αλλά πρέπει πρώτα να πειστούν οι πολίτες αυτής της χώρας ότι οικοδομείται η κοινωνία στην οποία οι νέοι μας θα έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.

Οι δυνατότητες υπάρχουν. Η πρωτοβουλία και το όραμα απουσιάζουν….

Αναλυτικά το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων- 300 έως 400 ευρώ η μείωση

«Μαχαίρι» στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, με το νέο μισθολόγιο, βάζει η κυβέρνηση με σκοπό να συμπιέσει κατά 25% περίπου τις μισθολογικές δαπάνες του εν ενεργεία προσωπικού του «στενού» και ευρύτερου δημόσιου τομέα με το οποίο θα «κουμπώσουν» τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν μετά τη συνεδρίαση της κυβερνητικής Επιτροπής το βράδυ της Τετάρτης.

Την πόρτα της εξόδου από το Δημόσιο θα δουν χιλιάδες εργαζόμενοι ενώ όσοι παραμείνουν στις θέσεις τους θα βλέπουν τις αποδοχές τους να μειώνονται δραστικά.

Αναλυτικότερα, ο μέσος όρος της μείωσης των αποδοχών στους υψηλόμισθους του Δημοσίου, που καλύπτουν το 10% του συνόλου των εργαζομένων, εκτιμάται ότι θα υπερβεί τα 1.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις θα ξεπερνά τα 1.500 ευρώ.

Κατά μέσον όρο, πάντως, το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων θα δουν τους μισθούς τους να μειώνονται από 300 ως και 400 ευρώ τον μήνα, λαμβάνοντας υπόψιν και την κατάργηση των 104 ειδικών επιδομάτων με τη χορήγηση του «πριμ παραγωγικότητας».

Το νέο μισθολόγιο, που θα βρεθεί στο επίκεντρο της επόμενης συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου και θα τεθεί σε ισχύ από τις αρχές Οκτωβρίου, περιλαμβάνει: -Την καθιέρωση ανώτατου ορίου αμοιβών στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ που θα κυμαίνεται γύρω στα 2.700 ευρώ, το οποίο για ορισμένες μόνο κατηγορίες εργαζομένων και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις θα μπορεί να φθάσει και τις 3.000 ευρώ.

-Τη μείωση των μισθολογικών κριτηρίων από 18 που είναι σήμερα σε 11 και «κουμπώνουν» με τους έξι βαθμούς τους οποίους θα έχει το νέο βαθμολόγιο, γεγονός που σημαίνει ότι η ωρίμανση θα χορηγείται κάθε τρία χρόνια.

* Το πριμ παραγωγικότητας που θα αντικαταστάσει τα 104 καταργούμενα ειδικα επιδόματατα. Ωστόσο θα το λαμβάνουν μόνο ή κυρίως οι υπάλληλοι των κατηγοριών πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (ΠΕ) και τεχνολογικής εκπαίδευσης (ΠΕ) και τα διευθυντικά στελέχη. Η χορήγησή του θα γίνεται έπειτα από συμφωνίες για επίτευξη εκ των προτέρων καθορισμένων στόχων και σε βάθος χρόνου.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση επιχειρεί να «κουμπώσει» το νέο μισθολόγιο με το νέο βαθμολόγιο. Με το νέο βαθμολόγιο οι βαθμοί από πέντε που είναι σήμερα (Ε, Δ, Γ, Β, Α) θα γίνουν έξι (6ος, 5ος, 4ος, 3ος, 2ος, 1ος). Οι υπάλληλοι για να περνούν από τον έναν βαθμό στον άλλον θα υπόκεινται σε ειδικά τεστ αξιολόγησης. Τα τεστ θα διενεργούνται κάθε τρία χρόνια για όλους ανεξαιρέτως τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Η διενέργειά τους μάλιστα θα βασίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια, το καθένα από τα οποία θα βαθμολογείται με συγκεκριμένα μόρια, που θα καθοριστούν με προεδρικό διάταγμα το οποίο θα καταρτίσει ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Δ. Ρέππας αμέσως μετά την ψήφιση του νέου βαθμολογίου - μισθολογίου.

Τέλος, τα συνολικά κριτήρια τα οποία θα ισχύουν για την κατάταξη των εργαζομένων στα νέα μισθολογικά κλιμάκια θα είναι ο χρόνος υπηρεσίας, το επίπεδο σπουδών, όπως ακριβώς ισχύουν σήμερα, αλλά και η βαθμολογία την οποία θα αποκτούν στα τεστ αξιολόγησης, που καθιερώνεται για πρώτη φορά. Οι αρχές αυτές θα ισχύουν ανεξαρτήτως του σε ποια υπηρεσία εργάζονται έτσι ώστε να υπάρξει «σύγκλιση» στις αμοιβές. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση εκτιμά ότι η σύγκλιση θα παγιωθεί και μετά την κατάργηση των ειδικών επιδομάτων που συντηρούν τις κραυγαλέες ανισότητες στο Δημόσιο.

Ο «κόκκινος» πρόεδρος που νικά τον Ερντογάν

Η Κύπρος δεν είναι μόνο μικρή αλλά και πολύπαθη χώρα, η μόνη του δυτικού κόσμου που ζει υπό καθεστώς ξένης κατοχής. Κι όμως, αυτή η χώρα, αυτή τη στιγμή, ασκεί πολύ μεγάλη πολιτική, οι επιδράσεις της οποίας ξεπερνούν ασύλληπτα το μέγεθος και την ισχύ της και λαμβάνουν πλέον ευρύτερα γεωπολιτικά χαρακτηριστικά. Η Κύπρος διδάχθηκε πολλά από το πικρό παρελθόν της και άφησε πίσω τις αγκυλώσεις του, πήρε τη μοίρα της στα χέρια της και αντιστρέφει σήμερα πλήρως την πορεία της ιστορίας. Η Κύπρος, δείχνει το δρόμο και στην Ελλάδα. «Πατέρας» αυτής της μεγάλης δυτικής πολιτικής, ένας σκληρός κουμμουνιστής: ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, το νεαρό κυπριακό κράτος, βρέθηκε, για μια σειρά από λόγους, απέναντι στα γεωπολιτικά συμφέροντα της δύσης. Αθήνα και Λευκωσία απέρριψαν από κοινού το αμερικανικό σχέδιο Ατσεσον, οι πρόνοιες του οποίου, ακόμα και σήμερα, μοιάζουν με χαμένο παράδεισο για τη χώρα.

Το χειρότερο όμως ήταν ότι στα επόμενα χρόνια, οδηγήθηκε σε έναν βαθύ, τυφλό αντιδυτικισμό. Η χώρα δεν κατάφερε να διαγνώσει το σπάνιο ρήγμα ανάμεσα στην Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και βρέθηκε, τελικά, για πολύ μεγάλο διάστημα, απέναντι και στις δύο καθοριστικές δυτικές δυνάμεις.

Ετσι, από εκεί που οι Αμερικανοί το 1964 είχαν σταματήσει την επερχόμενη τότε τουρκική εισβολή με μια αυστηρότατη επιστολή του προέδρου Τζόνσον προς την Αγκυρα – μεταξύ των συντακτών της ήταν και ο τότε αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος -, κάτι τέτοιο δεν επαναλήφθηκε πλέον το 1974.

Τότε, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν πια λόγους να στέκονται στο πλευρό μιας χώρας που ομολογημένα φιλοδοξούσε να καταστεί ένα είδος «Κούβας της Μεσογείου», στο αποκορύφωμα μάλιστα του Ψυχρού Πολέμου. Οι Τούρκοι καραδοκούσαν και άρπαξαν την ευκαιρία, που, μην το ξεχνάμε, η Ελλάδα απλόχερα τους έδωσε. Και όχι μόνον με την αδιανόητη επίθεση κατά του Μακαρίου, αλλά και με την απαγόρευση της μεταστάθμευσης των αμερικανικών βομβαρδιστικών το 1973 στην Κρήτη, όταν εκείνοι επιχειρούσαν να βοηθήσουν το Ισραήλ σε έναν πόλεμο που ίσως το αφάνιζε.

Με όλα αυτά ήταν που η Κύπρος βρέθηκε τελικά περίπου η μισή υπό τουρκική κατοχή και η Ελλάδα, έκτοτε, πάντα, μέχρι και σήμερα, σε δυσμενή θέση έναντι της Τουρκίας.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1983, πάλι ο Ιάκωβος πρωταγωνίστησε στη διάσωση της Κύπρου, αυτή τη φορά από την επικείμενη τότε αναγνώριση του ψευδοκράτους από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτός, ο κατά την προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ «Σιάκωβος», με δική του πρωτοβουλία ταξίδεψε από τη Νέα Υόρκη στην Ουάσιγκτον για να δει τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζορτζ Σουλτς, χωρίς καν να έχει κλείσει ραντεβού μαζί του – έτσι έγινε. Κυριολεκτικά εισέβαλλε στο γραφείο του και απείλησε με την εχθρότητα όλης της ελληνικής ομογένειας κατά της κυβέρνησης Ρήγκαν σε περίπτωση που γινόταν η αναγνώριση η οποία προσεκτικά είχε ετοιμαστεί από την τουρκική πλευρά.

Ο Ιάκωβος πέτυχε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ειδοποιήθηκε από την ελληνική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον για τις εξελίξεις και, μετά από χρόνια εχθρότητας προς τον τότε αρχιεπίσκοπο, αναγνωρίζοντας δημόσια την καθοριστική συμβολή του, τον κάλεσε αμέσως μετά στην Αθήνα: οι σχέσεις τους άλλαξαν για πάντα, αλλά, η άδικη ρετσινιά που είχε κολλήσει στον μεγάλο ιεράρχη, τον συνόδευε ακόμα για χρόνια…

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Ακόμη και η ένταξή της στην Ευρωπαική Ενωση, μια μέγιστη επιτυχία της κυπριακής και ελληνικής πολιτικής με αρχιτέκτονα και κύριο εκτελεστή τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη, δεν στάθηκε ικανή να αλλάξει τα δεδομένα: η Κύπρος παρέμεινε ημικατεχόμενη και οι σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες προβληματικές. Στο τρίγωνο Ουάσιγκτον – Λευκωσία – Αγκυρα, η Κύπρος ήταν πάντα ο χαμένος…

Και, ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, έρχονται τα πάνω κάτω. Μέσα σε λίγους μήνες, ένας κουμμουνιστής (!) πρόεδρος, ο πρώτος στην ιστορία της χώρας, κάνει σιωπηρά και μεθοδικά, την απόλυτη ανατροπή: η Κύπρος, μέσα από τα ενεργειακά ζητήματα, συνδέεται οικονομικά και στρατηγικά με το Ισραήλ και με τις ΗΠΑ. Μέχρι η Τουρκία να αντιληφθεί τι συμβαίνει, μια ματωμένη, απόλυτα αρνητική για την Κύπρο ισορροπία δεκαετιών, έχει πλήρως αντιστραφεί.

Κύπρος, Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες, συνεργάζονται στενά για την έρευνα και την αξιοποίηση των, όπως φαίνεται, πελώριων ενεργειακών πόρων στην ΑΟΖ του νησιού.

Η Τουρκία περιέρχεται σε έξαλλη κατάσταση. Απειλεί θεούς και δαίμονες, αλλά, οι απειλές της δείχνουν ήδη να πέφτουν στο κενό: η Κύπρος θωρακίζεται διπλωματικά και αμυντικά όχι μόνον από την Ελλάδα, αλλά και από τις δύο πολύ ισχυρές χώρες συνεταίρους της. Η ιστορία, γράφεται ξανά από την αρχή.

Την ίδια στιγμή, το μέγεθος της κυπριακής πολιτικής είναι τέτοιο, που, όλα αυτά, όχι απλώς δεν ενοχλούν την παραδοσιακή φίλη του νησιού Ρωσία, αλλά, αντίθετα, η Μόσχα σπεύδει να «ευλογήσει» τις έρευνες από τις οποίες, τελικά, και η ίδια, ορθότατα, δεν θα μείνει εκτός – το ίδιο κάνει και η Ε.Ε., αλλά αυτό, πολύ μικρότερη σημασία έχει επί της ουσίας.

Τα ενεργειακά αποθέματα που ανήκουν στην Κύπρο φαίνεται ότι είναι τόσο σημαντικά, που ήταν αρκετά ώστε ο αριστοτεχνικός αυτός πολιτικός χειρισμός να βρει το έδαφος για να αλλάξει τα πάντα: η Κύπρος, για πρώτη φορά στην ιστορία της, μπαίνει στην καρδιά της δυτικής πολιτικής και εκτοπίζει τον μεγάλο εχθρό και δυνάστη της. Την ίδια στιγμή, συμβαίνει κάτι απόλυτα ελληνικό: με πολύ μεγάλη επιπολαιότητα, ο πρόεδρος της Κύπρου, βάλλεται εσωτερικά πανταχόθεν στο νησί. Οι κυπριακές πολιτικές ηγεσίες, οφείλουν να δουν την ευρύτερη εικόνα και να επανεκτιμήσουν άμεσα τη στάση τους.

Κι έτσι, ο «Δαυίδ» νικά τον «Γολιάθ», που, αυτή την ώρα, είναι σα λιοντάρι στο κλουβί – κι αυτό είναι φυσικά πολύ επικίνδυνο, όχι τόσο πια για την ίδια την Κύπρο, όσο για την Ελλάδα, που ίσως πιστεύει ότι είναι πλέον πιο εύκολος στόχος της οργής του.

Η Αγκυρα χάνει κατά κράτος ένα τεράστιας σημασίας γεωπολιτικό και οικονομικό παίγνιο. Χάνει επίσης τη δύναμη που της έδιναν επί πολύ καιρό οι υπερφίαλες αυτοκρατορικές απειλές, οι οποίες μοιάζουν να πέφτουν στο κενό.

Η Αγκυρα έχει ανάγκη κάτι να κάνει, για να μη γυρίσει όλη αυτή η ξεκάθαρη ήττα και εσωτερικά εις βάρος της: ο Ερντογάν, μπορεί να πληρώσει και εσωτερικά το τίμημα, καθώς εν τω μεταξύ έχει γονατίσει το στρατό που τώρα βλέπει τη χώρα του να χάνει το παιγνίδι και ίσως βρει την αφορμή και την αιτία της ανασύνταξης.

Η νευρικότητα μπορεί να γίνει πολύ κακός σύμβουλος σε μια χώρα που μέχρι χθες λεοντάριζε κατά πάντων, αλλά, σήμερα, έχει βάλει την ουρά στα σκέλια.

Η Ελλάδα παραμένει πολύ σοβαρή και ψύχραιμη, συνδέεται και η ίδια όλο και πιο στενά με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, κάνοντας κι εκείνη μια μεγάλη, καθοριστική στροφή. Η Ελλάδα επιστρέφει κι αυτή όλο και πιο βαθειά στη δύση, την ώρα που η Τουρκία απομακρύνεται από αυτήν και τοποθετείται, πλέον, απέναντί της.

Την ίδια στιγμή, η Αγκυρα εγκλωβίζεται σε όλο και μεγαλύτερα λάθη: κάνει ότι μπορεί για να χάσει κάθε αξιοπιστία απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ και για να κόψει κάθε γέφυρα μαζί τους.

Και, μάλιστα, το κάνει διπλά: και στο θέμα της Κύπρου και, κυρίως, στο θέμα της Μέσης Ανατολής, όπου, με την υπόθεση της προσπάθειας για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους αυτή την εβδομάδα στον ΟΗΕ, έρχεται πλέον σε μείζονα στρατηγική κόντρα με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβιβ.

Ο Ερντογάν, ένας πολύ μεγάλος ηγέτης, δείχνει να έπεσε στην παγίδα του ίδιου του του μεγαλείου: πίστεψε ότι μπορεί να πετάξει γύρω από τον ήλιο. Τα κέρινα φτερά και του ίδιου και της χώρας του, ήδη έχουν αρχίσει και καίγονται.

Είναι ακριβώς η στιγμή που η Ελλάδα πρέπει να κάνει τα επόμενα καθοριστικά βήματά της. Και μπορεί να διδαχθεί πολλά από την Κύπρο στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τις παλιές, εθνικά επικίνδυνες αγκυλώσεις.

Πρώτον, πρέπει τώρα, αυτή τη στιγμή, αυτή την εβδομάδα, να σταθεί ξεκάθαρα στο πλευρό των συμμάχων της στην υπόθεση της αναγνώρισης στον ΟΗΕ, αφού για αυτούς είναι μια απόλυτα καθοριστικής σημασίας στιγμή – ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος το ξεκαθάρισε πολλές φορές και προς κάθε κατεύθυνση. Και υπάρχουν τρόποι να γίνει αυτό ώστε να είναι ουσιαστικά επωφελές και για τους ίδιους του Παλαιστίνιους, που ασφαλώς δεν είναι προς το συμφέρον τους να κόψουν κάθε γέφυρα με τη δύση. Η Τουρκία επιχειρεί να τους καπελώσει για να παίξει το δικό της παιγνίδι, αλλά η Ελλάδα μπορεί να τους βοηθήσει να μην διαπράξουν ένα σφάλμα που θα τους στοιχίσει πολλά στο μέλλον.

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα πρέπει αμέσως να ακολουθήσει τον κυπριακό δρόμο και στο Αιγαίο και νότια της Κρήτης: πρέπει να «αντιγράψει» τις κυπριακές ενεργειακές συμφωνίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ και να τις επεκτείνει κι εδώ.

Με αυτό τον τρόπο, η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα θα θεμελιωθεί πλέον οριστικά και σε όλο της το εύρος. Και η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, όχι μόνον θα προασπιστούν καλύτερα από ποτέ τα εθνικά τους συμφέροντα, αλλά θα καταφέρουν να αξιοποιήσουν πλουτοπαραγωγικές πηγές που μπορούν να αλλάξουν για πάντα τη μοίρα τους και που επί τόσα χρόνια, οι τουρκικές απειλές τις αναγκάζουν να τις αφήνουν εν υπνώσει.

Όλα αυτά, ασφαλώς έχουν ρίσκα. Εγκυμονούν κινδύνους. Όμως, με τις δυναμικές που δημιουργεί ήδη αυτή η πολιτική, οι κίνδυνοι είναι ελεγχόμενοι και, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνονται με τον κίνδυνο της απραξίας και των φοβικών συνδρόμων, ο οποίος είναι τεράστιος.

Μια νέα εποχή έχει ήδη ξεκινήσει και απαιτεί να γίνουν αποφασιστικά και άμεσα τα επόμενα βήματα. Μια εποχή ριζικής επανατοποθέτησης της Κύπρου και της Ελλάδας στο δυτικό κόσμο, την ώρα μάλιστα που η σημασία τους μεγιστοποιείται όχι μόνον οικονομικά αλλά και στρατηγικά, με τη Μέση Ανατολή να είναι ασταθής όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια.

Μια εποχή δυναμικής οργανικής επανενσωμάτωσης του ελληνισμού στο δυτικό κόσμο, που ξεκίνησε από την πολιτική ενός σκληρού κουμμουνιστή ηγέτη, του μοναδικού που κυβερνά σήμερα μια χώρα, σε όλο το δυτικό κόσμο…

πηγή: vima.gr

Για τα προνόμια και την εξουσία

Η χώρα κινείται στο όριο, οι πολίτες ζουν σε περιβάλλον απόλυτης ανασφάλειας και φόβου και στο Κοινοβούλιο ανεβαίνουν καθημερινά κακής ποιότητας θεατρικές παραστάσεις. Κόμματα και βουλευτές παράγουν θέαμα φθηνό, που πολύ απέχει από το πρόβλημα της χώρας και τις αγωνίες των πολλών ανθρώπων.

Κορώνες, εύκολες ρητορείες, άναρθρες κραυγές, προτάσεις ανεπεξέργαστες και ούτε μια κίνηση, ούτε μια πράξη συμβολική, που να δηλώνει συμμετοχή στο δράμα της χώρας. Ούτε αυτά τα βουλευτικά προνόμια σκέφθηκε κανείς να προσφέρει, να θυσιάσει προς χάριν της πατρίδας. Μόνο η εξουσία τους συνεπαίρνει, γι' αυτήν αγωνιούν, γι' αυτή δυστυχώς τα κάνουν όλα.

Μόνο που δεν αντιλαμβάνονται πως σε λίγο θα είναι πουκάμισο αδειανό, ίσως κουρελιασμένο.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Η Γερμανία επεξεργάζεται εναλλακτικό σχέδιο για την Ελλάδα

Υπουργείο Παιδείας: Οι νέες αρμοδιότητες των Διευθυντών & Υποδιευθυντών

Διευθυντής σχολικής μονάδας ή προϊστάμενος

1. Ο διευθυντής ή προϊστάμενος είναι διοικητικός και πειθαρχικός προϊστάμενος του προσωπικού της σχολικής μονάδας και είναι αρμόδιος για τα θέματα που αφορούν την εύρυθμη και αποτελεσματική της λειτουργία. Η πειθαρχική εξουσία του προηγούμενου εδαφίου ασκείται για μεν τους εκπαιδευτικούς σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα της παραγράφου 6 του άρθρου 19, για δε τους διοικητικούς υπαλλήλους σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ., που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3528/2007 (Α' 26), ως ισχύει.
2. Ειδικότερα, ο διευθυντής ή προϊστάμενος της σχολικής μονάδας ασκεί, ιδίως, τις ακόλουθες αρμοδιότητες:
α) μεριμνά για την τήρηση των νόμων, των εγκυκλίων και των αποφάσεων που εκδίδουν τα αρμόδια όργανα της διοίκησης,
β) ευθύνεται για την έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση του ηλεκτρονικού συστήματος που προβλέπεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 7 του ν.3848/2010 (Α' 71) και συνεργάζεται με την κεντρική και τις αρμόδιες περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων για την εφαρμογή των διατάξεων του ίδιου άρθρου,
γ) ευθύνεται για την έγκαιρη και αξιόπιστη τήρηση ηλεκτρονικού αρχείου με τα στοιχεία της οικονομικής λειτουργίας της σχολικής μονάδας, καθώς και για την ηλεκτρονική ενημέρωση των υπηρεσιακών φακέλων του προσωπικού της,
δ) εισηγείται στο αρμόδιο όργανο την ανάθεση υποχρεωτικών υπερωριών σε εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας στην οποία προΐσταται ή των ολιγοθέσιων δημοτικών σχολείων ή νηπιαγωγείων πο υ υπάγονται στην ενότητα σχολικών μονάδων πο υ συντονίζει και
ε) ευθύνεται για την κατάρτιση του προγράμματος δράσης και της έκθεσης αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 32 του ν. 3848/2010, και, με βάση τα σχετικά αποτελέσματα: αα) για την εκπόνηση και υλοποίηση ολοκληρωμένων προτάσεων για τη βελτίωση της δράσης της σχολικής μονάδας και ββ) για το σχεδιασμό και την υλοποίηση προγραμμάτων ενδοσχολικής επιμόρφωσης, σε συνεργασία με τους σχολικούς συμβούλους και τα τμήματα επιστημονικής - παιδαγωγικής καθοδήγησης των περιφερειακών διευθύνσεων εκπαίδευσης.
3. Ο διευθυντής τετραθέσιου και άνω δημοτικού σχολείου ή σχολικής μονάδας της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης χορηγεί στο προσωπικό της σχολικής του μονάδας, καθώς και στο προσωπικό των ολιγοθέσιων δημοτικών σχολείων ή νηπιαγωγείων που υπάγονται στην ενότητα σχολικών μονάδων στην οποία προεδρεύει, τις κάτωθι άδειες απουσίας λόγω:
α) γάμου ή θανάτου συζύγου ή και συγγενούς έως και β' βαθμού ή άσκησης εκλογικού δικαιώματος ή συμμετοχής σε δίκη ή σε αιμοληψία,
β) βραχύχρονης ανάρρωσης και
γ) συμμετοχής σε εξετάσεις σε όσους εκπαιδευτικούς είναι σπουδαστές ή φοιτητές, προπτυχιακοί ή μεταπτυχιακοί, σε ιδρύματα της ανωτάτης εκπαίδευσης. Για τη χορήγηση των ανωτέρω αδειών ενημερώνει αυθημερόν την οικεία διεύθυνση εκπαίδευσης.

4. Ο διευθυντής του Σ.Ε.Κ. επιλέγει και τοποθετεί τους υπεύθυνους των τομέων των εργαστηρίων καθώς και τους υπεύθυνους των εργαστηρίων ύστερα από γνώμη του υποδιευθυντή. Οι εκπαιδευτικοί που επιλέγονται ως υπεύθυνοι τομέων εργαστηρίων Σ.Ε.Κ. πρέπει να ανήκουν σε κλάδο ή ειδικότητα που προβλέπεται για το Σ.Ε.Κ..
5. Ο διευθυντής της σχολικής μονάδας, καταρχήν, δεν ασκεί διδακτικά καθήκοντα. Στα τετραθέσια, και πενταθέσια δημοτικά σχολεία, όπως και στα γυμνάσια και λύκεια με τρία έως και πέντε τμήματα, αναλαμβάνει διδακτικά καθήκοντα έξι έως και δέκα ωρών εβδομαδιαίως, ανάλογα με τον αριθμό των οργανικών θέσεων στα δημοτικά σχολεία και των τμημάτων στα γυμνάσια και λύκεια, σύμφωνα με την περίπτωση α' της παραγράφου 1 του άρθρου 19.

6. Ο διευθυντής της σχολικής μονάδας, όταν ελλείπει, απουσιάζει ή κωλύεται, αναπληρώνεται από τον υποδιευθυντή. Αν ελλείπει, απουσιάζει ή κωλύεται και ο υποδιευθυντής τότε ο διευθυντής αναπληρώνεται από εκπαιδευτικό που υπηρετεί στη σχολική μονάδα και ο οποίος ορίζεται με απόφαση του διευθυντή. Αν στη σχολική μονάδα έχουν τοποθετηθεί δύο υποδιευθυντές, ο διευθυντής αναπληρώνεται απ ό τον υποδιευθυντή που ορίζεται .με απόφασή του και σε περίπτωση πο υ και αυτός ελλείπει, απουσιάζει ή κωλύεται, από το δεύτερο υποδιευθυντή. Αν ελλείπει, απουσιάζει ή κωλύεται και ο δεύτερος υποδιευθυντής ή αν πρόκειται για σχολική μονάδα στην οποία δεν τοποθετείται υποδιευθυντής, ο διευθυντής αναπληρώνεται από εκπαιδευτικό που υπηρετεί στη σχολική μονάδα, ο οποίος ορίζεται με απόφασή του. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν οριστεί αναπληρωτής, ο διευθυντής αναπληρώνεται από τον αρχαιότερο εκπαιδευτικό της σχολικής μονάδας.
7. Ο προϊστάμενος σχολικής μονάδας αναπληρώνεται απ ό εκπαιδευτικό της ίδιας ή άλλης σχολικής μονάδας της ίδιας σχολικής ενότητας, κατά προτίμηση με βαθμό Α', ο οποίος ορίζεται με απόφαση του προέδρου του συντονιστικού συμβουλίου της σχολικής ενότητας που προβλέπεται στο άρθρο 8.
8. Η απόφαση ορισμού αναπληρωτή που προβλέπεται στις παραγράφους 6 και 7 εκδίδεται απ ό το διευθυντή εντός δεκαπέντε ημερών από την έναρξη του σχολικού έτους.

Υποδιευθυντής

1. Ο υποδιευθυντής της σχολικής μονάδας συνεπικουρεί το διευθυντή στην άσκηση των καθηκόντων του, ασκεί τις αρμοδιότητες του διευθυντή που ο τελευταίος του αναθέτει με απόφασή του και τον αναπληρώνει σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 6 του άρθρου 3.
2. Ειδικότερα, ο υποδιευθυντής ασκεί, ιδίως, τις ακόλουθες αρμοδιότητες:
α) μεριμνά για την υλοποίηση του διοικητικού έργου,
β) εκτελεί τις αποφάσεις του διευθυντή και της συνέλευσης των διδασκόντων που αφορούν θέματα φοίτησης των μαθητών και
γ) μεριμνά για την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του ολοήμερου προγράμματος.
3. Στις σχολικές μονάδες στις οποίες έχουν τοποθετηθεί δύο υποδιευθυντές, η κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ τους γίνεται με απόφαση του διευθυντή.
4. Ο υποδιευθυντής ασκεί διδακτικά καθήκοντα που αντιστοιχούν στο μισό, τουλάχιστον, του υποχρεωτικού διδακτικού ωραρίου εκπαιδευτικού του ίδιου κλάδου και χρόνου υπηρεσίας

ΑΥΤΑ ΞΕΡΟΥΝ , ΑΥΤΑ ΚΑΝΟΥΝ

Του Δημήτρη Τσιόδρα Ελευθεροτυπία

«Θα πάρουμε την επόμενη δόση;», «Θα κηρύξουμε στάση πληρωμών;», «Θα επιστρέψουμε στη δραχμή;» Τα ερωτήματα βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο από τη στιγμή που χρεοκοπήσαμε. Δυστυχώς όμως ακόμη και τώρα η πλειοψηφία των πολιτικών ούτε δείχνει να έχει καταλάβει τι έχει συμβεί, ούτε έχει στο νου της τι πρέπει να γίνει. Αυτό που επαναλαμβάνεται με διαφορετικά λόγια είναι: «Θα θέλαμε να συνεχίσουμε να κάνουμε όλα όσα γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια, δυστυχώς όμως δεν μπορούμε». Αυτά έχουν συνηθίσει να κάνουν, τα ιδια θέλουν να συνεχίσουν. Κι ας οδηγηθήκαμε στο σημερινό χάλι. Η συμμετοχή μιας χώρας σε μια νομισματική ένωση δίνει ευκαιρίες (σταθερό νόμισμα, ευκολότερη πρόσβαση σε άλλες αγορές), κρύβει όμως και πολλούς κινδύνους αφού σε αφήνει εκτεθειμένο σε μεγαλύτερο ανταγωνισμό. Η Ελλάδα είδε τις ευκαιρίες, όχι όμως τους κινδύνους. Λόγω του φθηνού ευρώ αυξήθηκε ο δανεισμός επιχειρήσεων, νοικοκυριών και κράτους. Το να δανείζεσαι δεν είναι κατ' ανάγκην κακό. Το ερώτημα είναι πώς χρησιμοποιείς τα δανεικά. Αν βελτιώσεις τις υποδομές, την εκπαίδευση, εκσυγχρονίσεις τη δημόσια διοίκηση, βελτιώσεις την επιχείρησή σου, αυτά που ξοδεύεις σήμερα θα τα πάρεις αύριο στο πολλαπλάσιο. Θα αποπληρώσεις σταδιακά τα χρέη σου και θα αυξήσεις το εισόδημά σου. Στην Ελλάδα, τα χρήματα πήγαν για να δημιουργηθεί φούσκα στην οικοδομή, για να αυξηθεί η κατανάλωση και για να εξυπηρετήσει το κομματικό σύστημα την πελατεία του. Επειδή στα ράφια υπάρχουν όλο και λιγότερα ελληνικά προιόντα, ενισχύονταν οι οικονομίες άλλων χωρών, κυρίως της ευρωζώνης, με πρώτη τη γερμανική οικονομία. Από τα κρατικά συμβόλαια ευνοούνταν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, οι οποίοι έχτιζαν περιουσίες με λεφτά των κορόιδων που πλήρωναν φόρους. Οι κυβερνήσεις επαίρονταν για τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ το εμπορικό ισοζύγιο γινόταν όλο και πιο ελλειμματικό, η χώρα κατρακυλούσε στους δείκτες ανταγωνιστικότητας, ανέβαινε στους δείκτες διαφθοράς, το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος αυξάνονταν. Και ανέμελοι προσκρούσαμε στο παγόβουνο. Τι πρέπει να κάνουμε σήμερα; Δύο πράγματα: το πρώτο είναι να σταματήσουμε να έχουμε ελλείμματα γιατί ουδείς θα μας δίνει χρήματα για να τα καλύψουμε και δικό μας χρήμα δεν μπορούμε να τυπώσουμε. Το δεύτερο είναι να αλλάξουμε τη δομή της οικονομίας μας, ώστε να μπορούμε μελλοντικά να σταθούμε στα πόδια μας, να ανεβάσουμε το επίπεδο ζωής μας και σταδιακά να αποπληρώσουμε τα χρέη μας. Το χρέος άλλωστε είναι αποτέλεσμα, δεν είναι η αιτία του προβλήματος. Το μόνο που δεν συζητάμε είναι το πώς θα γίνει αυτό. Λέμε συνεχώς για μέτρα, για διαπραγματεύσεις, για τον κίνδυνο να μην πάρουμε τις δόσεις και το μόνο που δεν κάνουμε είναι να συζητάμε σοβαρά για το ποιος είναι ο δρόμος με τον οποίο μπορεί η ελληνική οικονομία να σταθεί στην Ευρώπη. Το πώς θα έχει δομές τέτοιες που θα της επιτρέψουν να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες με μεγαλύτερη ζήτηση. Οι τρόποι που μπορούμε να το πετύχουμε ασφαλώς είναι πολλοί. Το μόνο που δεν γίνεται είναι να συνεχίσουμε τα παλιά, δίχως αλλαγές. Δυστυχώς η απάντηση που ακούμε για το πώς θα διατηρηθούμε στην ευρωζώνη δεν είναι «αλλάζοντας το οικονομικό μοντέλο που χρεωκόπησε», αλλα ότι «θα μείνουμε επειδή δεν μπορούν να μας διώξουν». Αυτό προς το παρόν μπορεί να ισχύει, αφού οι κίνδυνοι από την αποχώρηση μιας χώρας είναι μεγάλοι για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αν όμως η κατάσταση στην περιφέρεια της υπόλοιπης Ευρώπης βελτιωθεί, η Ελλάδα μένει διαρκώς πίσω και η απόσταση από τους υπόλοιπους μεγαλώνει, υπάρχουν δύο λύσεις: Είτε οι υπόλοιποι θα μας χρηματοδοτούν εσαεί είτε θα οδηγηθούμε προς την πόρτα εξόδου. Το πρώτο δεν είναι πιθανό. Το δεύτερο δεν προβλέπεται θεσμικά τώρα, όμως οι φωνές που υποστηρίζουν ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος πυκνώνουν. Παγιώνεται πλέον η αίσθηση ότι «η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση». Κι αυτό μας οδηγεί σε περιθωριοποίηση και στην έξοδο ή στην παραμονή μας στην ευρωζώνη με την ανάληψη της διεύθυνσης της χώρας από την Ε.Ε. Στα πρώτα βήματα του ελληνικού κράτους, ύστερα από εμφυλίους κι αφού δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας επειδή έθιξε τοπικά συμφέροντα, οι Βαυαροί ανέλαβαν να οργανώσουν τη διοίκηση. Σήμερα, ύστερα από 180 χρόνια, αφού για να υπηρετηθούν τα πελατειακά συμφέροντα των κομμάτων οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία και προσφύγαμε στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ για να μην κηρύξουμε στάση πληρωμών, την οργάνωση αναλαμβάνουν πλήρως οι Βρυξέλλες. Και το κομματικό σύστημα συνεχίζει να ερίζει για το ποιος προηγείται στις δημοσκοπήσεις και ποιος θα έχει την εξουσία σε μια κατεστραμμένη χώρα.

ΠΛΕΟΝΑΖΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ : Το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος

Το σχέδιο Π.Δ. «Καθορισμός των κριτηρίων και της διαδικασίας κατάρτισης των πινάκων κατάταξης του πλεονάζοντος προσωπικού του άρθρου 37 παρ. 7 του Ν. 3986/2011», έχει ως αποκλειστικό αντικείμενο την αξιολόγηση με βάση αντικειμενικά κριτήρια του προσωπικού που τυχόν χαρακτηριστεί ως πλεονάζον από τις διοικήσεις των ΝΠΙΔ που εμπίπτουν στο πεδίο του Κεφ. Α του Ν. 3429/2005, και την κατάταξή του σε πίνακες κατά κατηγορία και ειδικότητα, έτσι ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά σύμφωνα με το νόμο, σε θέσεις τακτικού προσωπικού σε φορείς του δημόσιου τομέα ή η επιλογή τους για θέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου ή μερικής απασχόλησης, με αδιάβλητο και απολύτως διαφανή τρόπο, κατά τη σειρά προτεραιότητας των πινάκων. Σύμφωνα με το σχέδιο Π.Δ., οι φορείς του Κεφ. Α του Ν. 3429/2005, εφόσον χαρακτηρίσουν προσωπικό ως πλεονάζον, συντάσσουν και αποστέλλουν στο ΑΣΕΠ πίνακα πλεονάζοντος προσωπικού κατά κατηγορία και ειδικότητα καθώς και τα στοιχεία υπηρεσιακών μεταβολών. Επιπλέον προσκομίζονται στο ΑΣΕΠ από τους ενδιαφερόμενους τα δικαιολογητικά που αποδεικνύουν τα προσόντα και τις ιδιότητες που επικαλούνται (όπως τίτλους σπουδών). Με βάση τα στοιχεία αυτά, το ΑΣΕΠ κατατάσσει το πλεονάζον προσωπικό και συντάσσει ανά φορέα πίνακα κατάταξης κατά κατηγορία και ειδικότητα. Η κατάταξη γίνεται με βάση συγκεκριμένα κριτήρια τα οποία λαμβάνουν υπόψη τα τυπικά προσόντα, την εμπειρία, τον χρόνο εργασίας στον φορέα, καθώς και την οικογενειακή κατάσταση (πολύτεκνοι ή τέκνα πολυτέκνων, μονογονεϊκές οικογένειες). Ειδική μέριμνα λαμβάνεται για τα άτομα με αναπηρία, τους έχοντες σύζυγο ή την επιμέλεια τέκνων με αναπηρία, καθώς και για τους συζύγους που έχουν χαρακτηριστεί και οι δύο ως πλεονάζοντες. Το ΑΣΕΠ, ενοποιεί τους Πίνακες των φορέων δύο φορές το χρόνο. Εξαιρετικά για το πρώτο έτος η ενοποίηση γίνεται κάθε τρίμηνο. Από τον ενοποιημένο πίνακα και κατόπιν αίτησης του ενδιαφερομένου, με βάση τη σειρά κατάταξης θα γίνεται η μεταφορά του προσωπικού σε θέση τακτικού προσωπικού στον δημόσιο τομέα σε ποσοστό 10% των ετήσιων προσλήψεων, καθώς και σε θέσεις εποχιακού προσωπικού έως ποσοστό 30% των θέσεων που προκηρύσσονται. Για την επιλογή σε θέση μερικής απασχόλησης οι κατατασσόμενοι στον Πίνακα έχουν απόλυτη προτεραιότητα.

Δημόσιο: Φεύγουν στη σύνταξη 50.000

Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι σπεύδουν να υποβάλουν αίτηση για συνταξιοδότηση. Ενδεικτικό της μαζικής φυγής είναι πως στο ΙΚΑ ο ένας στους οκτώ υπαλλήλους κατέθεσε τις τελευταίες δύο μέρες αίτηση για σύνταξη. Φέτος αναμένεται να καταγραφεί «ρεκόρ εξόδου», καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι σπεύδουν να συνταξιοδοτηθούν για να αποφύγουν την εφεδρεία αλλά και τις αλλαγές σε μισθούς και συντάξεις. Η κατάσταση είναι πλέον εκτός ελέγχου και η μαζική αυτή έξοδος απειλεί να τινάξει στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία. Είναι χαρακτηριστικό πως το αναλογιστικό έλλειμμα στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων έχει πλέον αγγίξει τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Κρίσιμη είναι η κατάσταση και σε άλλα ασφαλιστικά ταμεία, και το ΙΚΑ καταφεύγει σε «δανεισμό» για να βρει ζεστό χρήμα. Ενδεικτικό της πρωτοφανούς εξόδου από το Δημόσιο είναι πως θα ξεπεράσουν τις 20.000 οι αιτήσεις για σύνταξη που θα κατατεθούν το διάστημα Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου. Συνολικά πάνω από 50.000 υπάλληλοι αναμένεται να ανοίξουν τη φετινή χρονιά την? πόρτα εξόδου. Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία για τους εργαζόμενους στο ΙΚΑ, όπου μέσα σε δύο μόλις μέρες κατέθεσαν αίτηση για σύνταξη 1.000 από τους 8.385 υπαλλήλους! Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ, Νίκος Χατζόπουλος, σημειώνει χαρακτηριστικά πως «αν φύγει όλος αυτός ο κόσμος, θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία του ταμείου, στην εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων και στην είσπραξη των οφειλών. Πρέπει τα συναρμόδια υπουργεία να ξεκαθαρίσουν άμεσα τι θα ισχύσει για τις συντάξεις μετά την εφαρμογή του νέου μισθολογίου και της εργασιακής εφεδρείας». Κυρίως αποχωρούν διευθυντές -που θα έχουν και τις μεγαλύτερες απώλειες από το νέο μισθολόγιο- με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στις δημόσιες υπηρεσίες. Επίσης μαζική είναι η φυγή εφοριακών (1.500 αιτήσεις σε δύο μέρες), τελωνειακών και εργαζομένων στους δήμους.

Ουρές

Για «μεγάλη έξοδο» μιλά ο πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ, Θέμης Μπαλασόπουλος, επισημαίνοντας πως «έχει τρομοκρατηθεί ο κόσμος». Μάλιστα σημειώνει πως χθες στους περισσότερους δήμους της χώρας υπήρχαν ουρές από υπαλλήλους που ήθελαν να βγουν στη σύνταξη. Η ραγδαία αύξηση των αιτήσεων συνταξιοδότησης οφείλεται στο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να υποβάλουν την παραίτησή τους δύο φορές σε διάστημα 15 ημερών. Επομένως έσπευσαν να κάνουν την πρώτη αίτηση για να καταθέσουν και τη δεύτερη αίτηση στις 30 του μήνα και να αποφύγουν τα μέτρα που θα τρέξουν τον Οκτώβριο (π.χ. νέο μισθολόγιο).

Πάνω από 50.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης Ασφυξία στο Ταμείο Πρόνοιας

«Μαύρη τρύπα» 4 δισ. ευρώ έχει το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να ανοίγει ο δρόμος για νέα μέτρα προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα. Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην αναλογιστική μελέτη, που παραδόθηκε την Τετάρτη στη διοίκηση του φορέα. Τη χαριστική βολή θα δώσει η μαζική φυγή των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς εκτιμάται πως στο τέλος του χρόνου θα στοιβάζονται στα συρτάρια του Ταμείου πάνω από 50.000 αιτήσεις. Αυτήν τη στιγμή εκκρεμούν 41.000 αιτήσεις, ωστόσο τα έσοδα από τις εισφορές αρκούν για την καταβολή 550 έως 600 εφάπαξ τον μήνα. Ενδεικτικό του αδιεξόδου είναι πως καταγράφεται αναλογιστικό έλλειμμα 4 δισ., παρά το ότι μειώθηκε κατά 10% το εφάπαξ και αυξήθηκε η εισφορά στο ασφαλιστικό ταμείο (τα μέτρα αυτά έχουν ληφθεί υπόψη στη μελέτη). Μάλιστα στη μελέτη υπάρχει και σενάριο για νέα μείωση κατά 10% του εφάπαξ και αύξηση κατά μία μονάδας της εισφοράς, ωστόσο και στην περίπτωση αυτή θα καταγράφεται έλλειμμα 2,3 δισ. ευρώ. Εξαιτίας των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων του ασφαλιστικού φορέα, αυτήν τη στιγμή καταβάλλονται τα βοηθήματα σε όσους υπέβαλαν αίτηση πριν από μία διετία. Μάλιστα 520 άτομα έχουν πεθάνει περιμένοντας το βοήθημα. Σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, ο χρόνος έκδοσης του βοηθήματος θα εκτιναχτεί στα πέντε χρόνια.

Ερώτηση στη Βουλή για τις μετατάξεις εκπαιδευτικών Πληροφορικής κλάδων ΠΕ19-20

Τη στιγμή που ο χώρος της Παιδείας βιώνει μια ολοκληρωτική αναμόρφωση, οι εκπαιδευτικοί του κλάδου της Πληροφορικής ΠΕ19-20 επιθυμούν τη μετάταξη όσωνεκπαιδευτικών διδάσκουν το συγκεκριμένο αντικείμενο και δεν έχουν το αντίστοιχο βασικό πτυχίο. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, κατά την οποία χιλιάδες εκπαιδευτικοί καταθέτουν αιτήσεις συνταξιοδότησης και δεδομένης της μειωμένης πρόσληψης εκπαιδευτικού προσωπικού, εξαιτίας των περικοπών του Δημοσίου και της εφαρμογής του μέτρου πρόσληψης 1 προς 5, οι εκπαιδευτικοί Πληροφορικής, του ομαδοποιημένου κλάδου ΠΕ19-20, επιζητούν τη μετάταξη των διορισμένων εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων που διδάσκουν Πληροφορική και το βασικό πτυχίο τους δεν αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη επιστήμη. Πιο συγκεκριμένα, το 1992 με το Ν.2009/1992 ιδρύθηκαν οι κλάδοι ΠΕ19 και ΠΕ20 Πληροφορικής Πτυχιούχων Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. αντίστοιχα, οι οποίοι και κλήθηκαν να διδάξουν το μάθημα της Πληροφορικής. Δεδομένης της έλλειψης επαρκών αποφοίτων εκπαιδευτικών των συγκεκριμένων κλάδων και προκειμένου να μην παρουσιαστούν προβλήματα στην απρόσκοπτη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, το Υπουργείο Παιδείας κατέφυγε στην εκτέλεση και αναγνώριση ταχύρρυθμων εκπαιδευτικών σεμιναρίων για εκπαιδευτικούς άλλων κλάδων, ώστε να καλυφθούν τα υπάρχοντα κενά στο συγκεκριμένο μάθημα. Επιπρόσθετα, επιτράπηκε ο διορισμός καθηγητών, οι οποίοι δεν κατείχαν βασικό πτυχίο της επιστήμης της Πληροφορικής, με τη μέθοδο μετατάξεων, προϋπηρεσιών 16μηνης διδακτικής εμπειρίας και των προαναφερθέντων σεμιναρίων. Έτσι, εκπαιδευτικοί άλλων κλάδων -κυρίως Μαθηματικοί, Ηλεκτρολόγοι και Ηλεκτρονικοί έως και Θεολόγοι- με μη συναφές προς την Πληροφορική πτυχίο, παρακολούθησαν τα σεμινάρια και τελικά κλήθηκαν να διδάξουν Πληροφορική τόσο στην πρωτοβάθμια αλλά και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στους διορισμούς μάλιστα προτάσσονταν οι έχοντες παιδαγωγική επάρκεια, χωρίς παράλληλα να έχει θεσμοθετηθεί και αποδοθεί αυτή στους απόφοιτους των τμημάτων Πληροφορικής. Ως εκ τούτου, για περισσότερα από 10 έτη, οι διοριζόμενοι ήταν αποκλειστικά απόφοιτοι άλλων επιστημονικών πεδίων και όχι πληροφορικοί. Τα τελευταία χρόνια, αν και έχουν γίνει προσλήψεις εκπαιδευτικών Πληροφορικής, οι οποίοι προέρχονται εξ ολοκλήρου από τον κλάδο των ειδικοτήτων ΠΕ19-20, οι ανωτέρω εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να διδάσκουν Πληροφορική στα σχολεία. Οι εκπαιδευτικοί Πληροφορικής υπολογίζονται σε 3.200 σε ολόκληρη την επικράτεια, εκ των οποίων οι 1.500 είναι εκπαιδευτικοί άλλων ειδικοτήτων που έχουν ενταχθεί στους κλάδους ΠΕ19-20, αριθμός που αντιστοιχεί στο ήμισυ των διδασκόντων. Το συγκεκριμένο θέμα τείνει να πάρει ιδιαίτερες διαστάσεις, δεδομένου ότι ο κλάδος της ομαδοποιημένης ειδικότητας ΠΕ19-20 εμφανίζει πλέον μεγάλο αριθμό αποφοίτων κάθε έτος. Είναι ενδεικτικό και με βάση τις τελευταίες ενημερωμένες αναρτήσεις ότι ο ενιαίος πίνακας διορισμών εκπαιδευτικών ΠΕ19-20 για το σχολικό έτος 2011-2012 έχει 1.777 εγγεγραμμένους εκπαιδευτικούς και 3.805 μηδενικής προϋπηρεσίας, αριθμός που υπερβαίνει περίπου κατά 60% τους 2.811 εκπαιδευτικούς μηδενικής προϋπηρεσίας για το σχολικό έτος 2010-2011. Ο εν λόγω αριθμός αποδεικνύει την τεράστια αύξηση των αποφοίτων ΠΕ19-20. Το θέμα και το πρόβλημα με τις μετατάξεις εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων χωρίς βασικό πτυχίο Πληροφορικής έχει αναδείξει και η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδος (Ε.Π.Ε.), η οποία έχει υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις για την επίλυση του θέματος: http://www.epe.org.gr/showarticle.jsp?articleid=487 Ως εκ τούτου και λαμβάνοντας υπόψη τις αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης και τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, κρίνεται επιτακτική η ανάγκη να εξεταστεί και να επιλυθεί το θέμα της μετάταξης όσων εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων έχουν ενταχθεί στους κλάδους ΠΕ19-20, στην ειδικότητα που αντιστοιχεί στο βασικό τους πτυχίο, με παράλληλη αξιοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας και των τυπικών προσόντων τους, χωρίς να θιγούν τυχόν δικαιώματα τους, είτε οικονομικά, είτε συνταξιοδοτικά. Οι υπάρχοντες Πληροφορικοί των κλάδων ΠΕ19-20 επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών διδασκαλίας του κλάδου, δεδομένου ότι ουσιαστικά δεν έχουν μαθήματα δεύτερης ανάθεσης. Η άμεση εφαρμογή μιας τέτοιας απόφασης θα αμβλύνει σημαντικά το συγκεκριμένο πρόβλημα, χωρίς καμία πρόσθετη δαπάνη για το Δημόσιο αλλά και προς το εκπαιδευτικό σύστημα, προτάσσοντας το κοινό συμφέρον και διασφαλίζοντας τις ανάγκες και απαιτήσεις υψηλής ποιότητας παροχής του εκπαιδευτικού λειτουργήματος και υπηρεσιών προς όλους τους μαθητές. Κατόπιν τούτων, ερωτάται η Υπουργός: Υπάρχει πρόθεση μετάταξης των εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων που διδάσκουν το μάθημα της Πληροφορικής σε συναφές προς το πτυχίο τους αντικείμενο ώστε να αξιοποιηθούν καταλλήλως; Σε περίπτωση μετάταξής τους, με ποιο χρονοδιάγραμμα προβλέπεται η άμεση πρόσληψη εκπαιδευτικών Πληροφορικής για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών, έχοντας υπόψη τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στις διαφορετικές βαθμίδες εκπαίδευσης της χώρας; Ο ερωτών Βουλευτής Γιώργος Αρβανιτίδης

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Πριν από ογδόντα εννιά χρόνια έλαβε χώρα η μεγαλύτερη καταστροφή που γνώρισε ο Ελληνισμός. Το Γένος δεν έχασε τότε απλώς ένα τμήμα του, αλλά στην κυριολεξία, απώλεσε τον μισό εαυτό του. Σε όλες τις εποχές της ιστορίας μας, η Μ. Ασία αποτελούσε το ένα από τα δύο βάθρα του Ελληνισμού. Μετά το 1922, έχει μείνει το ένα μόνο βάθρο, η κυρίως Ελλάδα, και γι’ αυτό χωλαίνουμε. Σε ένα σύντομο κείμενο όπως αυτό, δεν μπορούν να γίνουν αναφορές στα αίτια της Καταστροφής και στις συνέπειές της. Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι, ότι όλοι οι Δυτικοί «Σύμμαχοι» (Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί) στήριξαν τον Κεμάλ, τον σφαγέα του Μικρασιατικού Ελληνισμού για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή η Ελλάδα με την προσάρτηση της Μ. Ασίας θα ανερχόταν αμέσως σε μεγάλη δύναμη, πράγμα που δεν συνέφερε καμία από τις Μ. Δυνάμεις. Δεύτερον, επειδή από εκείνη την εποχή ήθελαν η Τουρκία να αποτελεί, όπως συμβαίνει και σήμερα, τον ενδιάμεσο ανάμεσα στον Δυτικό Κόσμο και στο Ισλάμ. Πέραν όμως από αυτά, σε βάρος των Μικρασιατών προσφύγων δεν έγιναν μόνο οι τουρκικές φρικαλεότητες, αλλά και δύο βασικότατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων από την Διεθνή Κοινότηα. Οι Έλληνες της Μ. Ασίας υποχρεώθηκαν σε ανταλλαγή, άρα αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Μ. Ασία, σύμφωνα με όσα συμφωνήθηκαν στη Λωζάννη. Η παραμονή σε έναν οποιονδήποτε τόπο είναι, αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, σύμφωνα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά τα έχει καθορίσει ο δυτικός κόσμος. Αλλά ακόμη χειρότερα παραβιάστηκαν τα δικαιώματα τους, όταν υπό την πίεση των Μ. Δυνάμεων, το 1930, η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά χάρισε στο στρατοκρατικό κεμαλικό δημόσιο τις περιουσίες τουλάχιστον 1.500.000 Μικρασιατών Ελλήνων. Η επαίσχυντη αυτή συμφωνία αποτελεί μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως απροκάλυπτης ληστείας, που έλαβε χώρα με τη συγκατάθεση της Κοινωνίας των Εθνών. Έτσι, σήμερα, η Τουρκική «Δημοκρατία» ―δικτατορία στην πραγματικότητα― βρίσκεται στα πρόθυρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα δικά μας χρήματα. Εάν η Τουρκία είχε πληρώσει τις περιουσίες των προσφύγων, αυτή τη στιγμή θα βρισκόταν στην οικονομική κατάσταση του Αφγανιστάν. Κλείνοντας αυτή τη σύντομη αναφορά στο τεράστιο αυτό ζήτημα, δεν πρέπει να λησμονούμε ―παρά την επίσημη πολιτική της λήθης― τα δεινά που επισώρευσε όχι ο τουρκικός λαός, αλλά η κεμαλική ― στρατοκρατική του ηγεσία στον Μικρασιατικό Ελληνισμό.

Χάνουν 40% του μισθού οι δημόσιοι υπάλληλοι – Μειώσεις και σε ΔΕΚΟ-ΟΤΑ

Τελικά ο καυγάς του Ε. Βενιζέλου με την τρόικα τώρα αρχίζει να... μεταφράζεται. Η ουσία της διαφωνίας έγκειται στα έξοδα και αυτή μεταφράζεται κυρίως στη μισθοδοσία και τον αριθμό των υπαλλήλων του δημοσίου. Έτσι το ενιαίο μισθολόγιο... αλλάζει πάλι και οι μειώσεις έρχονται πιο γρήγορα. Σε βάθος τριετίας και όχι σε βάθος πενταετίας. Οι μειώσεις θα συμπεριλάβουν και τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ και έτσι μέχρι το 2014 όλοι οι υπάλληλοι με τα ίδια προσόντα όπου και αν υπηρετούν θα έχουν τις ίδιες απολαβές. Εκτός από τα επιδόματα αδεία, Χριστουγέννων και Πάσχα, αλλά και το οικογενειακό, το ανθυγιεινό, και τα επιδόματα θέσεις και παραμεθορίου όλα τα υπόλοιπα (περίπου 96) καταργούνται. Ένα πολύ μικρό ποσό θα ενταχθεί στο βασικό μισθό, ωστόσο η διαφορά που θα προκύψει θα είναι πολύ μεγάλη και φυσικά προς τα κάτω. Για παράδειγμα υπάλληλοι του υπουργείου Εσωτερικών και του Οικονομικών θα χάσουν επιδόματα από 35 ως και 808 ευρώ το μήνα η αντίστοιχα υπάλληλοι των υπουργείων Εξωτερικών, Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης επιδόματα από 55 ως και 550 ευρώ το μήνα. Βέβαια εκτός από τους υψηλά αμειβόμενους υπάλληλους χαμένοι στην ουσία και σε βάθος χρόνου θα είναι και οι νεοεισερχόμενοι στο δημόσιο που θα παίρνουν μόνο το βασικό μισθό.

Φωτοτυπίες και DVD αντί για σχολικά βιβλία

Χωρίς βιβλία θα ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά για χιλιάδες μαθητές. Το Υπουργείο Παιδείας καλεί με εγκύκλιο τους εκπαιδευτικούς, λόγω της καθυστέρησης της αποστολής των σχολικών εγχειριδίων, να διανείμουν σε όλους τους μαθητές dvd, στο οποίο θα περιλαμβάνονται τα σχολικά τους βιβλία.

Η εγκύκλιος την οποία έφερε στο φως της δημοσιότητας το εκπαιδευτικό site esos.gr αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων και προκειμένου να αντιμετωπιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η καθυστέρηση της αποστολής των σχολικών εγχειριδίων, το Υπ. ΠΔΒΜΘ προέβη στην ακόλουθη ενέργεια:

• Ανάρτηση όλων των διδακτικών βιβλίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην πλατφόρμα «ψηφιακό σχολείο» στη διεύθυνση:http://digitalschool.minedu.gov.gr.

Οι Διευθυντές και οι Εκπαιδευτικοί των σχολικών μονάδων μπορούν να έχουν πρόσβαση και να αξιοποιούν το σχετικό υλικό, με κάθε πρόσφορο τρόπο, για τους ίδιους και τους μαθητές τους. Επιπλέον, το Υπ. ΠΔΒΜΘ θα διανείμει σε όλους τους μαθητές DVD, στο οποίο θα εμπεριέχονται τα σχολικά εγχειρίδια, έτσι ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να μελετούν ηλεκτρονικά τα μαθήματα»αναφέρει η εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στις 12 Σεπτεμβρίου, ημέρα που ξεκινά η σχολική χρονιά,
μόνο τα μισά σχολεία θα έχουν μόλις το 20% των βιβλίων, ενώ στα υπόλοιπα δεν θα υπάρχει ούτε για δείγμα. Οι αποθήκες του υπουργείου είναι σχεδόν άδειες από χαρτί. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες:

• Στο Δημοτικό από τους 183 τίτλους βιβλίων είναι έτοιμοι μόνο οι 15

• Στο Γυμνάσιο από τους 178 τίτλους βιβλίων είναι έτοιμοι μόνο οι 5

• Στο Λύκειο από τους 207 τίτλους βιβλίων έτοιμοι είναι μόνο οι 13

• Στην Τεχνική εκπαίδευση από τους 419 τίτλους βιβλίων είναι έτοιμοι μόλις οι 26

Η Υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου απέδωσε σήμερα ευθύνες στο Ελεγκτικό Συνέδριο για καθυστερήσεις που οδήγησαν στο πρόβλημα έλλειψης βιβλίων λίγο από την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα για την εκτύπωση των βιβλίων, καθώς το ελεγκτικό συνέδριο δεν υπέγραψε ακόμη τη σύμβαση για την προμήθεια του χαρτιού, ενώ σημειώνεται ότι για τα 45 εκατομμύρια τεύχη των 1200 τίτλων σχολικών βιβλίων απαιτούνται 15.000 τόνοι χαρτί, με το συνολικό κόστος να υπολογίζεται στα 26 εκατομμύρια ευρώ.

Οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις κάνουν λόγο ότι τα νέα βιβλία θα βρίσκονται στα σχολεία στις 15 Νοεμβρίου και οι πιο δυσοίωνες στις αρχές του 2012.

Τα ίδια και τα ίδια

Κινδυνεύει η 6η δόση του δανείου!!! Διεκόπη η διαπραγμάτευση με την τρόϊκα κατόπιν παρέμβασης του κ. πρωθυπουργού. Η αγωνία των Ελλήνων στο κατακόρυφο!! Τι θα γίνει από δω και πέρα; Θα μας εγκαταλείψουν οι δανειστές-σύμμαχοί μας; Όχι βέβαια. Θα ήταν πολύ καλό για την κυβέρνηση να το φάει κι αυτό το παραμύθι ο λαός. Κανείς δεν πιστεύει πια ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.Κι αυτό γιατί δεν ολοκληρώθηκε ακόμη η αποστολή τους. Γιατί δεν έχουν στίψει για τα καλά ακόμη τον Ελληνικό λαό, ψυχολογικά και οικονομικά, ώστε μία μέρα να μπορέσουν να πάρουν χωρίς αντίρηση ότι θέλουν από την Ελληνική Επικράτεια. Και δεν πιστεύει βέβαια και την κυβέρνηση η οποία, επικαλούμενη τις εντολές της τρόϊκα, περνάει τα πιο αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας 30ετίας. Και μιλάμε για μέτρα που θίγουν κυρίως τον απλό λαό γιατί τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και τους έχοντες και κατέχοντες δεν τους αγγίζουν. Και μιλάμε για μια κυβέρνηση σοσιαλιστική που πάνω της είχε ακουμπήσει όλες του τις ελπίδες ο Ελληνικός λαός για ένα καλύτερο αύριο. Τι να περιμένει πλέον από δω και πέρα; Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να του λύσει το πρόβλημα; Ζητάει και αυτοδυναμία τρομάρα της!!Το μόνο που μπορεί να σκεφτεί γι αυτούς που μας έφτασαν σ'αυτό το σημείο είναι: Αίσχος!!!